Επαμεινώνδας Κορκονέας: Ο θηριώδης “Αστυνομικος” που σήμερα ζει σαν αγρίμι στα κελιά της τιμωρίας....

Police-Voice blog ➤
Ακόμα και “δικοί” του άνθρωποι ξαναφτιάχνουν τη ζωή τους…

“Έχουν περάσει εφτά χρόνια από το μοιραίο βράδυ του Σαββάτου της 6ηςΔεκεμβρίου 2008 όταν ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας μαζί με τον συνάδελφό του, Βασίλη Σαραλιώτη, είχαν Υπηρεσία γύρω από την περιοχή των Εξαρχείων.

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, έπειτα από έναν λεκτικό διαξιφισμό παρέας του 15χρονου με τους αστυνομικούς, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός.

Τέσσερα χρόνια μετά, ο συνήγορος του ειδικού φρουρού και γνωστός ποινικολόγος, Αλέξης Κούγιας, μιλάει στο newsbeast.gr για τη ζωή του Κορκονέα πίσω από τις φυλακές.

- Έχει μετανιώσει ο Επαμεινώνδας Κορκονέας για την πράξη του;
«Από την πρώτη στιγμή. Το έχει δηλώσει από την πρώτη στιγμή».
- Επικοινωνείτε ακόμη μαζί του;

«Πολύ συχνά και τον επισκέπτομαι και επικοινωνώ με την οικογένειά του από τον Ταΰγετο που ζουν».

- Εάν θα μπορούσαμε σήμερα να μεταφέρουμε κάποια λόγια του Κορκονέα, ποια θα ήταν αυτά;

«Δε μπορώ να σας πω. Δεν είχα τη δυνατότητα να μιλήσω σήμερα μαζί του. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ο Επαμεινώνδας Κορκονέας από την πρώτη στιγμή ποτέ δεν παραδέχτηκε πως ήθελε να σκοτώσει το παιδί. Εξάλλου, οι επιστημονικές έρευνες απέδειξαν ότι έπεσε ένας πυροβολισμός χαμηλά, δέκα πόντους από το έδαφος, σε μία μπάλα και από εκεί εξοστρακίστηκε σε ορθή γωνία σχεδόν και χτύπησε το άτυχο παιδί. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο άνθρωπος αυτός έχει δηλώσει ότι “Θα προτιμούσα εγώ να είμαι στη θέση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου”. Έτσι είχε πει από την πρώτη στιγμή».

- Πώς είναι σήμερα η ζωή του στη φυλακή;
«Τραγική είναι η ζωή του. Είναι τεράστια ψυχική δοκιμασία η φυλακή για τον οποιονδήποτε. Φανταστείτε δηλαδή πως είναι για έναν άνθρωπο ο οποίος είχε συνηθίσει να ζει εντελώς διαφορετικά. Δεν ήταν ο κακοποιός που είχε συνδέσει την προσωπικότητά του με την προοπτική να ζήσει στις φυλακές είτε για μεγάλο είτε για μικρό χρονικό διάστημα. Ήταν ένας άνθρωπος με τρία παιδιά και ευτυχισμένος οικογενειάρχης. Ένας άνθρωπος που, όπως αποδείχθηκε στη δίκη, αγαπούσε τους συνανθρώπους του. Έδινε αίμα σχεδόν κάθε μήνα. Ήταν αιμοδότης. Αυτός ο άνθρωπος βρέθηκε να είναι ο πρωταγωνιστής μιας τραγωδίας και φυσικά και της δικής του. Αποτέλεσμα αυτής της τραγωδίας ήταν να χάσει τη ζωή του ένα αγγελούδι. Έτσι, καταστράφηκε η ζωή του και τα τρία του παιδιά μεγαλώνουν χωρίς τον πατέρα δίπλα τους».

- Τι θυμάται κάθε φορά που έρχεται η επέτειος από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου;

«Δεν μπορώ να σας πω. Φαντάζομαι αυτό που μπορώ να πω είναι εικασία. Φαντάζομαι λοιπόν ότι όπως όλοι μας, όταν έχουμε μια άτυχη στιγμή στη ζωή μας, όταν έρχεται η συγκεκριμένη ημερομηνία που χάθηκε η ζωή ενός παιδιού ή όταν έχουμε ένα δικό μας ατύχημα, όλοι θα θέλαμε να μην είχε έρθει αυτή η μέρα και αυτή η κακιά ώρα».

Αυτά δημοσιεύτηκαν το 2012.

