Police-Voice blog ➤
Και πόσο εύκολο είναι για τον καθένα να διαβεί τον δικό του Ρουβίκωνα προς τον
δρόμο της κακίας; Ο καθηγητής εγκληματολογίας Αντώνης Μαγγανάς και η Δέσποινα Σβουρδάκου οριοθετούν την γκρίζα ζώνη του ορίζοντα που διαπλέκει και ζυμώνει μέσα σ' ένα εκρηκτικό μίγμα αλληλένδετων όσο κι αυθύπαρκτων δεσμών την Αστυνομία με το οργανωμένο έκλημα.
Ο κ. Μαγγανάς εξάρει την γενναιότητα, το θάρρος και το αίσθημα καθήκοντος των αστυνομικών του τμήματος εκβιαστών.
Μια ενδιαφέρουσα περιγραφή του κόσμου της νύχτας και των συμμοριών του οργανωμένου εγκλήματος από κάποιον που τον βίωσε μέχρι το »μεδούλι. Για αρχή πολεμικές τέχνες , νίκες, δόξα, επιθυμία να επικρατήσει και να επιβληθεί ακόμη και με τη βία. Γλίστρημα προς την ‘πόρτα’, την προστασία, τις γυναίκες, τα ναρκωτικά, τη δημιουργία ομάδας, την εξουσία, το μοίρασμα της πίττας, και το ξεκαθαρίσματα λογαριασμών. Η επιβολή λόγω θέσης, τα πυροβόλα όπλα, και η προσπάθεια διαφυγής από την αστυνομία.
Εδώ θέλω να τονίσω την γενναιότητα, το θάρρος και το αίσθημα καθήκοντος των αστυνομικών του τμήματος εκβιαστών. Θυμάμαι στις αρχές της δεκαετίας του 90 όταν μαθητής μου στο μεταπτυχιακό της Σχολής Αξιωματικών Διευθυντής του Τμήματος εκβιαστών με πόση ένταση μου περιέγραφε το στρες που βίωναν, τα γραφεία γεμάτα βαρύ οπλισμό την αίσθηση ότι ανά πάσα στιγμή παίζουν τη ζωή τους «κορώνα-γράμματα». Και αναπόφευκτα ακολουθεί το τέλος του μέσω της εκτέλεσης με συμβόλαιο θανάτου. Είναι μια σκληρή και δυσάρεστη πραγματικότητα αλλά πάντοτε θα υπάρχουν άτομα που ελκύονται από το εύκολο χρήμα όπως τα ίδια πιστεύουν
Αντώνης ΜαγγανάςΟμότιμος Καθηγητής Παντείου Παν/μίου.
«...μου έγινε μια πρόταση να μπω στην αστυνομία.. τη δέχτηκα. Από το 19… είμαι μπάτσος! Ε…τι κοιτάς; ένιωσα όμορφα, ότι «καθάρισα», έφτιαξα το επαγγελματικό ρε παιδί μου…δεν θα είχα ποτέ ξανά οικονομικό πρόβλημα. Ξανάρχισα την πυγμαχία και ήρθα πρώτος σε διάφορα τουρνουά, όμως δεν με άφησε το πόδι. Μου την «έδωσε»…τα παράτησα και γω και ασχολήθηκα με το άθλημα της νύχτα.
Σύχναζα σε ένα μαγαζί, έπινα τα ποτά μου και γλεντούσα…ήξεραν πως είμαι πυγμάχος και ένα βράδυ που είχα πάει , με πλησίασαν κάποιοι από το μαγαζί και μου πρότειναν να μπω «πόρτα». Αυτή ήταν η αρχή…μετά ξέρεις.. εποπτεία στο μαγαζί, αν γινόταν τίποτα, κανένας τσακωμός, να τον «πέταγα» έξω και να του έριχνα και ξύλο…τα γνωστά. Από τη νύχτα έκανα πολλές γνωριμίες, πολλές δημόσιες σχέσεις επικίνδυνες όμως. .με κακά παιδιά, που με το παραμικρό σε κλωτσούσαν αν και σου έβαζαν και το όπλο στο στόμα άμα δεν τους έκανες τα χατίρια… έτσι ήταν τα πράγματα τότε. Δεν υπήρχαν πολλές ομάδες, ο καθένας είχε το μαγαζί του και όλα ήταν ξηγημένα και ήρεμα.. βέβαια μπιστολιές πέφτανε.. ξέρεις για το ποιος θα πάρει τα πιο πολλά …εγώ ήμουν καλός και σε αυτό.
Έτσι έφτιαξα τη δική μου ομάδα και φυσικά ήμουν αρχηγός, πρώτος, όπως και στους αγώνες: πάντα πρώτος, νικητής.. άρχοντας…έτσι και στη νύχτα έγινα άρχοντας και οι δικοί μου με δέχτηκαν. Σε ένα χρόνο είχα φτιάξει τα πράγματα όπως ήθελα εγώ και έβγαζα χοντρά λεφτά από γυναίκες, κόκα, όπλα και προστασία,.
Έκλεβα αυτοκίνητα από πλούσιους μόνον, ξέρεις είμαι μαρξιστής και συνειδητοποιημένος εγκληματίας…γουστάρω να αφαιρώ από «ματσό» άτομα. .φυσικά είχα και τον μιστουλάκο από την αστυνομία.. το σταθερό…και τη δύναμη του μπάτσου! Ξέρεις…για κάλυμμα, όμως τίποτε δεν μένει κρυφό για πάντα και το κάλυμμα δεν κράτησε για πολύ: «Κύριε Κ…… μια σφαίρα γράφει πάνω το όνομα σας…» από το Εκβιαστών με «φερμάρανε»…ντάξει καλή δουλειά έκαναν τα παιδιά, καθένας κοιτάει τη δουλειά του…που λες…τι σου έλεγα; α.. ναι. αν και μικρός στην ηλικία, είχα μεγάλη δύναμη και μετρούσε ο λόγος μου γιατί είχα όγκο και ήμουν και πολεμιστής.. περνούσε ο λόγος μου.. αλλιώς δεν σε υπολογίζουν μέσα στη νύχτα. Πρέπει και να ξέρεις από όπλα και από ξύλο γιατί και τα δύο θα σου χρειαστούν σίγουρα συν το ότι σε τρέμουν , είναι καθαρά θέμα ψυχολογίας…ο άνθρωπος φοβάται ό,τι πιάνει το μάτι του, ό,τι βλέπει…δίνει εντολή στον εγκέφαλο και έτσι νιώθει φόβο, γιατί βλέπει…τι φοβάται; το επιβλητικό περπάτημα, τον «αέρα» που «σέρνει» ο αρχηγός, ο πρώτος
. Πώς αλλιώς θα κοντραριστείς και θα επιβιώσεις; κόντρα, ξύλο και πολλές μπιστολιές. Έτσι λύνονται οι διαφορές και μοιράζονται τα «πράματα»…ξεκαθαρίζεις με τα χέρια ή καλύτερα τις γροθιές και το όπλο σου, αρσενικά πράγματα, όχι λυκοφιλίες και κατινιές όπως έχουν καταντήσει σήμερα οι «δάσκαλοι» που για μένα δεν είναι ούτε δάσκαλοι ούτε άντρες…όπως ο Γ.Γ και ο Ν.Ζ, τους ξέρεις, βάζατε γάντια και σου δίδασκαν, αλλά εσύ τότε ήσουν πιτσιρίκα τι να καταλάβεις; τώρα που άλλαξες φάση το χειρίζεσαι έξυπνα…από ότι βλέπω και ακούω…μαγκιά να περάσεις, να δεις, να μη μιλήσεις και να «σκοράρεις» την κατάλληλη στιγμή
Είναι όντως κάτι πολύ διαφορετικό και δύσκολο! Δεν περίμενα τέτοια θετική εξέλιξη, δεν περίμενα ότι θα μου μιλούσατε
Αφού δεν μας φοβάσαι και εκτός αυτού κάθεσαι και μας ακούς χωρίς να μας κατακρίνεις, ξέρεις έτσι κάνουν όλοι εκτός από σένα.. κάθεσαι και ακούς χωρίς να ασκείς κριτική, ξέρεις αυτό δεν γίνεται εδώ.. για όλους, ακόμα και τους δικούς μας, είμαστε οι χειρότεροι, οι αλήτες, τελειωμένοι…και ξεχασμένοι από θεούς και δαίμονες…τέλος πάντων, τι σου έλεγα; α.. ναι για τις λυκοφιλίες. Παλιά