Υπάρχουμε κι εμείς που ζήσαμε από κοντά το έγκλημα της Μαρφίν και περιμένουμε τη δικαιοσύνη να δράσει, επιτέλους... Marfin: Ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία

Police-Voice blog ➤

 Τέσσερα άτομα, μεταξύ αυτών ένα αγέννητο μωρό, πλήρωσαν με τη ζωή τους την ιδεολογική εμμονή ενός, καθόλου άναρχου, πλήθους το οποίο επιτέθηκε με ξεκάθαρο στόχο: Να σκοτώσει.

Δεν τους ενδιέφερε πόσοι θα πεθάνουν, όσοι περισσότεροι, τόσο το καλύτερο.

Τους ενδιέφερε να περάσει στην κοινωνία το μήνυμα ότι «κουμάντο» κάνουν αυτοί, ότι είναι «άτρωτοι» και πως ό,τι κι αν κάνουν δεν θα υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους.

Οι εικόνες από τα κορμιά των νεκρών στοιχειώνουν, εκτός φυσικά από τους συγγενείς, όσους από εμάς συνεχίζουμε να έχουμε λίγη «καρδιά», λίγη «ψυχή» μέσα μας. Οι στιγμές που πέρασαν μέχρι να έρθει το τραγικό τους τέλος, έχουν γίνει εφιάλτης μας…

Προσωπικά, δεν έχει υπάρξει μέρα κατά την οποία να περάσω έξω από το κτίριο αυτό και να μην κοντοσταθώ για λίγο, να κάνω μία μικρή προσευχή για τις ψυχές που χάθηκαν τόσο άδικα και τόσο εγκληματικά.

Γι’αυτό και το γεγονός ότι άνοιξε ξανά ο φάκελος της υπόθεσης έδωσε τόση χαρά στους περισσότερους Έλληνες: Γιατί θέλουμε να μάθουμε ποιοι είναι οι εγκληματίες, φυσικοί και ηθικοί, αυτής της αποτρόπαιης πράξης.

Και ελπίζουμε η έρευνα να μην άνοιξε μόνο «για τα μάτια του κόσμου», αλλά όντως να υπάρχουν στοιχεία και η υπόθεση να είναι «δεμένη». Γιατί αν ακόμα μία έρευνα είναι στημένη «σε ξύλινα πόδια» δεν θα απογοητεύσει μόνο τους συγγενείς αλλά και όλους τους πολίτες που στη Δικαιοσύνη βρίσκουν το τελευταίο τους αποκούμπι.

Γιατί εκτός από τους άμεσα εμπλεκόμενους, είμαστε κι εμείς που ήμασταν εκείνη την ημέρα 300 μέτρα μακριά…

Έντεκα χρόνια μετά, δεν ξεχνάμε την Παρασκευή Ζούλια, την εγκυμονούσα Αγγελική Παπαθανασοπούλου και τον Επαμεινώνδα Τσάκαλη.

Έντεκα χρόνια μετά, η αναζήτηση των δολοφόνων τους συνεχίζεται. Και έχουμε εμπιστοσύνη στην πολιτεία ότι σύντομα θα τους παραδώσει στη Δικαιοσύνη.

Πηγή ➤Ηλίας Ψυχογιός