Σήμερα από όσα ξέρουμε, ακόμα και “δικοί” του άνθρωποι(και δεν θέλουμε να επεκταθούμε)ετοιμάζονται ή ήδη έχουν ξαναφτιάξει τη ζωή τους. Αυτά που δεν φταίνε σε τίποτα είναι τα παιδιά του.  Ο κοινωνικός στιγματισμός θα ήταν ανεπίτρεπτος.
Πηγή ➤makeleio ..elas-lyste

ΟΥΤΕ Ο ΚΟΡΚΟΝΕΑΣ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΣ-ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΗΚΑΝ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ


Ρωμανός: Ο Γρηγορόπουλος δεν ήταν ένα αθώο παιδί, επιτέθηκε σε περιπολικό

Το κείμενο του Νίκου Ρωμανού από τις φυλακές, με το οποίο εκτόξευσε απειλές για «μαύρο Δεκέμβρη», περιλαμβάνει και ένα ενδιαφέρον απόσπασμα για τον αδικοχαμένο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.

Το κείμενο αυτό, που δημοσιεύτηκε στο «Indymedia» και το οποίο συνυπογράφουν οι κρατούμενοι στις φυλακές Κορυδαλλού Νίκος Ρωμανός και Παναγιώτης Αργυρού, ξεκινά από τον Δεκέμβρη του 2008 και τα επεισόδια που συντάραξαν όχι μόνο την Αθήνα, αλλά το πανελλήνιο. Η δολοφονία του εφήβουΑλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκονέα στα Εξάρχεια προκάλεσε κοινωνικό ηλεκτροσόκ και απίστευτα επεισόδια, δημιουργώντας εικόνα χάους.

Ο Ρωμανός όχι μόνο ήταν μαζί με τον Γρηγορόπουλο το μοιραίο βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου, αλλά τον είδε να ξεψυχά στα χέρια του. Συμμαθητές στο ιδιωτικό σχολείο, είχαν αναπτύξει στενή φιλία.

Ως εκ τούτου, η μαρτυρία του αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Περιγράφει λοιπόν ο Ρωμανός τι έγινε εκείνο το βράδυ:

«Όχι, δεν επρόκειτο για ένα αθώο παιδί και έναν παρανοϊκό μπάτσο, που βρέθηκαν σε λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, αλλά για έναν εξεγερμένο νεαρό σύντροφο, που επιτέθηκε σε ένα περιπολικό, σε μια περιοχή όπου οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής ήταν συχνές, και για έναν μπάτσο που περιπολούσε στην ίδια περιοχή και, από μια προσωπική του αντίληψη για την τιμή και την υπόληψη της αστυνομίας, αποφάσισε να αντιμετωπίσει τους ταραξίες μόνος του».

«Όχι, δεν επρόκειτο για ένα αθώο παιδί και έναν παρανοϊκό μπάτσο, που βρέθηκαν σε λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, αλλά για έναν εξεγερμένο νεαρό σύντροφο, που επιτέθηκε σε ένα περιπολικό»

Οπως εξηγεί ο Ρωμανός, «ήταν μια σύγκρουση μεταξύ δύο αντίρροπων δυνάμεων: από τη μία η Εξέγερση κι από την άλλη η Εξουσία, και οι βασικοί πρωταγωνιστές της σύγκρουσης αυτής εκπροσωπούσαν ο καθένας τη δική του πλευρά».

Και ο Ρωμανός συνεχίζει: «Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Επαμεινώνδα Κορκονέα και οι μεγάλες ταραχές που ακολούθησαν, προκάλεσαν ένα ισχυρό κοινωνικό ηλεκτροσόκ πολλών βαθμών, καθώς θρυμματίστηκε η εικόνα της “κοινωνικής ειρήνης” και έγινε ορατή η ύπαρξη αυτών των δύο αλληλοσυγκρουόμενων κόσμων, με τον πλέον έκδηλο τρόπο, προκαλώντας καταστάσεις απ’ τις οποίες δεν υπήρχε εύκολη επιστροφή, χωρίς τουλάχιστον να δημιουργηθούν και να εκδηλωθούν γεγονότα, τη δυναμική των οποίων κανείς δε θα μπορούσε πλέον να υποκριθεί ότι δεν αντιλήφθηκε, ότι δεν είδε, ότι δεν άκουσε, ότι δεν έλαβε υπόψη του».

Ενώ λίγο παρακάτω σημειώνει:

«Θέλουμε να θυμηθούμε το νεαρό μας σύντροφο, που ήταν ένοχος για τον αυθορμητισμό του, κάτι που πλήρωσε με τη ζωή του. Ίσως να ήμασταν εμείς στη θέση του, κάτω από άλλες συνθήκες, καθώς ο ίδιος εξεγερτικός ενθουσιασμός μάς διακατέχει από τότε, και καλό είναι να θυμούνται ΟΛΟΙ τις καταβολές τους και όχι να τις ξορκίζουν».

Οπως υπογραμμίζει ο ίδιος ο Ρωμανός, «υπάρχουν πολλά ακόμα να ειπωθούν για το Δεκέμβρη του ’08 και της εξεγερτικής κληρονομιάς του, όπως αυτή εκδηλώθηκε απ’ τις δεκάδες ομάδες άμεσης δράσης, που πολλαπλασιάστηκαν εκρηκτικά σε όλη τη χώρα, δημιουργώντας ένα μέτωπο εσωτερικής απειλής».

Πηγή: