Μνημείο για τη Γενοκτονία των Ποντίων θα ανεγερθεί στο κέντρο της Αθήνας

Police-Voice blog ➤

Στην προκήρυξη πανελληνίου καλλιτεχνικού διαγωνισμού για την φιλοτέχνηση μνημείου αφιερωμένο στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου προχωρά ο Δήμος Αθηναίων ύστερα από την ομόφωνη απόφαση που πήραν οι δημοτικοί σύμβουλοι τον περασμένο Φεβρουάριο, επικαιροποιώντας έτσι την 492/7-3-2002 πράξη του δημοτικού συμβουλίου .

Το θέμα επανήλθε στο τραπέζι ύστερα από 17 ολόκληρα χρόνια!

Δήμος Αθηναίων: «Το γλυπτό θα τοποθετηθεί σε κεντρικό σημείο της πόλης»

Σε κεντρικό σημείο της πόλης των Αθηνών θα τοποθετηθεί το μνημείο όπως ανέφερε στο ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ.gr η εντεταλμένη σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων, Σουλτάνα Σπυροπούλου. «Το γλυπτό θα τοποθετηθεί σε κεντρικό σημείο της πόλης των Αθηνών» τονίζοντας ότι η ακριβής θέση του μνημείου θα συναποφασισθεί από τους νόμιμους εκπροσώπους των Ποντίων και την αρμόδια επιτροπή του Δήμου Αθηναίων.

Όσον αφορά τα επόμενα βήματα που ακολουθούν σχετικά με την προκήρυξη του πανελλήνιου καλλιτεχνικού διαγωνισμού για την φιλοτέχνηση του μνημείου, η Σ. Σπυροπούλου αναφέρει ότι «στην περίπτωση της δωρεάς θα ακολουθηθούν οι διαδικασίες που περιγράφονται στην κανονιστική διάταξη ΑΔΣ 1469/30-10-2014 του Δήμου Αθηναίων»

Οι πρώτες αντιδράσεις των Ποντίων

Το γεγονός αρχικά γνωστοποίησε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ποντιακών Σωματείων (ΣΠΟΣ) Νότιας Ελλάδας και Νήσων της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΠΟΕ), Γιώργος Βαρυθυμιάδης, στο διευρυμένο διοικητικό συμβούλιο του ΣΠΟΣ, που έγινε την Παρασκευή 29 Μαρτίου στην Ένωση Ποντίων Περιστερίου. Προηγήθηκε την ίδια μέρα ανταλλαγή απόψεων μεταξύ του προέδρου της ΠΟΕ, Χρήστου Τοπαλίδη, του προέδρου του ΣΠΟΣ Νότιας Ελλάδας, Γιώργου Βαρυθυμιάδη και του δημάρχου Αθηναίων, Γιώργου Καμίνη στην Αθήνα.

Όπως ανέφερε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος του ΣΠΟΣ, αυτή τη στιγμή το θέμα ναι μεν επανήλθε στο τραπέζι αλλά υπάρχει θέμα με το χωροταξικό της Αθήνας. Πρώτα πρέπει να βρεθεί χώρος και ύστερα να δημιουργηθεί ανάλογα, ένα μικρό ή μεγάλο, μνημείο.

«Όλες οι πλατείες έχουν ονομασία και είναι δύσκολο να βρουν το χώρο», αναφέρει ο Γ. Βαρυθυμιάδης στο ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ.gr, δίνοντας παράδειγμα το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το οποίο ύστερα από χρόνια, κι ενώ ήταν φιλοτεχνημένο, δεν υπήρχε χώρος να τοποθετηθεί και το τοποθετούν τώρα επί της Βασιλίσσης Σοφίας. «Είναι ακόμα πιο δύσκολο να ονομάσεις μια πλατεία», αναφέρει επιπλέον, τονίζοντας ότι η ΠΟΕ είναι «στη διάθεση του Δήμου Αθηναίων».

