Η ΞΕΦΤΙΛΑ ΜΑΣ ! Δεχθήκαμε πλοίο του αλβανικού Ναυτικού στο Αιγαίο… για να «προστατεύει» Λέσβο, Χίο και Οινούσσες! Το μάθαμε και τελευταίοι… (ΒΙΝΤΕΟ)

Police-Voice blog ➤

Σε μια εξέλιξη που θα μπορούσε κάποτε να ήταν το συντομότερο ανέκδοτο (κατά το «Αλβανός επενδυτής»…) η Αλβανία πλέον και επίσημα θα αναλάβει την φύλαξη του Αιγαίου!

Συγκεκριμένα όπως ανακοινώθηκε στα Τίρανα, το αλβανικό πολεμικό ναυτικό με το σκάφος «Ιλλυρία» και με πλήρωμα 21 ανδρών θα συμμετέχει από τον Νοέμβριο στην ΝΑΤΟϊκή Δύναμη «Αιγαίο Πέλαγος» για να προστατεύσει τα ελληνικά σύνορα(!) αφού το ΠΝ και η ΕΛΛ.ΑΚΤ. έχουν κριθεί ανεπαρκείς, στο Αιγαίο «από τις μεταναστευτικές ροές»!

Και μάλιστα το αλβανικό πολεμικό ναυτικό με το σκάφος του θα αναλάβει την επιχείρηση αναγνώρισης επιτήρησης του βόρειου Αιγαίου κυρίως μεταξύ της Λέσβου και της Χίου με την απέναντι μικρασιατική ακτή! Δηλαδή οι Αλβανοί θα σταματούν τους Τούρκους στο Αιγαίο, γιατί δεν μπορούν (έτσι μας είπε το ΝΑΤΟ…) οι Ελληνες!

To αλβανικό πλοίο θα περιπολεί στο πλέον ευαίσθητο σημείο της ελληνικής αμυντικής διάταξης στο βόρειο Αιγαίο, στην περιοχή των Οινουσσών, κεντρική περιοχή δράσης των τουρκικών ενόπων δυνάμεων στο σχέδιο επίθεσης SUGA.

Η ελληνική πλευρά, πληροφορήθηκε το γεγονός από την ανακοίνωση του αλβανικού υπουργείου Αμυνας και ζητήθηκαν κάποιες διευκρινίσεις από το ΝΑΤΟ, αλλά, τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια…

Η συγκεκριμένη ΝΑΤΟϊκή δύναμη φυσικά δεν έχει κάνει το οτιδήποτε για την ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών, ενώ ιδιαίτερα περιορισμένος είναι ο αριθμός των μεταναστών που εντοπίζονται από την Νατοϊκή Δύναμη, να κατευθύνονται από την Τουρκία προς τα ελληνικά νησιά και τους οποίους βάσει της συμφωνίας, θα έπρεπε να δεχθεί πίσω η Τουρκία.

Απλώς έχουν εγκατασταθεί με την ελληνική υπογραφή και αποδοχή στην «καρδιά» του Αρχιπελάγους και κινούνται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, ελλιμενίζονται στα ελληνικά λιμάνια και έχουν επιβάλλει ένα είδος προτεκτοράτου στο βόρειο και κεντρικό Αιγαίο.

Όχι όμως στο κεντρικό και νότιο γιατί συν τοις άλλοις, αποδέχθηκαν την τουρκική θέση περί«αποστρατικοποιημένων Δωδεκανήσων», ενώ όταν τα ΝΑΤΟϊκά πλοία κινούνται κοντά σε νησιά και βραχονησίδες των οποίων η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την ελληνική κυριαρχία, αποφεύγουν ακόμα και κλήσεις να κάνουν στο συντονιστικό ελληνικό κέντρο!

Κατ’αυτό τον τρόπο, έχουν αποδεχθεί de facto τις τουρκικές θέσεις, μια πολύ δυσάρεστη εξέλιξη, η οποία σε επόμενη φάση θα μπορούσε να γίνει αποδοχή αιτίας πολέμου από την Τουρκία κι εισβολής της στα Δωδεκάνησα, λόγω της παραβίασης από ελληνικής πλευράς, της συνθήκης των Παρισίων.

Κανένα από τα σκάφη τα ΝΑΤΟϊκά που συμμετέχουν στην Αποστολή δεν κατέπλευσε σε λιμάνι ελληνικού νησιού, επιβάλλοντας ντε φάκτο τον γνωστό ισχυρισμό περί αποστρατιωτικοποίησης…

Στη συνδιάσκεψη ειρήνης των Παρισίων στην οποία συμμετείχαν οι νικήτριες Μεγάλες Δυνάμεις και τα υπόλοιπα κράτη που μετείχαν στον πόλεμο κατά των δυνάμεων του Άξονα, μεταξύ άλλων ρυθμίστηκε και το καθεστώς των Δωδεκανήσων.

Σύμφωνα με το Άρθρο 14 της Συνθήκης ειρήνης των Παρισίων (10 Φεβρουάριου 1947), η Ιταλία παραχώρησε στην Ελλάδα την κυριαρχία των Νησιών Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψοί, Σύμη, Κώ και Καστελόριζο, καθώς και τις παρακείμενες σε αυτές νησίδες.

Μετά από αίτηση της Σοβιετικής Ένωσης, στα Νησιά των Δωδεκανήσων επιβλήθηκε αποστρατικοποίηση (Παράρτημα ΧΙΙΙ της Συνθήκης).

Με την υπογραφή της Συνθήκης ειρήνης των Παρισίων, η Ελλάδα έγινε το διάδοχο κράτος στις συμφωνίες που είχε υπογράψει η Ιταλία με την Τουρκία νωρίτερα το 1932 και αφορούσαν τον καθορισμό της συνοριακής γραμμής των Δωδεκανήσων, που τότε ανήκαν στην Ιταλία με την τουρκική επικράτεια.

Η Ιταλία και η Τουρκία είχαν υπογράψει στην Άγκυρα στις 4 Ιανουάριου του 1932 σύμβαση που αφορούσε τη διευθέτηση της κυριαρχίας επί των νησίδων μεταξύ του Καστελόριζου και της Μικρασιατικής ακτής, καθώς και της κυριαρχίας επί του νησιού Καρά Αντά.

Η εν λόγω σύμβαση καθόρισε επακριβώς τα χωρικά ύδατα των αναφερόμενων νησίδων για τα οποία τα δύο κράτη βρίσκονταν σε διαμάχη… Ο καθορισμός του υπόλοιπου τμήματος των ιταλοτουρκικών θαλάσσιων συνόρων, για το οποίο δεν υπήρχε διαφωνία, καθορίστηκε με πρακτικό (proces-verbal) που υπογράφτηκε στην Άγκυρα στις 28 Δεκεμβρίου του 1932.

Στη συμφωνία αυτή προσδιορίζεται ονομαστικά σε ποιον ανήκουν οι περισσότερες νησίδες της περιοχής, οι οποίες «ουδεμίας αμφισβητήσεως αποτελούν αντικείμενον» (ne faisant /’ objet d’ aucune contestation)”

Πηγή ➤