Police-Voice blog ➤
Μήπως ήρθε η ώρα να πούμε αλήθειες;
Αιχμάλωτος σημαινεί αλωθείς υπό της αιχμής της λόγχης. Διαφωνεί κανείς ότι συνελήφθησαν υπό την απειλή όπλων;
Να μην πούμε για την υπερασπιστική γραμμή και τις κυβερνητικές δηλώσεις και δη του ΥΠΕΘΑ και του ΓΕΣ που δέχονται χωρίς να έχουν εκδώσει καν πόρισμα ότι διήλθαν (ή φέρεται να) σε τουρκικό έδαφος, δεχόμενοι ενοχή , αποκλείοντας το τεκμήριο αθωότητας ή πλάνης των στρατιωτών μας ή δεχόμενης απειλής και χρήσης βίας και σύροντάς τους στο έλεος των γειτόνων;!
Τρομακτικά πράγματα οι σχετικές δηλώσεις προοιωνίζουν χειρότερες καταστάσεις.
Να μην πούμε για τον Στρατό γενικότερα (ΠΝ, ΕΣ, ΠΑ) ότι δεν είναι να παίζει με τις μπάντες του το Despacito κ.α. & να μαζεύονται στις καλύβες στον Έβρο και να παίζουν ακορντεόν και να τραγουδάνε τρωγοπίνοντας, δίνοντας χαιρετούρες σε όλη την όριο γραμμή (νησιωτική και χερσαία ) και να γράφουν τα φύλλα πορείας ημερηπορείες;! Επαρκεί μόνο μία δημόσια εικόνα;
Περιμέναμε από βατραχάνθρωπο Αρχηγό να τους έχει πάρει πίσω από την πρώτη στιγμή και να δείξει τα δόντια του για ένα απλό καθημερινό στρατιωτικό θέμα, που έχει μετατραπεί σε μείζον δικονομικό και διεθνές πολιτικό ζήτημα και θυμίζει την περίπτωση Οτσαλάν.
Κι αν ήθελε υποτεθεί ότι παραβίασαν εξ αμελείας, τότε οι Τούρκοι που παραβιάζουν εκ προθέσεως καθημερινά τον αέρα μας και τα θαλάσσια σύνορά μας, που εμβόλισαν το ΠΑΘ 090, που δεν επιτρέπουν στην Κύπρο τα δικαιώματά της, που δέσμευσαν με NAVTEX μέχρι και το Καστελλόριζο, γιατί δεν αιχμαλωτίζονται με το αντίστοιχο πολεμικό υλικό; Γιατί την 23.05.2006 όταν ο σκοτώθηκε ο σμηναγός Ηλιάκης από διεμβολισμό σε αερομαχία ο αντίστοιχος Τούρκος πιλότος περισυνελλέχθηκε από τις δυνάμεις μας και παραδώθηκε χωρίς δίκη την ίδια ημέρα στην Τουρκία;
Σχετικά με την φημολογούμενη ανταλλαγή την έχουμε ακούσει μόνο στο Αφγανιστάν με τους Ταλιμπάν και στην μακρά μας ιστορία στο Σούλι το 1792.
<< Ήταν μετά τη λήξη του ρωσοτουρκικού πολέμου και ο Αλή Πασάς ήθελε να εδραιώσει την κυριαρχία του στην ηπειρωτική Ελλάδα και Βαλκανική και αυτή περνούσε μέσα από την υποταγή των κλεφτών και αρματωλών και των αιώνιων εχθρών των Σουλιωτών. Με δόλο τον Ιανουάριο του 1792 ζήτησε ο Αλής την βοήθεια των Σουλιωτών για να καθαρίσει τους ατάκτους σε Δέλβινο και Αργυρόκαστρο, οι δε προστρέχοντες με δύναμη 70 ανδρών με αρχηγό τον Λάμπρο και τον γιο του Φώτο Τζαβέλα συνελήφθησαν. Ο Αλής απελευθέρωσε τον Λάμπρο υπό τον όρο να πείσει τους Σουλιώτες να εγακαταλείψουν το Σούλι, αλλιώς θα εκτελούσε τον γιο του Φώτο Τζαβέλα.
