Police-Voice blog ➤
Πριν από λίγο καιρό, σας είχα διηγηθεί μια ιστορία που είδα με τα μάτια μου, στην παραλία του Μπάτη, στο Φάληρο. Θα σας την επαναλάβω… συμπληρωμένη….
Σε κοντινή απόσταση από μένα, κάθισαν δύο νεαρές Ρουμάνες (όπως κατάλαβα από τη γλώσσα που μιλούσαν…), ολόλευκες, ξανθωπές και ευπρεπώς ενδεδυμένες (με «κανονικά» μαγιό). Στο δίλεπτο τις… κύκλωσαν πέντε… ξαναμμένα «προσφυγάκια», αναγκάζοντάς τες σε εσπευσμένη αναχώρηση. Πάρα δίπλα, καθόταν λυγερόκορμη Ελληνίδα, 40άρα, μελαχρινή και… καλοψημένη από την ήλιο, με «μαγιό»- κόφτη, που απεκάλυπτε με κάθε λεπτομέρεια την… οπίσθια όψη της. Τα… ξαναμμένα «προσφυγάκια» δεν της έδωσαν καμιά σημασία! Ως θεατής, έκρινα ότι τα «προσφυγάκια» την αγνόησαν, επειδή τα χρώματά της ήταν παραπλήσια των δικών τους γυναικών, ενώ… λιγουρεύτηκαν τις Ρουμάνες για τον αντίθετο λόγο…
Τα γράφω αυτά, γιατί διάβασα διαβάζοντας την περιπέτεια μιας 20χρονης ξανθιάς υπάρξεως, μικτής προελεύσεως (μητέρα Αυστριακή και πατέρας Ιρακινός), η οποία εδέχθη επίθεση από τέσσερις Αφγανούς στο σταθμό Westbahnhof, της αυστριακής πρωτεύουσας και μόλις κατήγγειλε το πάθημά της στην Αστυνομία, την συμβούλεψαν να… βάψει τα μαλλιά της μαύρα, για να μην προκαλεί τα ξαναμμένα «προσφυγάκια» εξ’ Ανατολών και να μην κυκλοφορεί μόνη της μετά τις 10 το βράδυ!
Και τα χειρότερα έρχονται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου