Police-Voice blog ➤
Θάρρος, αποφασιστικότητα και μαχητικότητα – τέτοιο είναι το σύνθημα των Κουρδισσών γυναικών που συμμετέχουν στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας στη νότια ιρακινή επαρχία του Κιρκούκ.
Ανταποκριτής του Σπούτνικ επισκέφθηκε τις νεαρές πολεμίστριες που αναπτυχτήκαν κοντά στην πόλη Hawija καθώς προετοιμάζονται για την μάχη κατά των τζιχαντιστών.
Ορισμένες έχουν ήδη λάβει μέρος σε μάχες αλλού, άλλες μόλις στρατολογήθηκαν: εκατοντάδες νεαρές γυναίκες ήρθαν από τις παραμεθόριες περιοχές του Ιράν για να προστατεύσουν το ιρακινό Κουρδιστάν και να απελευθερώσουν τα εδάφη που καταλήφθηκαν από το Ντάες.
Η Hamanou Nakchabandi είναι μια έμπειρη πολεμίστρια. Ομολογεί ότι είναι το παράδειγμα των γονιών της, οι οποίοι εντάχθηκαν στους Πεσμεργκά το 1979, το οποίο την οδήγησε προς το Κόμμα της Ελευθερίας του Κουρδιστάν (ΠΑΚ). Από τότε, η ίδια και πολλοί άλλοι Κούρδοι καλυτερεύουν μέρα με τη μέρα την τέχνη του πολέμου για να προστατεύσουν τη περιοχή τους από το ισλαμιστικό «χαλιφάτο»
© PHOTO. SARAH Noureddine
Κούρδισσες μαχήτριες
«Από την απελευθέρωση αυτής της περιοχής το 2015, αυτό το σημείο είναι το τελευταίο που πρέπει να ανακαταληφθεί στην περιοχή της πόλης Dubz. Οι πόλεις του Ντάες είναι ακριβώς απέντατι μας», λέει, προσθέτοντας ότι η γη αυτή ανήκε στους Κούρδους που έχουν ζήσει εκεί για αιώνες.
Η Hamanou λέει ότι μέσα σε τρία χρόνια πολέμου έμαθε όχι μόνο να κυριαρχήσει την τέχνη του πολέμου, αλλά και την αραβική γλώσσα που δεν τη μιλούσε πριν.
«Δεν είχα μάθει αραβικά σε 40 χρόνια της ζωής μου, αλλά ο πόλεμος, η υποδοχή που επιφυλάσσουμε στους πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τις περιοχές που ελέγχονται από το Ντάες μας ανάγκασε να μάθουμε αραβικά για να καταλάβουμε τους ανθρώπους που μας απευθύνουν το λόγο, αφού διέφυγαν από το πόλεμο, τις δολοφονίες και τους βιασμούς», μας ομολογεί.
Επί ίσοις όροις με τους άνδρες
«Είμαι 20 χρονών και είμαι εδώ για να είμαι υπερήφανοη για τη ζωή μου και να υπερασπιστώ το κουρδικό όνειρο», εξηγεί η Ayrine Ahmadi, νεαρή μαχήτρια του PAK.
Πέρασε ενάμισο χρόνο στη πρώτη γραμμή του μετώπου κοντά στη Μοσούλη, και σήμερα είναι στο Κιρκούκ. Η Ayrine ομολογεί ότι τόλμησε να πάρει ένα όπλο στα χέρια της μετά την ανάγνωση της ιστορίας των Γιεζίντι που απήγαγαν οι τρομοκράτες, αιχμαλώτιζαν και βίαζαν. «Έπρεπε να κάνει μια επιλογή και να πάρω ένα όπλο για να αποτραπεί η επανάληψη τέτοιων πράξεων», είπε.
© PHOTO. SARAH NOUREDDINE
© PHOTO. SARAH NOUREDDINE
Κούρδισσες στρατιωτίνες
«Δεν βλέπω καμία διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών, μπορώ να υπερασπιστώ τη χώρα μου και τους Κούρδους με ένα όπλο στο χέρι», συνεχίζει εκείνη που σχεδόν πέθανε τον περασμένο Νοέμβριο σε ένα βομβαρδισμό του Ντάες. Ένα μήνα αργότερα, αφήνοντας το νοσοκομείο, επέστρεψε στο πεδίο της μάχης.
«Δεν ξέρω πόσους έχω σκοτώσει»
Η Mani Leïlahi, 22 χρονών, λέει ότι πήρε ένα όπλο για να είναι υπερήφανη για τον εαυτό της. Αυτή η νεαρή γυναίκα έχει ήδη συμμετέχει σε τέσσερις στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά ομολογεί ότι ποτέ δεν φοβήθηκε να αντιμετωπίσει τον εχθρό.
© PHOTO. SARAH NOUREDDINE
© PHOTO. SARAH NOUREDDINE
Μια Κούρδισσα στρατιωτίνα
«Πυροβολούσα αυτούς και αυτί εμένα και δεν τους φοβόμουνα. Δεν ξέρω πόσους τρομοκράτες του Ντάες σκότωσα. Αλλά πολύ. Κατά τη διάρκεια των μαχών, αισθανόμαστε πως έχαναν τη δύναμή τους, γίνονται όλο και πιο αδύναμοι», θυμάται.
Μετάφραση στα ελληνικά από Κριστιάν Άκκυριά για τον Ινφογνώμονα Πολιτικά, Αθήνα, 15.8.2017
fr.sputniknews.com
Πηγή ➤
fr.sputniknews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου