Επιστροφή στη δικιά μας ζούγκλα

Πίσω στο "Ελευθέριος Βενιζέλος". Η χρονική πίεση της δουλειάς δεν άφησε περιθώρια για εσωτερική αναζήτηση. Η συναισθηματική φόρτιση, αποσυμπιέστηκε σε δύο – τρία απανωτά τσιγάρα. Λίγα δάκρυα πριν επιβιβαστώ στο ταξί για το δρόμο της επιστροφής, επισφράγισαν το τέλος μιας διαδρομής που τελικά γέννησε περισσότερα ερωτηματικά από αυτά που πήρα μαζί, στην αρχή του ταξιδιού.
Ερωτηματικά όχι μόνο για το ποια η πραγματική αιτία που ο Βαγγέλης έκανε ένα σύντομο πέρασμα από τη ζωή, πόσο μάλλον από την επικαιρότητα. Ούτε αποκλειστικά για τους κύριους ηθικούς αυτουργούς. Αρκεί να λυθεί ο γόρδιος δεσμός του ορυμαγδού πληροφοριών και να αποδοθεί δικαιοσύνη, για να ηρεμήσουμε; Και τελικά, θα θυμόμαστε όσα συνέβησαν σε ένα χρόνο από σήμερα; Ή ακόμη χειρότερα, την επόμενη φορά που χωρίς να το καταλάβεις, θα γίνεις ο επόμενος θύτης, θα είσαι ικανός να φέρεις στο νου σου την εικόνα του Βαγγέλη;
«Το θέμα πουλάει», παραδέχονται όσοι συνάντησα στην Αθήνα. Μετά από μέρες, θα προσθέσω: «Ξεπουλάει!». Εμένα, εσένα, τον διπλανό σου και όσους δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, πριν η στιγμή μάς προσπεράσει και το «σήμερα» μετατραπεί σε «αργά».