Police-Voice blog ➤
Είναι από εκείνες τις ιστορίες που ο κάθε γονιός εύχεται να μη συμβεί ποτέ στη ζωή του παιδιού του...
Αυτή η μαμά, μας εμπιστεύτηκε την ιστορία της και για ευνόητους λόγους θα διατηρήσουμε την ανωνυμία της. Σίγουρα στο τέλος της ανάγνωσης θα νιώσετε αίσθημα θυμού και συμπόνιας.
«Χώρισα το 2005 και έκτοτε κρατούσαν τα παιδιά τα πρώην πεθερικά μου για να δουλεύω, αφού ο πρώην δε βοηθούσε καθόλου...
Το πάσχα του 2008 είχα πάρει τα παιδιά στη μητέρα μου για να περάσουμε μαζί το 3ημερο δεν δούλευα. Είπα στην κόρη μου ότι την επόμενη μέρα θα τους πήγαινα το βράδυ στη γιαγιά και τον παππού για να πάω στη δουλειά μου. Εκείνη άρχισε να κλαίει με μαύρο δάκρυ. Την πήρα αγκαλιά και τη ρώτησα τι έπαθε. Εκείνη το μόνο που έλεγε ήταν "μη μας πας"...
Το κοριτσάκι μου μεγαλώνει και αρχίζει να καταλαβαίνει πώς έχει αλλάξει η ζωή μας, πάει πλέον νήπιο. Ο μικρός είναι λιγάκι στον κόσμο του γιατί τον έχουν και στα όπα όπα από το σόι του μπαμπά του ως το μοναδικό αγόρι, μα με χρειάζεται εξίσου, είναι μόλις 4 ετών...
-"Αγάπη μου δε γίνεται να μην πάτε, πώς θα πάω στη δουλειά;"
-"Μανούλα πρέπει να σου πω ένα μυστικό, πάμε στο δωμάτιο;"
Πήγαμε στο δωμάτιο, την κρατούσα αγκαλιά και μου ψιθυρίσε στο αυτί,"Είδα τον παππού να πιάνει το πουλί του".
Ασυναίσθητα τη ρώτησα αν τον είδε να ξύνεται και μου ξαναψιθύρισε, "Ο παππούς με παίρνει στο κρεβάτι του όταν η γιαγιά πάει για δουλειά"...
Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου, δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε, μετά την εξομολόγησή της μαγκώθηκε και έκρυψε το πρόσωπό της λέγοντας: "Με πιστεύεις εσύ μανούλα; Κανείς δε με πιστεύει!".
Άρχισα σαστισμένη να της ζητάω λεπτομέρειες κι όσο μου εξιστορούσε τόσο φούντωνε μέσα μου ο θυμός. Λεπτομέρειες που δεν τις γνωρίζουν παιδιά του δημοτικού, λεπτομέρειες που δεν τις είχα γνωρίσει ούτε εγώ μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Τα μάτια μου έτρεχαν ποτάμι και δεν ήξερα τι να κάνω, μα σκέφτηκα: "Θα πάω στην αστυνομία να μου πουν τι πρέπει να κάνω, γιατί αν τον δω μπροστά μου θα τον σκοτώσω και μετά τα παιδιά μου τι θα απογίνουν;"
Πήγα στην αστυνομία και κατέθεσα όλα όσα μου είπε το παιδί μου. Του έγινε αυτεπάγγελτη μήνυση μα δεν εξεδόθη αυτόφωρο ένταλμα σύλληψης... Ενάμισι χρόνο μετά τον κάλεσε η ανακρίτρια για κατάθεση και διέταξε την προφυλάκισή του...
Το παιδί μου το έβλεπε παιδοψυχίατρος που όρισε η ανακρίτρια για να το προετοιμάσει για την κατάθεση και για να κρίνει αν όντως είχε γίνει το συμβάν. Δεν τη βίασε μα ασελγούσε συχνά πάνω στο κορμάκι της για να καλύπτει τις φαντασιώσεις του, νομίζοντας πως χωρίς σημάδια δε θα την πίστευε κανείς αν μιλούσε, κι εκείνος έτσι δε θα κινδύνευε ποτέ...
