Police-Voice blog ➤
Παρακολουθώ με οργή τις
δηλώσεις υπευθύνων, όπως και αυτή του ίδιου του Υπουργού Ναυτιλίας που αναφέρεται σε εγκληματικό ανθρώπινο λάθος για να αιτιολογήσει το τραγικό συμβάν της Αίγινας. Βέβαια μετά από λίγες ώρες μίλησε για την ανάγκη μέτρων. Δεν τα βάζω με τον γέρο – τιμονιέρη (γιατί καπετάνιος δεν είναι) που ήθελε να δοκιμάσει ή να επιδείξει τα κυβικά της εξωλέμβιας παρασύροντας στο θάνατο αθώους ανθρώπους και προπάντων παιδιά. Αποδίδω εγκληματική αμέλεια στο «σύστημα» που θεωρεί την άδεια ταχυπλόου σε ένα άνθρωπο 75 ετών (θεώρηση το 2014).
Στη χώρα μας σήμερα η παροχή των αδειών για να κυβερνήσει οποιοσδήποτε ένα σκάφος μέχρι 12 μέτρων είναι ανάλογες μιας άδειας οδήγησης. Μια ψαλιδιά, ένας σταυρόκομπος, μερικές πολλαπλές επιλογές για τα θεωρητικά και τελειώσαμε. Καβαλάμε ένα σκάφος 10 μέτρων με 400 ή 500 άλογα και πάμε να το δείξουμε στην πασαρέλα των νησιών. Τις συνέπειες τις ζούμε.
Αυτό είναι το απλούστερο, γιατί αν πάμε λίγο πιο κάτω θα δούμε πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να γίνει και εκπαιδευτής ταχυπλόων, λες και η θάλασσα απαιτεί μανουβραδόρους και σοφεράντζες. Δεν φταίνε βέβαια και οι εκπαιδευτές, ανοιχτή πόρτα είδαν και μπήκανε. Άλλωστε αρκετοί από αυτούς είναι άξιοι και συνεπείς.
Όμως δεν μπορώ να σταματήσω σε αυτά, επειδή το πρόβλημα είναι ακόμη βαθύτερο και αναφέρομαι στο καπέλωμα των ναυτικών παραδόσεων του Λιμενικού Σώματος, που τιμώ ιδιαίτερα. Καπελώνεται από την ασύλληπτη γραφειοκρατία, από την καθημερινή τριβή των στελεχών με τα καθήκοντα αστυνόμευσης των λιμανιών, αφήνοντας μια ανεπαρκή, σε δυνάμεις και μέσα, ακτοφυλακή να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά στο δύσκολο πεδίο, τη θάλασσα.
Είναι σκόπιμο να μην κλείσουμε τα μάτια για άλλη μια φορά, να μην αποδώσουμε το φταίξιμο και πάλι σε μια κακιά στιγμή και να περιμένουμε τα επόμενα θύματα. Απαιτούνται μέτρα από την πολιτεία και αυτό θα περίμενα να το ακούσω πριν το τραγικό συμβάν από τον «βιαστικό» Υπουργό της Ναυτιλίας.
Δεν είναι δυνατόν σήμερα ένα σκάφος 10 ή 12 μέτρων να νοείται μικρό σκάφος και να υπάρχει μόνον η απαίτηση για μια ανεπαρκή (ο όρος είναι ήπιος) άδεια ταχυπλόου. Απαιτείται γνώση μέσα από πιστοποιημένη φοίτηση με διάρκεια και ποιότητα, από ανθρώπους της θάλασσας με αντίστοιχα πτυχία.
Βάλτε το πήχη ψηλά για να μπορέσετε να εισπράξετε ανθρώπους υπεύθυνους. Το τραγικό συμβάν, μαζί με όλα όσα συμβαίνουν ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες στη χώρα μας, θα πρέπει να μας διδάξει. Ας μας γίνει λοιπόν και αυτό ένα μάθημα.
Αλλάξτε τις αξιολογήσεις στα ταχύπλοα μετά από κάποια ηλικία. Πώς είναι δυνατόν να εμπιστευθείτε τα αντανακλαστικά ενός γέρου 77 ετών;; Αυτό υπουργέ στην πιο αθώα της μορφή, ονομάζεται εγκληματική αφέλεια. Εσείς ειδικά που βρίσκεστε σε μια νεότερη αλλά ανάλογη ηλικία, θα πρέπει να το αντιλαμβάνεστε. Άλλο η καρέκλα του γραφείου και άλλο το τιμόνι ενός ταχύπλοου.
Υποχρεώστε νομικά (πλαίσιο και επιτήρηση) κάθε ταχύπλοο να μην κινείται με μεγάλες ταχύτητες κοντά σε στεριές, τα όρια θα τα βρείτε, υπάρχουν οι ειδικοί δίπλα σας, αρκεί να μην είναι οι γνωστοί καρεκλοκένταυροι σύμβουλοι των υπουργών.
Αλλάξτε τον κανονισμό για τις σχολές ταχυπλόων. Απαιτείται ποιότητα που την προσφέρουν οι γνώσεις και η εμπειρία, ο συνεχής έλεγχος και η πιστοποίηση.
Τελειώνοντας θα μπορούσατε να δείτε και την έλλειψη ναυτικής αντίληψης στα περισσότερα από τα μεγάλα στελέχη του σημερινού Λιμενικού Σώματος. Αυτή που χρειάζεται για να σας προτείνουν το σωστό νομικό πλαίσιο. Την αντίληψη που μπολιάζεται στις ναυτικές ακαδημίες, αυτή που αποκτάται στις γέφυρες και τα μηχανοστάσια των καραβιών, αυτή που εμπεδώνεται μέσα από την ευθύνη του καθήκοντος ενός καπετάνιου ή ενός μηχανικού.
Σε ότι αφορά στα στελέχη του Λ.Σ, ειδικά αυτά που δίνουν την καθημερινή μάχη με τις θάλασσες για να σώσουν ανθρώπινες ζωές, ειλικρινά υποκλίνομαι.
Του Αντιναυάρχου (εα) Νίκου Κρυονερίτη
Μέλος του ΠΡΑΤΤΩ
Πηγή ➤
