Police-Voice blog ➤
«Έρχονται να δούν γιατί
ζω ακόμη και με χασομερούν», αναφέρει η απίστευτη γιαγιά που όπως οι περισσότεροι κάτοικοι της Ικαρίας, ζει και βασιλεύει στα 106 της χρόνια και μάλιστα δουλεύει!
Μια ικαριώτισσα 106 ετών, η Ιωάννα Πρωίου, ξακουστή υφάντρα του νησιού, δίνει συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών και δηλώνει ότι έρχονται από όλο τον κόσμο για να τη δούν και τη χασομερούν. «Ερχονται να με δουν απ’ όλο τον κόσμο για να μάθουν γιατί ζω ακόμη και με χασομεράνε πουλάκι μου», λέει η υπεραιωνόβια γιαγιά που γεννήθηκε το 1911 στις Ράχες και μοιράζει πλέον τη ζωή της μεταξύ της Ικαρίας και της Αθήνας.
Εκατό χρόνια σχεδόν μετά, η κ. Ιωάννα που έφτιαξε το πρώτο της υφαντό στα 10 της χρόνια, είναι γνωστή ως η Κυρά του Αργαλειού και σε πρόσφατη συνέντευξή της στο ikariamag.gr, δήλωσε για τη μητέρα της:
«Με μεγάλωσε η μητέρα μου κάτω από το αργαλειό. Είχε ένα σεντούκι ανοιχτό και μωρό που ήμουν με είχε απιθώσει στο ανοιχτό του καπάκι, που ήταν κοίλο. Με το ένα πόδι δούλευε στο αργαλειό και με το άλλο κούναγε εμένα. Εκεί με μεγάλωσε, μέσα στα χνούδια και τις κλωστές. Το πρώτο παιχνίδι που μου ‘δωσε στα χέρια για να μην κλαίω, ήταν μια κλωστή από ένα χοντρό μάλλινο νήμα. Εγώ έπαιζα με την χοντρή κλωστή, τράβαγα τα νήματα και τόσο ξελογιάστηκα που ξέχασα το κλάμα και μπόρεσε η μάνα μου να κάνει τη δουλειά της…»
Μια ικαριώτισσα 106 ετών, η Ιωάννα Πρωίου, ξακουστή υφάντρα του νησιού, δίνει συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών και δηλώνει ότι έρχονται από όλο τον κόσμο για να τη δούν και τη χασομερούν. «Ερχονται να με δουν απ’ όλο τον κόσμο για να μάθουν γιατί ζω ακόμη και με χασομεράνε πουλάκι μου», λέει η υπεραιωνόβια γιαγιά που γεννήθηκε το 1911 στις Ράχες και μοιράζει πλέον τη ζωή της μεταξύ της Ικαρίας και της Αθήνας.
Εκατό χρόνια σχεδόν μετά, η κ. Ιωάννα που έφτιαξε το πρώτο της υφαντό στα 10 της χρόνια, είναι γνωστή ως η Κυρά του Αργαλειού και σε πρόσφατη συνέντευξή της στο ikariamag.gr, δήλωσε για τη μητέρα της:
«Με μεγάλωσε η μητέρα μου κάτω από το αργαλειό. Είχε ένα σεντούκι ανοιχτό και μωρό που ήμουν με είχε απιθώσει στο ανοιχτό του καπάκι, που ήταν κοίλο. Με το ένα πόδι δούλευε στο αργαλειό και με το άλλο κούναγε εμένα. Εκεί με μεγάλωσε, μέσα στα χνούδια και τις κλωστές. Το πρώτο παιχνίδι που μου ‘δωσε στα χέρια για να μην κλαίω, ήταν μια κλωστή από ένα χοντρό μάλλινο νήμα. Εγώ έπαιζα με την χοντρή κλωστή, τράβαγα τα νήματα και τόσο ξελογιάστηκα που ξέχασα το κλάμα και μπόρεσε η μάνα μου να κάνει τη δουλειά της…»
Οσο για την ενέργεια της και τα κουράγια της, η ίδια, απευθυνόμενη στη δημοσιογράφο που της πήρε τη συνέντευξη, δήλωσε «Εχω πολλή ενέργεια, παιδάκι μου»… «Να πάρ’ τη, έχω παραπάνω».
Πηγή ➤
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου