Διακοπές σε άλλη χώρα, χωρίς φίλους – γονείς και πολλά λεφτά, με πολύ αλκοόλ, περιπέτειες δίχως τέλος, μπλεξίματα με την αστυνομία, νοσηλεία σε ιατρικό κέντρο, κι όλα αυτά πριν καν κλείσεις τα 18!
Μητέρες του κόσμου, αντέχετε άραγε, να διαβάσετε αυτό το κείμενο – ημερολόγιο μιας 17χρονης Βρετανίδας που έζησε τις πιο τρελές διακοπές στη Ζάκυνθο;
Όλα ξεκίνησαν όταν η 17χρονη Φλόρενς Σίμπερι ανακοίνωσε στους γονείς της ότι σκοπεύει να ταξιδέψει μέχρι τη Λυών της Γαλλίας, προκειμένου να εργαστεί ως οικιακή βοηθός σε μια οικογένεια, προκειμένου να βγάλει τα δικά της χρήματα. Σαν να μην έφτανε αυτό, το επόμενο εγχείρημα περιελάμβανε διακοπές στη Μεσόγειο, στο ελληνικό νησί της Ζακύνθου. Η πρόκληση μεγάλη διότι, το νεαρό κορίτσι θα ταξίδευε μόνο του, με ελάχιστα χρήματα, αναγκασμένη να εργαστεί και να επιστρέψει το ποσό που θα έπαιρνε μαζί της στον πατέρα της.
Η μικρή περίμενε ότι οι διακοπές της θα ήταν μια ευχάριστη καλοκαιρινή περιπέτεια, δίχως να σκέφτεται ότι τα πράγματα θα μπορούσαν… και να μην πάνε καλά. Στην αρχή, κι εκείνη δεν πίστευε ότι η μητέρα της θα της επέτρεπε να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, αλλά η γυναίκα που την έφερε στη ζωή δεν της χάλασε χατήρι και της επίτρεψε να δοκιμάσει τις αντοχές μακρυά από την ασφάλεια του σπιτιού και της οικογένειας.
Και τι δεν συνέβη στο πανέμορφο νησί της Ζακύνθου! Έπιασε δουλειά σε μπαρ (Βγάλε βυζιά και… κ…ο και θα σε προσλάβω), έπινε κάθε βράδυ με 5 ευρώ απεριόριστα, έκανε εμετό στους δρόμους, νοσηλεύτηκε σε ιατρικό κέντρο γιατί ήταν «λιώμα», «έφαγε» όλα της λεφτά, έτρωγε junk food για οικονομία, ζούσε σε ένα φτηνό άθλιο διαμέρισμα και παρολίγον να βρεθεί στα χέρια της αστυνομίας γιατί εργάστηκε ως PR σε νυχτερινό κέντρο – μπαρ. Η επιστροφή στην πατρίδα δεν άργησε…
«Πέρασα υπέροχα στη Ζάκυνθο», γράφει στο ημερολόγιό της η 17χρονη και στεναχωριέται που δεν επέλεξε να δει και κάποια τουριστικά αξιοθέατα του νησιού.
Διαβάστε μέρα προς μέρα όλα όσα εξιστορεί η 17χρονη στο ημερολόγιό της
«Πέμπτη 2 Ιουνίου»
Ξημερώματα, τέσσερις το πρωί. Η μαμά μου μόλις με άφησε στο αεροδρόμιο του Μπρίστολ, για την πτήση μου στην Ελλάδα. Δεν μπορώ να πιστέψω πώς κατάφερα να πείσω τους γονείς μου να με αφήσουν να το κάνω αυτό! Πηγαίνω στον Λαγανά, στη Ζάκυνθο, για να προσπαθήσω να βρω δουλειά για το καλοκαίρι.
Πηγαίνω με μια εταιρεία που λέγεται PlayaWay Abroad. Τους δίνεις 368 λίρες και σου εξασφαλίζουν στέγη για 4 εβδομάδες, ενώ σε βοηθούν να βρεις και δουλειά. Θα μπορούσα να πάω στην Ιμπιζα, αλλά με συμβούλευσαν, επειδή είμαι μόλις 17 ετών, να πάω σε ένα μικρότερο και πιο ασφαλή προορισμό.
Λόγω της ηλικίας μου, δεν μπορώ να δουλέψω μέσα σε μπαρ, αλλά μου υποσχέθηκαν ότι θα είναι εύκολο να βρω δουλειά πουλώντας jelly shots (σφηνάκια φρούτων με αλκοόλ) ή μπαλόνια γέλιου στους τουρίστες.
«Σάββατο 4 Ιουνίου»
Μένω σε ένα διαμέρισμα στον κεντρικό δρόμο του Λαγανά, πάνω από ένα αγγλικό εστιατόριο που σερβίρει λαχταριστά αυγά με μπέικον. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, εδώ στο νησί είναι χάλια. Μόνο ένας μακρύς δρόμος με μπαρ και κέντρα διασκέδασης που είναι κλειστά. Αλλά τη νύχτα άλλη εικόνα! Όλα ζωντανεύουν, με μηχανήματα καπνού και λέιζερ έξω στα πεζοδρόμια.
