Police-Voice blog ➤
Είναι τοις πάσι γνωστό το γεγονός ότι μετά από μία και μόνο επίσκεψη στο Γ. Ν. Ξάνθης χρειάζεται κανείς βαριά ψυχανάλυση. Χρόνια τώρα.
Το βράδυ της Δευτέρας λοιπόν (17 Οκτ), περίπου στις 21:30 και μετά από… «πιέσεις» του τύπου «πήγαινε προληπτικά στο νοσοκομείο», αποφάσισα να πάω για ένα αντιτετανικό εμβόλιο διότι μερικές ώρες πριν, ένας αδέσποτος σκύλος σε μέγεθος γκρι αρκούδας, πεινούσε και είπε να φάει… εμένα!
Τώρα βέβαια προκύπτει και δεύτερο θέμα, αλλά ας το προσπεράσουμε για την ώρα. Θα έρθει η στιγμή και για το θέμα «αδέσποτα», που θα πάει. Και… by the way… αυτά τα γράφει φιλόζωος.
Μη έχοντας μεταφορικό μέσο λοιπόν, επιστράτευσα τον κολλητό μου, ο οποίος με χαρά δέχτηκε να με εξυπηρετήσει. Φτάνοντας λοιπόν στο νοσοκομείο, στα επείγοντα συγκεκριμένα, και επειδή η κατάσταση εκεί μέσα είναι γνωστή σε όλους, φρόντισα να ρωτήσω την … «υποδοχή» … περίπου ποια είναι η διαδικασία και πόση ώρα θα διαρκέσει ένα καταραμένο εμβόλιο.
Περιττό να αναφέρω πως στο κουβούκλιο (ή όπως αλλιώς λέγεται αυτό το πράγμα) ήταν η κοπέλα που κρατούσε τα στοιχεία του κοσμάκη όπως προβλέπεται και … τρεις μουστακαλήδες «χυμένοι» στις καρέκλες σαν να έριξες «χλαπάτσα» από ύψος 5 μέτρων, χωρίς εμφανή «σημάδια» ότι αποτελούν προσωπικό για τη συγκεκριμένη θέση. Η απάντηση λοιπόν της κοπέλας -ως όφειλε- ήταν «κάνε μια ερώτηση στο γιατρό, στο νούμερο δύο». «Μάλιστα», της λέω, κουνώντας το κεφάλι και σκεπτόμενος το Γολγοθά που με περίμενε.
Αφού έφτασα δευτερόλεπτα αργότερα στο … «νούμερο δύο», άνοιξα την πόρτα για να ενημερώσω το γιατρό για το περιστατικό και για το ότι ήρθα προληπτικά να κάνω ένα απλό αντιτετανικό. «Μάλιστα», μου λέει, «αφήστε τα στοιχεία σας μπροστά και θα σας φωνάξουμε». «Μάλιστα», του λέω, και ρίχνοντας μια ματιά στο … νοσηλευτικό προσωπικό βγαίνοντας, πέρασε η ζωή μου μπροστά από τα μάτια μου. Αν μπορούσαν να με στείλουν στης καισαριανης τον τοιχο, επειδή είχαν περάσει πάνω από δέκα δευτερόλεπτα που η πόρτα του «νούμερο δύο» ήταν ανοιχτή εξ αιτίας μου, θα το έκαναν με χαρά.
Επιστρέφω στην είσοδο με «αέρα» μποξέρ που αντέχει τις μπουνιές του αντιπάλου, δίνω τα στοιχεία μου και επιστρέφω έξω από το περιβόητο «νούμερο δύο» πιστεύοντας στα θαύματα. Το μεγάλο ρολόι στο διάδρομο παρεμπιπτόντως, λειτουργεί αρνητικά στην ψυχολογία του «τζογαδόρου». Βγάλτε το.
Έχοντας «γράψει» ήδη 40 λεπτά της ώρας, και ενώ στο ενδιάμεσο συνομίλησα με αρκετό κόσμο και πέρασε η ώρα «ευχάριστα» (πόσο ευχάριστα μπορεί να περάσει η ώρα στα επείγοντα?), γίνεται το θαύμα! Μία εκ του προσωπικού βγαίνει και φωνάζει το επίθετό μου! Δεν πίστευα στα αυτιά μου, «δε μπορεί» είπα από μέσα μου, «μου κάνουν πλάκα»! Το επανέλαβε δεύτερη φορά, αφού μέχρι να συνέλθω από το σοκ δεν έβγαινε μιλιά! «Εγώ είμαι!» της είπα! «Τελείωσα κιόλας!» σκέφτηκα.
Αυτή η δεύτερη είσοδος στο … «νούμερο δύο», ήταν βέβαια και αυτή που θα μου γκρέμιζε τα όνειρα.
Η νοσηλεύτρια λοιπόν, με μια κίνηση τύπου «Κώστα από ‘δω ο γιατρός, γιατρέ από ‘δω ο Κώστας», έφυγε για λίγα δευτερόλεπτα για να προλάβω να επαναλάβω στο γιατρό για ποιο λόγο ήμουν εκεί. Πριν προλάβω να τελειώσω την σχεδόν αστεία ιστορία μου στο γιατρό, εμφανίζεται μπροστά μου ένα χέρι με μια γάζα ποτισμένη με σαπουνόνερο … και μια φωνή από το υπερπέραν ακούγεται να λέει -σχεδόν σαν μαγνητόφωνο- «πάρε αυτό, πήγαινε στις τουαλέτες έξω στο διάδρομο και πλύνε την πληγή για 20 λεπτά», όπως σε κάτι «καλτ» ταινίες του Γκουζγκούνη που πάνω στο αποκορύφωμα έλεγε «να ‘χαμε τώρα και μια πάστα» και εμφανιζόταν ένα χέρι από το πουθενά να κρατάει την πάστα. Όχι, δεν άκουσα λάθος και δεν κάνω τυπογραφικά λάθη επίσης. Μου έδωσε μια γάζα με σαπουνόνερο και με «συνέδεσε με Κάιρο» για τα επόμενα ΕΙΚΟΣΙ λεπτά. Πάμε και συλλαβισμό … πάμε όλοι μαζί … ΕΙ-ΚΟ-ΣΙ … λεπτά.
Με έστειλε δηλαδή, να καθαρίσω την πληγή, τον μυ, τους τένοντες, τα κόκκαλα … μέχρι το τραύμα να γίνει διαμπερές. Αντί να μου πει ΚΑΠΟΙΟΣ εκεί μέσα, «πάνε κάπνισε κάνα τσιγάρο να ξελαμπικάρουμε», προσπάθησαν να με κάνουν να πιστέψω ότι ΕΓΩ, θα τρίβω για ΕΙ-ΚΟ-ΣΙ ΛΕΠΤΑ ΤΗΣ ΩΡΑΣ, ένα τραύμα που … ΔΕ ΖΗΤΗΣΑΝ ΚΑΝ ΝΑ ΔΟΥΝ. Δηλαδή αν είχα χάσει το μισό μου πόδι, όλα καλά, αρκεί να το έτριβα με σαπουνόνερο με άρωμα καρύδας, γιατί ως γνωστόν … ο μαγικός ζωμός του Πανοραμίξ από καρύδα φτιάχνεται.
Μη έχοντας -ΦΥΣΙΚΑ- υπομονή, και επειδή ήξερα ότι αν δεν περάσει το εικοσάλεπτο ΔΕΝ θα με εξυπηρετήσουν, βγήκα έξω όπου περίμενε όλη αυτή την ώρα ο άνθρωπος που δέχθηκε να με βοηθήσει.
Επιστρέφοντας μέσα, αυτή τη φορά με «αέρα Γκοτζίλα», ανοίγω την καταραμένη πόρτα με το «νούμερο δύο» … και πριν καν προλάβω να κάνω ένα βήμα για να μπω, βλέπω την ίδια να μου κάνει νόημα τύπου «βγες έξω» και να μου λέει «περίμενε, γιατί ο γιατρός πήγε πάνω, έχει περιστατικό». Προς στιγμήν σκέφτηκα να τους σιχτιρίσω, αλλά είχα να κάνω και ένα εμβόλιο.
Η ώρα περνούσε, ο διάδρομος στα επείγοντα έγινε «λαμπίκος» από το πάνω-κάτω … από το βάθος ακούγονταν μια νοσηλεύτρια να φωνάζει μια συνάδελφο της και να της λέει «έλα μωρή να πάρουμε αυτή τη μαλακία» (δεν έχω ιδέα τι εννοούσε, αλλά μόλις είχε ξεκλειδώσει μια πόρτα που μάλλον αποθηκεύουν υλικά), από την άλλη πλευρά να μου φωνάζει μια κυρία «αγόρι μου εδώ μέσα καλά να ‘ρθεις, άρρωστος θα φύγεις» και … κάπου ανάμεσα σε αυτό το «συμπούρμπουλο» και αφού από κουτσομπολιά έμαθα ότι στο νοσοκομείο υπάρχουν ένας καρδιολόγος και ένας ειδικευόμενος καρδιολόγος και ότι τον κυρίως καρδιολόγο τον στέλνουν αλλού, τη στιγμή που τα ‘χω πάρει στο κρανίο και λέω «θα μπω και θα τους πάρει ο έξω-από-δω» … ΜΠΑΙΝΩ … και βλέπω το γιατρό στη θέση του.