Ο Λάμπρος επέστρεψε και μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες αποφάσισαν να μην παραδοθούν & έστειλε γράμμα στον Αλή πασά:
"Αλή Πασά, χαίρομαι οπού εγέλασα ένα δόλιον, ειμ'εδώ νά διαφεντεύσω τήν Πατρίδα μου εναντίον εις ένα κλέπτην, ο υιός μου θέλει αποθάνει, εγώ όμως απελπίστως θέλω τόν εκδικήσω πρίν ν'αποθάνω, κάποιοι Τούρκοι, καθώς εσύ, θέλουν ειπή, ότι είμαι άσπλαχνος πατέρας μέ τό νά θυσιάσω τόν υιό μου διά τόν εδικόν μου λυτρωμόν αποκρίνομαι, ότι εάν εσύ πάρης τό Βουνόν θέλεις σκοτώσει τόν υιόν μου μέ τό επίλοιπον της φαμελίας μου, καί τούς συμπατριώτας μου, τότε δέν θά ημπορέσω νά εκδικήσω τόν θάνατόν του, αμμή αν νικήσωμεν, θέλει έχω καί άλλα παιδία, η γυναίκα μου είναι νέα, εάν ο υιός μου νέος, καθώς είναι, δέν μένη ευχαριστημένος ν'αποθάνη διά τήν πατρίδα του, αυτός δεν είναι άξιος νά ζήση, καί νά γνωρίζεται ως υιός μου, προχώρησε λοιπόν άπιστε, είμαι ανυπόμονος νά εκδικηθώ.
Εγώ ο ωμοσμένος εχθρός σου
Καπετάν Λάμπρος Τζαβέλλας."
Ο Αλής επιτέθηκε στο Σούλι με 10.000 Τούρκους κι Αλβανούς τον Ιούλιο του 1792. Στη μάχη της Κιάφας, οι Τουρκαλβανοί αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν αφήνοντας χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. Δυστυχώς, όμως, στην μάχη αυτή, τραυματίστηκε κι ο Λάμπρος. Πέθανε, τελικώς, τρία χρόνια αργότερα.
Μετά την ήττα του, ο Αλής ζήτησε διαπραγματεύσεις με τους Σουλιώτες. Το αποτέλεσμα των συζητήσεων ήταν η απελευθέρωση των ομήρων και του Φώτου κι η απομάκρυνση των Τουρκαλβανών από τα χωριά της Θεσπρωτίας. Ο Αλής έφυγε αλλά οι άτακτοι Αλβανοί σκόρπισαν τον τρόμο και τον θάνατο σε αρκετά χωριά ακόμη, πριν υποχωρήσουν.>>
Αυτές ήταν οι ανταλλαγές μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων με τις συνέπειές τους.
Για αυτό περιμένουμε ξεκάθαρους και επικαιροποιημένους κανόνες εμπλοκής με σχετική διανομή πρωτοκολλημένης, αρχειοθετημένης, υπογεγραμμένης και σφραγισμένης διαταγής που να ορίζει τα αυτονόητα.
Ειδάλλως τίποτα δεν είναι αυτονόητο σε μία χώρα που υποτιμά τον εαυτό της,λες και την κατατρέχει σύνδρομο χαμηλής αυτοεκτίμησης και συμπεριφέρεται ως χώρος σε λαίμαργες διαθέσεις από την ονομασία, τους τσάμηδες, το μειονοτικό έως την Κύπρο μας και ανοίγουμε την κερκόπορτα ενός καινοφανούς υβριδικού πολέμου.
Μπορεί να ήλθαμε σε οικονομική κρίση και οικονομική στενωπό, αλλά δεν χάσαμε την πίστη μας & ενθυμούμενος τον Μακρυγιάννη, ότι κι αν η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους, ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε· τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι όταν κάνουν αυτήν την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν.
Φέρτε πίσω τους στρατιώτες μας σώους και αβλαβείς χθες.
Φέρτε μας πίσω την εθνική μας υπερηφάνεια και το ηθικό μας.
Είναι ζήτημα τιμής.
06.03.2018
Μιχάλης Αβέλλας
Πηγή ➤