δεν ήταν έτσι. Δεν αλληλοκαρφώνονταν οι ομάδες. Ήταν λίγοι και μετρημένοι στα δάχτυλα οι άντρες που ξηγιόντουσαν μπεσαλίδικα μέσα στη νύχτα: ο Θέμης, ο Μ. ο Κ., και φυσικά όλοι είναι νεκροί. Τους «φάγανε» πισώπλατα, όπως κάνουν σε όλους και στον Νίκο… όμως στη νύχτα όποιος θέλει να σε βγάλει από τη μέση γιατί θέλει να πάρει αυτός τη θέση σου…ξηγιέται έτσι: πισώπλατα και πούστικα…παλιά υπήρχαν άντρες, Μανιάτες, με μπέσα που τηρούσαν το λόγο τους. Ο λόγος τους ήταν συμβόλαιο. Με τόσα που έχουν δει τα μάτια μας και με αυτά που έχουμε κάνει, τι περιμένεις; έχουμε γίνει…απάνθρωποι, «κάτι» τελειωμένα όντα που τα έχουν κλείσει μέσα…και όμως να ξέρες τι ανάγκες έχουμε…όχι από υλικά αγαθά.. σιγά.. λεφτά; να φαν και οι κότες.. τα λεφτά που έχω βγάλει…βέβαια δεν τα έχω χαρεί.
Όμως δεν είναι αυτό.. έχουμε ανάγκη από αγάπη, από κατανόηση…όλοι εδώ μέσα νιώθουμε κενό …ατελείωτο κενό και ας είμαστε σκληροί…νιώθουμε ατελείωτο κενό και πίστεψε με αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμωρία για μας. Εγώ από τέτοιο καυγά έχω μια σφαίρα κάτω χαμηλά στη μέση μου….έχει σφηνωθεί κάπου ανάμεσα στον σπόνδυλο, χαμηλά. Όταν πήγα στο γιατρό μου είπε: «είσαι τυχερός και που ζεις και που περπατάς». Δεν την έχω βγάλει, ζω με τη σφαίρα, ενθύμιο από τη συμπλοκή…
Πουλάνε και μαγκιά, τι μάγκας είναι όταν είσαι ρουφιάνος , δεν μπορώ να καταλάβω…μάγκες και όταν τους «φερμάρει» το Εκβιαστών σε κανένα μαγαζί κλαινε σαν γυναικούλες και εκλιπαρούν τους μπάτσους…και φυσικά αυτοί για να τους αφήσουν να «πέσουν» στα μαλακά ζητούν πληροφορίες και μόνιμη συνεργασία με τους «δασκάλους», σωστό και έξυπνο! Οι εκβιαστές από την άλλη τους ενδιαφέρει ότι γλίτωσαν , όμως όλοι και οι ίδιοι ξέρουν πως δεν τα σηκώνει αυτά ο νόμος της σιωπής, ο νόμος της νύχτας…ντάξει, εγώ είμαι συνειδητοποιημένος εγκληματίας, μαρξιστής, ρουφιανιές δεν κάνω και γι αυτό είμαι μέσα.. απλά πράγματα και πάνω από όλα; αλήθεια! Ξέρεις είναι μαγκιά και τιμή να περάσεις από δω μέσα γιατί δεν «κάρφωσες» φίλους…εγώ σαν μαρξιστής και ρομαντικός δεν θέλησα να πω πως βρέθηκαν τα όπλα στο σπίτι μου…το «πήρα» πάνω μου γιατί δεν είμαι ρουφιάνος…
Τι ποθείς;
Πάντα το ονειρευόμουν , το λαχταρούσα, όμως ποτέ δεν ήμουν χαλαρός και ήρεμος για να πάω σε θάλασσα, φοβόμουν πως κάπου θα μου την έχουν «στημένη» και θα με μπιστόλιαζαν…»
Έφυγε με συμβόλαιο. Στην πόρτα του σπιτιού του!!!
Η κ. Σβουρδάκου Πηγή ➤.bloko.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου