Police-Voice blog ➤
Απόγευμα Πέμπτης, τυλιγμένη στο χοντρό μου μπουφάν, μιας και έξω η θερμοκρασία φλερτάρει με τις αρνητικές τιμές της, βγαίνω από το διαμέρισμά μου με σκοπό να κάνω μερικά ψώνια στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Στο πορτοφόλι μου έχω αρκετά χρήματα ώστε να μην ανησυχώ για το άδειο ψυγείο μου. Σε λίγο θα το είχα και πάλι γεμάτο με ότι τραβούσε η όρεξη μου και θα μπορούσα να ετοιμάσω ένα ωραίο βραδινό.
Και ύστερα, επιτέλους μετά από τόσες μέρες αναμονής, θα στόλιζα το σπίτι. Είχα ήδη βρει λίστες με χριστουγεννιάτικα κομμάτια για να παίζουν στο λαπ τοπ μου όσο εγώ θα διακοσμούσα τον χώρο με γιορτινά μαξιλάρια, κεριά και αγιοβασιλιάτικες κάλτσες. Και φυσικά, είχε έρθει η ώρα του και φέτος για το χριστουγεννιάτικο μου δεντράκι να βγει από το κουτί του, να φορέσει τα γιορτινά του στολίδια και λαμπιόνια και να ζεστάνει λίγο περισσότερο την ατμόσφαιρα του σαλονιού μου, που αν και με ένα κλιματιστικό και ένα καλοριφέρ λαδιού δεν είναι ιδιαιτέρως ζεστή τελευταία.
Ανυπομονώντας λοιπόν να τελειώνω με τα ψώνια μια ώρα αρχύτερα, ώστε να επιδοθώ ανενόχλητη στις διακοσμητικές μου διαθέσεις, επιτάχυνα το βήμα μου στο πεζοδρόμιο. Άλλωστε το κρύο όπως είπα ήταν τσουχτερό! Και ξαφνικά τον είδα να στέκεται κουλουριασμένο σε μιαν άκρη του πεζοδρομίου. Φορούσε ένα σκουφί στο κεφάλι του και ένα φθαρμένο παλτό.
Με το αριστερό του χέρι κρατούσε αγκαλιά τον σκύλο του και το δεξί το είχε τεντωμένο μπροστά με ανοιχτή την παλάμη. Τον αναγνώρισα αμέσως. Ήταν ο άστεγος της γειτονιάς μου. Είναι στην περιοχή κοντά ένα εξάμηνο τώρα, απ'το καλοκαίρι. Τον λυπόμουν που δεν είχε ούτε λεφτά για να αγοράσει τρόφιμα...Θεέ μου, τώρα δεν είναι πια καλοκαίρι! Το πρόβλημα του δεν θα είναι μόνο η έλλειψη φαγητού! Με τέτοιο κρύο, που θα περάσει το βράδυ του; Πως;
Και ξαφνικά, έτσι με μιας, μου έφυγε η όρεξη να στολίσω φέτος. Εγώ, που ανήκω στους τυχερούς της γης, που έχω πάντα γεμάτα με τρόφιμα τα ράφια μου, και μια ικανοποιητική θέρμανση στο χώρο μου, εγώ που έχω την δυνατότητα να φοράω καθαρά και σιδερωμένα ρούχα, μα πάνω απ'όλα που έχω ένα όμορφο διαμέρισμα που διαθέτει νερό, ρεύμα και πετρέλαιο, εγώ ήθελα να ολοκληρώσω την ευτυχία μου και να γιορτάσω τα Χριστούγεννα στολίζοντας.
Πόσο μάταια φαντάζουν όλα ξαφνικά! Πόσο εγωκεντρικά πλάσματα μπορούμε να γίνουμε! Πως να χαρώ και να γιορτάσω με τόση δυστυχία γύρω μου; Φέτος θαρρώ είναι διπλάσια από πέρσι, τριπλάσια από πρόπερσι.... Μέχρι πότε θα προσποιούμαι πως δεν με αφορά και δεν με αγγίζει η δυστυχία των γύρω;
Αν θέλω να λέγομαι άνθρωπος, φέτος θα βγάλω μόνο ένα στολίδι από το πατάρι: την φάτνη. Είναι η μόνη κατάλληλη στο φετινό χριστουγεννιάτικο σκηνικό. Αυτή που μπορεί να μου θυμίσει πως ο ίδιος ο Θεός μας γεννήθηκε μέσα στη φτώχεια και το κρύο, ταπεινός και άσημος. Και ενώ έζησε από τα πρώτα του λεπτά στη γη την απόρριψη και την αδιαφορία των ανθρώπων, Αυτός, φιλάνθρωπος και φιλεύσπλαχνος, έφτασε να θυσιαστεί για καθέναν από εμάς
. Επειδή μας αγαπά, θα γεννηθεί και φέτος για εμάς. Φέτος όμως, νομίζω πιο πολύ θα γεννηθεί για τους άλλους. Για εκείνους τους ασήμαντους, τους περιφρονημένους από όλους μας, που το τεταμένο χέρι τους στην άκρη του πεζοδρομίου, είναι το μόνο παράταιρο στοιχείο στο χριστουγεννιάτικο σκηνικό της πόλης μας! Δεν έχω σκοπό να χαλάσω την διάθεση κανενός.
Έρχονται Χριστούγεννα άλλωστε! Απλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια σκέψη μου. Μήπως αντί για στολίδια ψεύτικα και πλαστικά, φέτος να στολίσουμε ένα δέντρο με τα χαμόγελα ευγνωμοσύνης των ανθρώπων που πλησιάσαμε, μιλήσαμε, ακούσαμε και βοηθήσαμε ο καθένας με τον τρόπο του; Κι αν και αυτό μας είναι δύσκολο, τότε ας στολίσουμε ένα δέντρο με τις χριστουγεννιάτικες μας προσευχές για όλους εκείνους που ζουν τόσο φτωχικά, όσο έζησε πριν 2013 χρόνια ο μικρός νεογέννητος Χριστός....
Ευτυχισμένα Χριστούγεννα σε εσάς και τις οικογένειές σας!
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.
Πηγή ➤