«Ντέξτερ» βλέπατε? Εγώ έβλεπα. Ένοιωσα τα μάτια μου να γεμίζουν αίμα και ήθελα να ουρλιάξω στη σελήνη πριν αρχίσω να δαγκώνω θανάσιμα όποιον βρω μπροστά μου. Έφυγα για το ΕΙΚΟΣΑΛΕΠΤΟ που μου είπε να φύγω η μαντάμ-νοσηλεύτρια … επέστρεψα … μου είπε να περιμένω γιατί ο γιατρός ήταν «ΕΠΑΝΩ» … κάθισα όλη την ώρα τσολιάς έξω από την πόρτα για να δω τον γιατρό να έρχεται … ΚΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ!!! WHAT THE FUCK IS GOING ON WITH YOU???
Μπαίνοντας μου λέει ο γιατρός «εσύ γιατί περιμένεις ακόμα έξω, αφού σε έστειλε να σαπουνίσεις την πληγή και να ‘ρθεις». «Μαλάκα σε δουλεύουνε εδώ μέσα» σκέφτηκα για τον εαυτό μου. «ΠΗΓΑ, ΗΡΘΑ … ΚΑΙ ΜΟΥ ΠΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΕΞΩ» του λέω. «Ε εντάξει» μου λέει, «τώρα τελειώνεις, έλα». Και κάνει το Θεϊκό, το ΑΠΟΛΥΤΟ … το ΓΑΜΑΤΟ … ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ!!!
ΜΟΥ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΤΕΤΑΝΙΚΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΩ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ, ΝΑ ΒΡΩ ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΟΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ, ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΩ, ΝΑ ΤΟ ΦΕΡΩ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΕΚΕΙ!!! ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ!!! ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΑΝΤΙΤΕΤΑΝΙΚΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ!!! ΔΗΛΑΔΗ ΑΝ ΕΡΧΟΜΟΥΝ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΑΡΦΩΜΕΝΗ ΣΙΔΕΡΙΑ ΣΤΟ ΠΟΔΙ, ΘΑ ΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΝΤΙΤΕΤΑΝΙΚΟ ΟΡΟ ΠΡΩΤΑ??? ΚΑΝΑ ΚΑΦΕΔΑΚΙ? ΝΑ ΚΕΡΑΣΟΥΜΕ? ΚΑΜΙΑ ΜΠΥΡΙΤΣΑ? ΜΕΖΕΔΑΚΙ?
Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Θεσσαλονίκη να πήγαινα, λιγότερο θα κόστιζε (πραγματικά όμως). Και οικονομικά και ψυχοσωματικά και ηθικά.
Επιστρέφοντας με το γαμωαντιτετανικό στα χέρια και μπαίνοντας μέσα, μια άλλη, επίσης «χυμένη σα χλαπάτσα» στην καρέκλα νοσηλεύτρια, αλλά ΜΕΣΑ στα επείγοντα αυτή τη φορά και όχι στην «υποδοχή», τόλμησε να με ρωτήσει και τι θέλω από πάνω. Ακριβώς έτσι όμως. «Τι θες?». Λες και μιλάει στον 7χρονο γιο της, που του επιβάλλεται για να φάει το φαγάκι του. Βρε άει σιχτίρ! Το ότι δεν την πλήρωσε για όλους τους προηγούμενους μαζί θα πρέπει ΣΗΜΕΡΑ, ημέρα Τρίτη, να είναι ο λόγος που θα ανάψει κερί στην εκκλησία.
Δε φτάνει που το νοσοκομείο το ‘χετε κάνει -να μη το πω μπουρδέλο, να το πω καφενείο τόσα χρόνια, προσωπικό και διεύθυνση … δε φτάνει που από ανάγκη σας εμπιστευόμαστε ανθρώπους με εγκεφαλικά επεισόδια τους οποίους έχετε σε θαλάμους που γκαρίζουν και καπνίζουν όλη τη νύχτα και η απάντησή σας είναι «δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα» και πρέπει να το «καταπιούμε» … έχετε και θέματα συμπεριφοράς από πάνω. Και ενώ υπάρχουν άνθρωποι εκεί μέσα που τιμούν τους όρκους που δώσανε και το λειτούργημα που κάνουν, ΕΣΕΙΣ τους τραβάτε μαζί σας στον πάτο.
Αυτό το άρθρο, όσο χιουμοριστικό και αν προσπαθήσαμε να «βγει», να είστε σίγουροι ότι αντικατοπτρίζει πλήρως το τι γίνεται εκεί μέσα. Και επειδή η κοινωνία μας είναι μικρή και σε μια τόσο μικρή κοινωνία ακούγονται και μαθαίνονται όλα, επιφυλασσόμαστε για μελλοντικά άρθρα και σίγουρα όχι για … «δαγκώματα σκύλων».
kataggelia.gr
Πηγή ➤
