Police-Voice blog ➤
Σε κρίσιμη στιγμή, με την Τουρκική οικονομία να βυθίζεται και με πολλά εχθρικά ( τουλάχιστον «στα λόγια») κράτη τριγύρω του, ο Σουλτάνος Ταγίπ Ερντογάν κλιμακώνει τις «προωθητικές» κινήσεις του και δείχνει να μην φοβάται τίποτα. Δείχνει. Αλλά στην ουσία, απειλεί τρέμοντας. Ο «σαλταρισμένος» και έντρομος πλέον Ερντογάν, τρέμει τα ελληνικά «αόρατα» υποβρύχια . Τον «Πιπίνο», τον «Παπανικολή, τον «Ματρώζο» και τον «Κατσώνη», γνωστά ως «214» που αποτελούν το πιο σημαντικό Ελληνικό όπλο εναντίον του , καθοδηγούμενα από τα άριστα εκπαιδευμένα και αποφασισμένα πληρώματά τους , ένα πραγματικό φόβητρο για κάθε εχθρό και αντίπαλο που οι ναύαρχοί τού τουρκικού στόλου δεν μπορούν να δουν.
Τα τέσσερα «214» είναι ένα σημαντικό όπλο απέναντί του. Αλλά όχι μόνο «σημαντικό». Αποφασιστικό για την έκβαση της οποιασδήποτε «σύγκρουσης», μεγάλης ή μικρής. Χωρίς αυτά, ο Ερντογάν ξέρει ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα Ελληνικά «αόρατα» βέλη. Μπορεί να πιέζει με κάθε παράνομο και αντισυμβατικό τρόπο, καταστρατηγώντας συμφωνίες και συνθήκες αλλά δείχνει σαν να προσπαθεί να «καθυστερήσει» μια λύση που δεν θα του είναι συμφέρουσα. Και ταυτόχρονα, αγωνίζεται με κάθε τρόπο να τα αποκτήσει κι αυτός και πιέζει την πρόθυμη Γερμανία να του δώσει αυτά που έχει παραγγείλει αλλά η παράδοση καθυστερεί.
Γιατί; Μόνον οι Γερμανοί το ξέρουν. Ίσως η Γερμανία να θέλει και να τα χρησιμοποιήσει ως όπλα εναντίον της Ελλάδος, όχι στο «Πεδίο της μάχης» αλλά ως φόβητρο προς την Ελλάδα την οποία και πιέζει να «καθίσει» στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς προυποθέσεις. Και «κάτι» να κερδίσει για να μπορέσει να ξανασταθεροποιηθεί και στο εσωτερικό της χώρας του και στο εξωτερικό.
Αγωνία για τις τέσσερις Ελληνικές «αόρατες» αιχμές.
Ο Ελληνικός στόλος έχει συνολικά 11 υποβρύχια. Εξι παλαιότερου τύπου, ένα εκσυγχρονισμένο τύπου 209 και τέσσερα τύπου «214» αθόρυβα και, επομένως, «αόρατα». Η Τουρκία, έχει ένα παραπάνω υποβρύχιο συνολικά (12), όμως όλα είναι προηγμένης γενιάς, τύπου 209. Αλλά συνεχίζει να προκαλεί, περιμένοντα τους Γερμανούς.
Η διαφορά των υποβρυχίων τύπου «214» είναι ότι φέρουν τεχνολογία που τούς επιτρέπει να παραμείνουν για μεγάλα διαστήματα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσα, ούτως ώστε να είναι δύσκολο να εντοπιστούν από εχθρικά ραντάρ, με «σιωπηλό» σύστημα πρόωσης ώστε να μη γίνονται αντιληπτά από αεροσκάφη, ελικόπτερα ή και πλοία επιφανείας.
Κι αυτό αποδείχτηκε όταν οι Τούρκοι «έχασαν» τις θέσεις των ελληνικών υποβρυχίων, τα οποία, μάταια, αναζητούνταν επί 34 ημέρες ενώ αυτά ήταν «μπροστά στα μάτια τους». Λίγες ημέρες αργότερα, προκειμένου να ενισχύσουν το ηθικό τους, οι Τούρκοι δημοσιοποίησαν βίντεο από δήθεν εντοπισμό των ελληνικών υποβρυχίων, όταν όμως αυτά ήταν ήδη στην… επιφάνεια.