Το δωμάτιο είναι στενό: τρία μονά κρεβάτια, μια εστία στη γωνία για να μαγειρεύουμε και ένα μικροσκοπικό μπάνιο. Νόμιζα ότι θα μένω με άλλες δύο κοπέλες, τη Chantelle και την Κανάλ, αλλά η Κανάλ είναι… μάγκας. Το μόνο που εύχομαι είναι να είχαμε air condition -αυτή η ζέστη με σκοτώνει.
«Δευτέρα 6 Ιουνίου»
Εχω δοκιμαστικό αύριο, για να δουλέψω ως PR σε ένα μπαρ. Είναι μια δουλειά που κάνουν όλες οι κοπέλες από την Αγγλία εδώ. Στέκονται στο πεζοδρόμιο και προσπαθούν να πείσουν τους τουρίστες να μπουν στο μπαρ και να αγοράσουν ποτά.
Βέβαια, η αστυνομία δεν θέλει να το κάνουμε αυτό, αλλά τις περισσότερες φορές κάνει τα «στραβά μάτια». Από την εταιρεία με συμβούλευσαν να βρω δουλειά σε μαγαζί με Ελληνα ιδιοκτήτη, γιατί οι Βρετανίδες έχουν αποκτήσει κακή φήμη από τους Αλβανούς που είναι ιδιοκτήτες πολλών μπαρ εδώ. Νομίζουν ότι είμαστε ανήθικες μεθυσμένες, χωρίς ηθικούς φραγμούς.
«Τετάρτη 8 Ιουνίου»
Δεν πήρα τη δουλειά και νομίζω ξέρω γιατί. Τη Δευτέρα το βράδυ μέθυσα τόσο πολύ που έκανα εμετό στο πεζοδρόμιο έξω από το μαγαζί που θα έκανα δοκιμαστικό την επόμενη μέρα.
Είμαι πολύ θυμωμένη με τον εαυτό μου, αλλά είναι πολύ εύκολο να χάσεις τον έλεγχο εδώ. Ολοι έχουν έρθει εδώ με μόνο έναν στόχο: να πιουν όσο περισσότερο γίνεται.
Στη Βρετανία δεν μπορώ να πιω ή να πάω σε κλαμπ, αλλά εδώ όλα επιτρέπονται. Μάλιστα, με 5 ευρώ μπορείς να πίνεις όλη νύχτα. Ηταν μεγάλο σφάλμα μου, αλλά δεν πρόκειται να το ξανακάνω.
«Παρασκευή 10 Ιουνίου»
Επιτέλους! Βρήκα δουλειά! Θα κάνω PR σε ένα μπαρ. Οι άνθρωποι ήταν πολύ φιλικοί μαζί μου και θα μου δίνουν 20 ευρώ τη βραδιά για 7 ώρες -με δωρεάν τα ποτά μου.
Το αφεντικό μου, ένας Έλληνας, μου είπε: «Βγάλε τα βυζιά σου και τον κ…ο σου έξω και προσπάθησε να αποφεύγεις τους αστυνομικούς με πολιτικά». Είναι όλα τόσο συναρπαστικά!
«Τρίτη 14 Ιουνίου»
Τρεις κοπέλες με τις οποίες δούλευα μαζί και είχαν έρθει το ίδιο διάστημα με μένα, γύρισαν σπίτι επειδή δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τη σεξουαλική παρενόχληση.
Μας πιάνουν συνέχεια σε επίμαχα σημεία και τα παιδιά μέσα από το μπαρ πετούν παγάκια στο στήθος. Ωστόσο, όλα είναι πιο διασκεδαστικά αν κάνω «prink» πριν τη δουλειά -αυτό είναι να πίνω βότκα που έχω αγοράσει από ένα τοπικό μαγαζί.
Η δουλειά ξεκινά στις 6 το απόγευμα και μέχρι τις 8 μ.μ. νιώθω τόσο σίγουρη για τον εαυτό μου που δεν ασχολούμαι με αυτούς που με πειράζουν. Ευτυχώς δεν είμαι τόσο ευαίσθητη, σε αντίθεση με άλλα κορίτσια που το βρίσκουν πολύ δύσκολο να το κάνουν αυτό.
«Σάββατο 18 Ιουνίου»
Εδώ όλοι έχουν το μυαλό τους στο ποτό, οπότε αυτό κάνω κι εγώ. Ξέρω ότι δεν φροντίζω τον εαυτό μου, αλλά είναι πανάκριβα για να φας υγιεινά. Μια πίτσα κοστίζει 1 ευρώ, αλλά μια φρουτοσαλάτα 5 ευρώ, οπότε είναι προφανές το τι θα επιλέξω.
Μετά τη δουλειά μου, κάνω αχαλίνωτο clubbing μέχρι να βγει ο ήλιος. Κάποιες φορές, μάλιστα, καίγομαι ενώ πηγαίνω στο δωμάτιο για ύπνο.
«Τετάρτη 22 Ιουνίου»
Πήρα τηλέφωνο σπίτι σήμερα, γιατί διαπίστωσα ότι ξόδεψα σχεδόν όλα τα λεφτά μου μέσα σε δύο εβδομάδες: 450 λίρες. Οι γονείς μου τρόμαξαν με το πόσα λεφτά έχω ξοδέψει -αλλά θα τρόμαζαν περισσότερο αν ήξεραν πού πάνε τα λεφτά μου: κυρίως σε ποτά, εισόδους σε κλαμπ και μπαλόνια γέλιου. Μπορώ να ξοδέψω ακόμα και 20 ευρώ τη βραδιά για να αγοράσω μπαλόνια γέλιου.
«Σάββατο 25 Ιουνίου»
Παραλίγο να με συλλάβουν χθες, γιατί η αστυνομία αποφάσισε να μαζέψει όσες κάνουν PR στον δρόμο. Εάν δεν μπορείς να αποδείξεις ότι είσαι σε διακοπές, τρως πρόστιμο 3.000 ευρώ. Ευτυχώς, με προειδοποίησε μια κοπέλα πιο πάνω στον δρόμο και έτσι μπήκα μέσα στο μπαρ και έπιασα κουβέντα με δύο τουρίστες για να μη καταλάβουν. Ηταν τρομακτικό, αλλά πολύ συναρπαστικό.
«Παρασκευή 1 Ιουλίου»
Είμαι ηλίθια. Δεν έφαγα πολύ χθες -προσπαθώ να εξοικονομήσω χρήματα- αλλά μετά ήπια τόσο πολύ που κατέληξα να έχω ορό επειδή δεν μπορούσα να σταματήσω να κάνω εμετό.
Θα με σκοτώσει η μαμά μου, γιατί πλήρωσε 50 ευρώ για θεραπεία -πρέπει να μου στείλουν λεφτά. Θα της πω ότι μου συνέβη από αλλεργική αντίδραση σε τσίμπημα κουνουπιού.
«Κυριακή 3 Ιουλίου»
Ακόμα άρρωστη, και τώρα έχω και λοίμωξη αναπνευστικού από το τόσο αέριο που έχω εισπνεύσει. Η νοσοκόμα εδώ μου λέει συνέχεια πόσο χαζή είμαι και μου έδωσε μια μακρά λίστα φαρμάκων. Θέλω λεφτά και η μαμά και ο μπαμπάς έχουν βαρεθεί να με ρωτούν τι συμβαίνει.
«Τρίτη 5 Ιουλίου»
Το μέρος εδώ είναι απαίσιο όταν είσαι άρρωστος και ξέσπασα σε κλάματα όταν πήρα τηλέφωνο στο σπίτι. Αισθάνομαι τόσο άρρωστη που δεν ξέρω τι να κάνω. Εχει πολλή ζέστη για να μείνω ξαπλωμένη στο κρεβάτι.
Η μαμά μου πρότεινε να με βάλει σε ένα ξενοδοχείο για μερικές μέρες, ώστε να αναρρώσω, αλλά αισθάνομαι τόσο ένοχη με τη συμπεριφορά μου και θέλω να αποδείξω ότι μπορώ να σταθώ μόνη μου στα πόδια μου.
«Πέμπτη 7 Ιουλίου»
Τα φάρμακα επιτέλους δουλεύουν και αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Ο γιατρός είπε ότι δεν πρέπει να πίνω ενώ παίρνω αντιβίωση, αλλά η συγκάτοικός μου μου είπε να τον αγνοήσω.
«Σάββατο 9 Ιουλίου»
Και πάνω που έλεγα ότι τίποτα χειρότερο δεν μπορεί να μου συμβεί, χθες το βράδυ μου έκλεψαν την τσάντα μου! Πήγα με φίλους στη θάλασσα στις 6 το πρωί και κάναμε μπάνιο γυμνοί. Έβαλα την τσάντα κάτω από ένα αυτοκίνητο και μου την έκλεψε μια τσιγγάνα -είχα τα πάντα μέσα: κινητό, λεφτά και όλα τα ρούχα μου.
Κάποιος μου δάνεισε μια πετσέτα και κατάφερα να πάω πίσω στο διαμέρισμα, αλλά η αστυνομία ζητά 140 ευρώ για να αναφέρω την κλοπή.
«Δευτέρα 11 Ιουλίου»
Οι γονείς μου αγόρασαν εισιτήριο επιστροφής για αύριο. Για να είμαι ειλικρινής, »χόρτασα» εδώ. Ωστόσο, θα μου λείψει η Ζάκυνθος, έστω κι αν το μόνο που είδα ήταν ο δρόμος. Πρέπει να δω κάποια μέρη την επόμενη φορά που θα έρθω εδώ, γιατί άκουσα ότι το νησί είναι πανέμορφο».