Το χρονικό της δημιουργίας μνημείου από τον πρώην πρόεδρο του ΣΠΟΣ Δημήτρη Χριστοφορίδη
Το θέμα της δημιουργίας του μνημείου είχε ξεκινήσει το 2001, όταν ο τότε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων Νότιας Ελλάδας (ΟΠΣΝΕ), Νίκος Αμανατίδης, είχε συστήσει μια επιτροπή της οποία αποτελούσαν μεταξύ άλλων οι Δημήτρης Χριστοφορίδης, Γεωργία Ερμίδου, Ρούλα Τοπτσίδου, Νίκος Κουλαξουζίδης, και η οποία θα έφερνε προτάσεις για την περαιτέρω ανάδειξη της 19ης Μαΐου.

«Μία πρόταση ήταν τα Ελληνικά Ταχυδρομεία να εκδίδουν ανήμερα της 19ης Μαΐου γραμματόσημα αφιερωμένα στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου», αναφέρει στο ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ.gr ο πρώην πρόεδρος των ΟΠΣΝΕ και ΣΠΟΣ, Δημήτρης Χριστοφορίδης. Μια δράση που υλοποιήθηκε το 2001 και το 2002 και ύστερα απενεργοποιήθηκε τμηματικά γιατί κανένας δεν το συνέχισε.

Η άλλη πρόταση —μεταξύ και άλλων— ήταν η δημιουργία ενός μνημείου αφιερωμένου στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Ενώ πέρασε από το δημοτικό συμβούλιο, κόλλησε στο χωροταξικό. Δεν είναι κι εύκολο να εγκριθεί η ανέγερση ενός μνημείου, τονίζει ο Δ. Χριστοφορίδης, καθώς αυτό πέρα από το δημοτικό συμβούλιο πρέπει να εγκριθεί από την Πολεοδομία, την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

Επιθυμία ήταν να ανεγερθεί τότε μπροστά από την μητρόπολη των Αθηνών αλλά οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας το απέρριψαν διότι στον χώρο τοποθετούνται μνημεία μόνο σημαντικών προσωπικοτήτων και ιερέων.

Κι ενώ —μεταξύ άλλων— είχαν επιλεγεί ως εναλλακτικές προτάσεις το Πεδίον του Άδεως, η πλατεία Κοτζιά —το Σύνταγμα έχει αποκλειστεί ως περιοχή— και γίνονταν συναντήσεις με τους τότε δημάρχους Δημήτρη Αβραμόπουλο και Ντόρα Μπακογιάννη, η δημιουργία της ΠΟΕ το 2004 «παγώνει» κάθε δραστηριότητα της ΟΠΣΝΕ.

Συμπτωματικά, μας λέει ο Δημήτρης Χριστοφορίδης, ξεκινά και η ΠΟΕ και απενεργοποιούνται τμηματικά οι δραστηριότητες ΟΠΣΝΕ. «Είμαι πρόεδρος και του ενός και του αλλουνού πλέον», αναφέρει. Ο ΣΠΟΣ πλέον είχε συμβουλευτικό χαρακτήρα, και στην ΠΟΕ σκέφτονταν μόνο πως θα στηθεί η νέα ομοσπονδία. «Πάγωσαν όλες οι προτάσεις και σκέψεις που γινόντουσαν στην Αθήνα», μας εκμυστηρεύεται, χάριν η δυναμική της νέας ομοσπονδίας να επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα. Μέχρι και το 2006, οπότε και ο Δημήτρης Χριστοφορίδης αποσύρεται από τα κοινά των Ποντίων.

Μένει να δούμε τώρα την απόφαση του Δήμου Αθηναίων να υλοποιείται σε άμεση επαφή με την ΠΟΕ κι ένα αίτημα σχεδόν δύο δεκαετιών, να πάρει σάρκα και οστά.

Πηγή: ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ.gr

ΤΟΥΡΚΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ! Η πιο τρομακτική νύχτα στη Γενοκτονία των Ποντίων: Η σφαγή των νηπίων της Σάντας [ΒΙΝΤΕΟ]

«Έναν μαύρον ημέραν εκούιξεν εις απες σο σπέλ’: Οι μανάδες ντο έχ’νε μικρά μωρά να εβγαίνε οξιοκά ασο σπέλ’».
Μία μάνα διηγείται ότι μια μαύρη μέρα ένας φώναξε όσες είχαν μικρά παιδιά να βγουν έξω από τη σπηλιά…

Έτσι ξεκινάει η Ελένη Νυμφοπούλου-Παυλίδου να ντύνει με λόγια μία από τις πιο τραγικές στιγμές της Γενοκτονίας των Ποντίων.

Συμπρωταγωνιστής στην αφήγηση ο οπλαρχηγός Ευκλείδης. Ο αδερφός του, Κώστας Κουρτίδης, θα γράψει στο ημερολόγιό του για την νύχτα της 10ης προς 11η Σεπτεμβρίου 1921: «… Πολλά παιδιά τότες, επειδή αι γυναίκες των δεν μπορούσαν να σταματήσουν τας φωνάς των παιδιών τους, και μη θέλοντας να χωρισθούν εξ ημών, τα σκότωσαν και τα άφησαν επί τόπου».

Η Σφαγή των παιδιών

Η σφαγή των νηπίων αποτελεί μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές στο δράμα που έζησαν οι Έλληνες της Ανατολής, όταν μητέρες αναγκάστηκαν να θυσιάσουν ότι πολυτιμότερο είχαν στη ζωή τους, τα ίδια τα μικρά τους, για να σωθούν τα μεγαλύτερα παιδιά και οι οικογένειες τους.
Ανάλογες μαρτυρίες υπάρχουν κι από άλλες περιοχές και με μεγαλύτερα παιδιά όπου η επιλογή του θανάτου από το να πέσουν στα χέρια των Τούρκων-ειδικά τα μικρά κορίτσια όπου πολλαπλώς βιαζόταν πριν ξεψυχήσουν- γινόταν δύσβατος μονόδρομος που έπρεπε οι δόλιες οι μάνες να τον περάσουν ολομόναχες αλλά και να τον πληρώσουν με αβάσταχτο πένθος για την υπόλοιπη ζωή τους.

Στο ημερολόγιο του ο Κώστας Κουρτίδης γράφει για το σχετικό περιστατικό:
«Η νύχτα αυτή ήταν η πιο τρομακτική νύχτα που έζησα στη ζωή μου.
Κάνοντας πρόχειρα προχώματα παραταχτήκαμε για μάχη.
Γυναίκες και παιδιά (τριακόσιοι περίπου) μαζεύτηκαν λίγο πιο πάνω μέσα σε μια σπηλιά, τους οποίους φυλούσαν περίπου εκατόν είκοσι νέοι άοπλοι.

Επί εννιά ώρες αγωνιζόμασταν ενάντια στον τουρκικό στρατό, που μας περικύκλωσε από παντού, εκτός από μια δίοδο προς το δάσος Βαϊβάτερε, για να έχουμε διέξοδο την τελευταία στιγμή».

Τα μεσάνυχτα σταμάτησε το πανδαιμόνιο των πυροβολισμών και οι αντάρτες και τα γυναικόπαιδα αποσύρθηκαν στη θέση Μερτζάν Λιθάρ.

Τότε έπρεπε, πριν ξημερώσει, να βρεθεί μια λύση: ν’ απομακρύνονταν εντελώς αθόρυβα από εκείνη τη θέση, γιατί αλλιώς θα γινόταν ο τάφος μικρών και μεγάλων, ενόπλων και αμάχων.

Εκείνες τις τραγικές ώρες, μοιραίες, απελπισμένες μάνες αναγκάστηκαν να θανατώσουν βρέφη και μικρά παιδιά που έκλαιγαν, για να μην προδώσουν τις θέσεις τους.

Όταν ξημέρωσε και οι Τούρκοι ξεκίνησαν την επιχείρηση εναντίον των ανταρτών, αντίκρισαν επτά βρέφη σφαγμένα!

Τότε ο ίδιος ο μέραρχος επικεφαλής έδωσε διαταγή στον τουρκικό στρατό να γυρίσει πίσω στη Σάντα λέγοντας: άνθρωποι που σκότωσαν τα παιδιά τους είναι αδύνατον να πιαστούν και άρα είναι περιττό να μείνουμε άλλο εδώ».

Την ιστορία των νηπίων που θυσιάστηκαν από τις ίδιες τους τις μάνες ώστε μη μαρτυρήσουν άθελά τους το σημείο όπου κρύβονταν περίπου 300 Σανταίοι, αφηγείται ο Τάκης Βαμβακίδης.

Τη μουσική έγραψε ο Δημήτρης Πιπερίδης, ο οποίος παίζει και λύρα.

Πηγή ➤