Έκανε λάθος όμως, η ιατροδικαστική έρευνα έδειξε έκζεμα στα γεννητικά όργανα του παιδιού που για καλή μας τύχη δεν ήταν κάτι το ανησυχητικό αλλά εξίσου τραυματικό για ένα παιδί και μάλιστα αυτής της ηλικίας.
Τον Ιούνιο του 2010 έγινε το δικαστήριο και αυτός καταδικάστηκε σε 14 χρόνια χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Δε μίλησε, έσκυψε το κεφάλι, μα οι δικοί του μίλησαν... Ο πρώην με έβριζε, η πρώην πεθερά μου ήρθε και με χτύπησε έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου, με πήραν οι αστυνομικοί και με κράτησαν για κάποια ώρα μαζί με τους δικούς μου για να μην μας επιτεθούν, τους έδιωξαν για να γλυτώσουν το αυτόφωρο και μετά από μισή ώρα φύγαμε κι εμείς.
Ο πρώην σύζυγός μου, έπαψε να έχει επαφές με τα παιδιά και φτιάχνει καινούρια οικογένεια. Τα ψέματα στον κόσμο διαδέχονται το ένα το άλλο για να καλύψουν την απουσία του "άρρωστου" στον κόσμο. Βρίζουν συνέχεια το παιδί μου γιατί τους κατέστρεψε το σπίτι. Όλοι αυτοί έλεγαν πριν, πως θέλουν να μάθουν την αλήθεια, μα η αλήθεια από ότι φαίνεται ήταν πολύ πικρή...
Τον Οκτώβριο του 2011, έγινε ξανά δικαστήριο. "Έχουν ασκήσει έφεση, αν δεν καταφέρουν να τον αθωώσουν, τουλάχιστον θα του μειώσουν την ποινή" είχε πει ο δικηγόρος. Οι δικαστές όμως ανένδοτοι. Ξανά η ίδια ποινή! Ξανά, 14 χρόνια χωρίς ελαφρυντικά... Ξανά χαμός στην αίθουσα από τους οικείους του, ξανά βρισιές, ξανά έτοιμοι για ξύλο...
Κάποια στιγμή πρόπερσι, ο πρώην θέλησε να δει τα παιδιά κι επειδή ήθελαν πολύ να τον δουν κι αυτά, τον δέχτηκα. Εδώ και δύο χρόνια έχουν κάποιες επαφές πλέον μαζί του. Αλλά οικονομικά είναι εντελώς απών όπως πάντα.
Ο πατέρας του θα αποφυλακιστεί φέτος. Έξι χρόνια έμεινε τελικά μέσα στη φυλακή γιατί τον πήγαν στις αγροτικές και εκεί η κάθε ημέρα πιάνεται διπλή, άρα είναι σαν να έκανε 12 χρόνια. Δηλαδή τα 3/4 της ποινής του όπως επιβάλλεται.
Παρακαλάω το Θεό να μην συναντηθούμε τυχαία ποτέ, μα κυρίως να μην συναντήσει το παιδί μου, γιατί φοβάμαι την αντίδραση της μικρής. Η παιδοψυχολόγος της έκανε πολύ καλή δουλειά και την έκανε να καταλάβει ότι δε φταίει σε τίποτα εκείνη και τη βοήθησε να διώξει από το μυαλό της , τις κακές αναμνήσεις.
Στην θεωρία το παιδί μου, 13 χρονών πια, λέει πως τον έχει συγχωρέσει, μα στην πράξη όταν τον ξαναδεί φοβάμαι μη της ξυπνήσουν άσχημες αναμνήσεις και οι πληγές ανοίξουν ξανά...
Από τον Οκτώβρη και μετά θα αρχίσει και πάλι το μαρτύριό μου, ο φόβος μου για μια τυχαία συνάντηση μαζί του»...
Το διαβάσαμε στο mothersblog.gr
Πηγή ➤
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου