Ο… αιματοβαμμένος νόμος Παρασκευόπουλου-Το έγκλημα καλπάζει με «συνεργούς» τους νόμους

Police-Voice blog ➤

Δυσοίωνες είναι οι εκτιμήσεις των ειδικών για την επέκταση και τη βιαιότητα με την οποία εκδηλώνεται το οργανωμένο έγκλημα στις μέρες μας, με τις εγκληματικές ενέργειες πλέον να έχουν χτυπήσει «κόκκινο» σε όλη την επικράτεια.

Ειδικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί εκτιμούν, πλέον, ότι είναι εμφανή τα σημάδια της υποχώρησης των αναχωμάτων που η πολιτεία και το κράτος με τις αρμόδιες υπηρεσίες του είναι υποχρεωμένα να θέτουν, προκειμένου να περιοριστεί η δράση εγκληματικών συμμοριών και οργανωμένων ομάδων. Ολοι πλέον θεωρούν ότι το έγκλημα αποτελεί για οργανωμένες ομάδες πηγή εσόδων και πλούτου, ενώ ο μέσος πολίτης ανεξάρτητα από τα οικονομικά μέσα που διαθέτει και το κοινωνικό του προφίλ, εμφανίζεται απροστάτευτος και βρίσκεται πολλές φορές στο έλεος των εγκληματικών δραστηριοτήτων.

Οι νόμοι

Οι αιτίες ενός τόσο σοβαρού κοινωνικού προβλήματος, που θα έπρεπε να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των αρμοδίων, είναι πολλές και πολυπαραγοντικές. Ανώτατοι και ανώτεροι δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί, που γνωρίζουν από επιστημονικής –και όχι μόνο πλευράς– την κατάσταση, καθώς καθημερινά ασχολούνται με την ποινική αντιμετώπιση των δραστών εκατοντάδων εγκλημάτων, εκτιμούν πως νόμοι πολιτικής ασφάλειας και δικαιοσύνης συμβάλλουν καθοριστικά στην επέκταση της εγκληματικότητας και ιδίως της βαριάς και οργανωμένης.

Οι νόμοι αποσυμφόρησης των φυλακών που εκδόθηκαν τα τελευταία χρόνια, με εμβληματική την περίπτωση του νόμου Παρασκευόπουλου, είχαν ως αποτέλεσμα εκατοντάδες καταδικασμένοι για βαριά εγκλήματα να αποφυλακιστούν πρόωρα και με την εφαρμογή ευεργετικών διατάξεών τους.

Μόνον σε εφαρμογή του λεγόμενου νόμου Παρασκευόπουλου (4322/2015), και μέσα σε δύο χρόνια που ίσχυσε, υπολογίζεται ότι περίπου 2.000 κρατούμενοι βγήκαν από τη φυλακή, εκ των οποίων περίπου 150 αλλοδαποί με βαρύ εγκληματικό προφίλ και 50 ημεδαποί που είχαν καταδίκες για βαριά επίσης εγκλήματα.

Η νομοθετική αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού των φυλακών και η έλλειψη ορθολογικής σωφρονιστικής πολιτικής έχει οδηγήσει για χρόνια την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης σε «παραγωγή» νόμων πρόωρης αποφυλάκισης, χωρίς υπολογισμό των συνεπειών που προκαλούν αυτοί οι νόμοι στην επέκταση και στην αύξηση της εγκληματικότητας.

Πέραν του λεγόμενου νόμου Παρασκευόπουλου, που ήρθε να διευρύνει κατά πολύ τα όρια πρόωρης αποφυλάκισης, ολοκληρώνοντας με τον πιο ακραίο τρόπο το καταστροφικό έργο που είχε ξεκινήσει από προκατόχους του και ο ισχύων νόμος, γνωστός ως νόμος Κοντονή, κινήθηκε στην ίδια λογική των πρόωρων αποφυλακίσεων, αλλά θέτοντας περιορισμούς για ορισμένα εγκλήματα βαριάς μορφής όπως ανθρωποκτονίες, βιασμούς, ληστείες και άλλα.

Αν, όμως, οι νόμοι για τις πρόωρες αποφυλακίσεις αποτελούν βασικό πυλώνα που εκτιμάται ότι έχει συμβάλει στην ανακύκλωση της βαριάς εγκληματικότητας και η ίδια η Δικαιοσύνη με τις πρακτικές της και τον τρόπο που επιλέγει να απονέμει δίκαιο έχει προσθέσει πολλά «λιθαράκια» στην αύξηση της βαριάς –και όχι μόνον– εγκληματικότητας. Εκατοντάδες δικαστικές αποφάσεις, που εκδίδονται για βαριάς μορφής εγκληματικές δράσεις, ενώ επιβάλλουν μεγάλες ποινές, καθείρξεις ακόμη και 15 χρόνων, εντούτοις αφήνουν έξω τους κατηγορουμένους, αναστέλλοντας την έκτιση της ποινής τους!

Πηγή ➤