Προξενεί βαθιά εντύπωση το γεγονός ότι για πρώτη φορά στα χρονικά της εγχώριας τρομοκρατίας, μια οργάνωση επιλέγει ένα στόχο Ισραηλινών συμφερόντων. Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για την πρεσβεία. Για να βρούμε στα παγκόσμια δεδομένα επίθεση κατά ισραηλινής πρεσβείας, πρέπει να πάμε
πίσω στο 1992 και στην Αργεντινή, όταν κομάντο της Χεζμπολάχ προκάλεσαν αιματηρή επίθεση με 29 νεκρούς.
Στην Ελλάδα, δύο στόχοι ήταν αλώβητοι από το ελληνικό ένοπλο αντάρτικο πόλης. Ο ελληνικός Στρατός και ισραηλινοί στόχοι. Δεν χτυπήθηκαν ούτε όταν η 17 Νοέμβρη και ο ΕΛΑ ήταν στην ακμή τους και οι δεσμοί αίματος με τον αδελφό παλαιστινιακό λαό ήταν στενοί.
Τι άλλαξε λοιπόν τώρα σε μια περίοδο μάλιστα που το Ισραήλ τηρεί στάση ουδετερότητας στο ζήτημα των τζιχαντιστών και έχει έρθει περισσότερο κοντά από ποτέ σε Ελλάδα και Κύπρο;
Και γιατί αλήθεια να θέλει κάποιος να βάλει τη Μοσάντ στο παιχνίδι της έρευνας για την εξάρθρωση της ελληνικής νεοτρομοκρατίας; Κατά γενική ομολογία το χτύπημα της 17 Νοέμβρη στον Βρετανό στρατιωτικό ακόλουθο Στίβεν Σόντερς σήμανε την αρχή του τέλους της, καθώς ενεπλάκησαν και μάλιστα απροκάλυπτα πράκτορες της Σκότλαντ Γυαρντ, της ΜΙ6 και της Ιντέλιντζεν Σέρβις.
Μήπως λοιπόν υπάρχει κι εδώ κάτι λάθος στο σχεδιασμό, καθώς όπως είπαμε επίκειται, εάν δεν έχει ήδη γίνει η ενεργός συμμετοχή στελεχών της Μοσάντ στις έρευνες;
Αυτή είναι η μία παράμετρος της χθεσινής ενέργειας.
Η δεύτερη, θέτει άλλου είδους προβλήματα και μάλιστα εξόχως ανησυχητικά.
Βλέπουμε ότι το αντάρτικο κίνημα πόλης έχει πάρει κυριολεκτικά φωτιά. Δεν είναι μόνο το μπαράζ των τρομοκρατικών χτυπημάτων. Αθροίστε τον πόλεμο της ταράτσας, τις εμπρηστικές επιθέσεις, το κάψιμο λεωφορείων και άλλες ενέργειες που δεν γίνονται μόνο στην Αθήνα αλλά σε πολλές πρωτεύουσες νομών κι έχετε ένα ριμέικ των γεγονότων που ξέσπασαν μετά το Δεκέμβρη του 2008.
Και τότε, η κλιμάκωση οδήγησε στο αίμα. Πρώτα ενός αστυνομικού και στη συνέχεια ενός δημοσιογράφου.
Η εκτίμηση που γίνεται και τώρα λοιπόν, είναι πως με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε προς τα εκεί. Προς ένα χτύπημα δηλαδή κατά ανθρώπινου στόχου. Και η ανάλυση που γίνεται, είναι ότι δεν αποκλείεται αυτό το χτύπημα κατά του ανθρώπινου στόχου ν’ αποσκοπεί στην πολιτική αποσταθεροποίηση.
Κι εδώ λοιπόν μπαίνει ένα άλλου είδους ερώτημα. Πόσο συμπτωματική ήταν η προχθεσινή λιτή επιστολή του Νίκου Μαζιώτη στο bloko.gr στην οποία ξεκαθάρισε ότι ως αγωνιστής επαναστάτης είναι συνειδητά ταγμένος στην πάγια ταχτική διαχρονικά του επαναστατικού κινήματος και του αντάρτικου, το απευθείας χτύπημα κατά οργάνων των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους και αξιωματούχων της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, όπως χαρακτηριστικά λέει;....
Τί ήθελε η Ισραηλινή πρέσβης στη... ΓΑΔΑ;
Ιδιαίτερη εντύπωση έχει προκαλέσει η περίεργη σύμπτωση τής επίσκεψης της πρέσβειρας του Ισραήλ στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, λίγες ώρες πριν από την ένοπλη επίθεση στο κτίριο τής πρεσβείας από την Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών.
Μόλις το πρωί της Πέμπτης η πρέσβης του Ισραήλ στην Αθήνα, Ιρίτ Μπεν Άμπα, ήταν στο μέγαρο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και πρόκειται για μία από τις σπάνιες επισκέψεις της σε αστυνομική υπηρεσία.
Πηγές ενημέρωσης του bloko.gr αναφέρουν ότι συμμετείχε σε ευρεία σύσκεψη με τη συμμετοχή στελεχών και της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας και των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, της Μοσάντ, υπό την αιγίδα της Διεύθυνσης Διεθνούς Αστυνομικής Συνεργασίας του αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ.
Το αντικείμενο της σύσκεψης είναι άγνωστο, αν και πολλοί υποστηρίζουν ότι ήταν προγραμματισμένη μετά και την επίσημη επίσκεψη του υπουργού, Βασίλη Κικίλια, στο Τελ Αβίβ στα τέλη του περασμένου μήνα.
Το σίγουρο είναι ότι η σύσκεψη ουδέποτε ανακοινώθηκε, όπως έχει γίνει στο παρελθόν με επισκέψεις άλλων Ισραηλινών αξιωματούχων στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Ταυτόχρονα δεν ήταν και μυστική, καθώς μετά τη σύσκεψη η Ιρίτ Μπεν Άμπα γευμάτισε στη λέσχη του δευτέρου ορόφου του αστυνομικού μεγάρου.
Θεωρείται βέβαιο, πάντως, ότι για να συμμετείχαν στελέχη των μυστικών υπηρεσιών και από τις δύο χώρες, ένα από τα αντικείμενα συζήτησης ήταν και το θέμα της τρομοκρατίας, χωρίς κανένας να γνωρίζει εάν η χρονική συγκυρία ήταν τυχαίο γεγονός ή υπήρχε κάποια πληροφορία ή έστω φόβος για χτύπημα εναντίον στόχου συμφερόντων Ισραήλ.