Τι είναι τα Ελληνικά υποβρύχια «214»
Σύμφωνα με το Πολεμικό Ναυτικό, τα υποβρύχια τύπου «214» έχουν μήκος 65,3 μέτρα και μπορούν να κινηθούν με 10,5 κόμβους στην επιφάνεια και 21 κόμβους σε κατάδυση.
Έχουν ηλεκτροκινητήρα 3.900 kW σε συνδυασμό με το σύστημα αναερόβιας πρόωσης (AIP), την παραγωγή δηλαδή ηλεκτρικής ενέργειας από κυψέλες υγρών καυσίμων. Το σύστημα αυτό απαλλάσσει τα Υ/Β αυτού του τύπου από την διαδικασία εκτελέσεως αναπνευστήρα για τη φόρτιση των συστοιχιών του.
Τα Υ/Β «214» φέρουν το ολοκληρωμένο οπλικό σύστημα ISUS της εταιρείας ATLAS ELEKTRONIK, του οποίου οι κονσόλες με τη δυνατότητα της μεταξύ τους εναλλαγής λειτουργιών, θα αποτελούν τα απαραίτητα συστήματα ναυτιλιακής έρευνας, όπως RADAR, ESM, GPS, ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟΥ κ.τ.λ. Στο οπλικό Σύστημα ISUS ολοκληρώνονται, τόσο οι τορπίλες, όσο και τα Κατευθυνόμενα Βλήματα SUBHARPOON , τα οποία θα φέρει το Υ/Β.
Στο ίδιο οπλικό σύστημα ενσωματώνεται, παθητικό SONAR μεσαίων και χαμηλών συχνοτήτων, SONAR ναυτιλίας / εντοπισμού ναρκών, ενεργητικού SONAR και άλλες υποβοηθητικές λειτουργίες για την στοχοποίηση και επίλυση προβλήματος βολής.
Το προσωπικό τους αποτελείται από 32-37 αξιωματικούς και Μόνιμους Υπαξιωματικούς και Επαγγελματίες Οπλίτες. Μπορούν να μεταφέρουν επαρκή τρόφιμα και πόσιμο νερό για μέχρι 50 ημέρες, ενώ δεν υφίσταται πρόβλημα ανεφοδιασμού με καύσιμα – λιπαντικά.
Ποια είναι τα τέσσερα υποβρύχια – φόβητρα της Ελλάδας
Το Υ/Β ΠΙΠΙΝΟΣ είναι ανοικτής θαλάσσης (Ocean Going) και σχεδιασμένο να εκτελεί επιχειρήσεις με την ελάχιστη δυνατή έκθεση σε ενεργητικό / παθητικό εντοπισμό από μη φίλιες δυνάμεις. Έχει τη δυνατότητα εντοπισμού, παρακολούθησης, επίλυσης του προβλήματος διευθύνσεως βολής και προσβολής στόχων επιφανείας και Υ/Β υιοθετώντας τεχνολογίες σύγχρονου ναυτικού πολέμου. Μπορεί να επιχειρεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα εν καταδύσει με τη βοήθεια συστήματος αναερόβιας πρόωσης .
Το ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ, είναι το τρίτο με αυτό το όνομα. Το πρώτο ήταν γαλλικής σχεδιάσεως και ναυπηγήσεως που παροπλίστηκε το 1945, λόγω παλαιότητας. Το δεύτερο ήταν αμερικανικής σχεδιάσεως και ναυπηγήσεως κλάσης που παρέμεινε σε υπηρεσία μέχρι το 1993, οπότε και παροπλίστηκε. Το σημερινό είναι ένα συμβατικό « 214», που κατασκευάσθηκε στα Ναυπηγεία της HDW στο Κίελο. Την 21 Δεκεμβρίου 2010 κατέπλευσε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας και εντάχθηκε στη δύναμη των Υποβρυχίων.
Το ΜΑΤΡΩΖΟΣ καθελκύστηκε το Φεβρουάριο του 2014 στις εγκαταστάσεις των ΕΝΑΕ στο Σκαραμαγκά. Βρίσκονται εν εξελίξει οι εργασίες και οι εν πλω δοκιμές για την πιστοποίηση και την επιχειρησιακή ένταξη του στο Στόλο.
Το ΚΑΤΣΩΝΗΣ καθελκύστηκε τον Ιούνιο του 2015 στο Σκαραμαγκά. Βρίσκονται εν εξελίξει οι εργασίες και οι εν πλω δοκιμές για την πιστοποίηση και την επιχειρησιακή ένταξη του στο Στόλο.
Πηγή ➤
