" Εσύ συνάδελφε πού ήσουνα; Φτάνει πια... " Για αυτό ξύπνα και διεκδίκησε ! !

Police-Voice blog ➤

Θα ξεκινήσω από το τέλος στην αρχή σημειώνοντας ότι αυτή η επιστολή ξεκίνησε να καυτηριάσει - με την ιδιότητα του υγιούς και ελεύθερου συνδικαλιστή -...την απάθεια των ανενεργών αστυνομικών στις δίκαιες και δημοκρατικές διαμαρτυρίες μας, αλλά τελικά το «συνάδελφε» απευθύνεται σε όλους τους διαβιούντες την Ελληνική Επικράτεια που συνεχίζουν να επιμένουν να υπομένουν απαθείς την δημοσιονομική προσαρμογή της μελλοντικής φτωχοποίησης τους.

Εσύ συνάδελφε πού ήσουνα; Κατέβηκα 400 χιλιόμετρα προς την Αθήνα για να διαμαρτυρηθώ ως ορίζει η Δημοκρατία μας, μα δεν σε βρήκα. Έψαχνα να σε χαιρετήσω, να σου απλώσω το χέρι και να συνταχθούμε ως Κοινωνία απαιτώντας για όλους εμάς ένα «φτάνει πια».

Στάθηκα στην πλατεία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, πίσω από το έφιππο άγαλμα του ελευθερωτή σου που σε έβγαλε από 400 χρόνια σκλαβιάς για να αποκτήσεις υπόσταση, οντότητα και ανεξαρτησία, κοινωνική ευημερία και κοινωνική ελευθερία, μα δεν σε βρήκα.

Ως πότε περιμένεις το προσωποπαγές σου και δημοκρατικά κατοχυρωμένο καθήκον για ένα καλύτερο μέλλον να το διεκδικούμε μια χούφτα άνθρωποι;!. Τί δεν καταλαβαίνεις; Τί δεν καταλαβαίνεις όταν μου παριστάνεις πολλές φορές τον ανώνυμο αγωνιστή του πληκτρολογίου σε διάφορες κλειστές ή και ανοιχτές κοινωνικές ομάδες στο facebook και του καφενείου και μου κάνεις κρίσεις σχολιάζοντας για το πώς θα γίνει καλύτερη η κοινωνία. Εσύ δεν είσαι εσύ που λες δεν πάει άλλο πια; Εσύ δεν είσαι που μου κλαίγεσαι για δανεικά και δανεικά δεν έχει;!

Μήπως έχεις αποκτήσει τη μνήμη του χρυσόψαρου;

Θα μου πεις δεν βγαίνει τίποτα. Και θα σου δώσω πιθανόν δίκιο και μάλιστα απόλυτο. Όμως σε έναν αγώνα δίχως τέλος που μοιάζει με σικέ, η απάντηση στο τέλος μόνο σικέ και στημένη δεν θα είναι…
Και ξέρεις τι σημαίνει αυτό;  Σημαίνει πώς τα πάντα ρει… Τα πάντα αλλάζουν κι εσύ όταν θα συμβαίνει η αλλαγή, θα έχεις χάσει ξανά το τρένο της αλλαγής σε έναν νέο κόσμο που έρχεται , γιατί είχες καταστεί ένας ανώνυμος αγωνιστής του πληκτρολογίου και του καφενείου, με θολή κουλτούρα πού τις αγωνίες και τα όνειρά του δεν τα κυνήγησε ποτέ.

Για αυτό ξύπνα και διεκδίκησε. Με κούρασε η απάθειά σου. Με κούρασες κι εσύ ο ίδιος.
Τελικά δεν ξέρω αν αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά σου να σε κάψει!;…. Εσύ μάλλον πρέπει να το ξέρεις καλύτερα, αν θα βγεις από το γυάλινο κλουβί σου ή θα περιμένεις να τελειώσει το οξυγόνο σου ζώντας για να πεθάνεις….

Ελλάς, 07 Αυγούστου 2014
Μιχαήλ Ν. Αβέλλας
Αστυνομικός – Αν . Δημ. Σύμβουλος Δ. Τεμπών Λάρισας

Πηγή: olympuslight

Πηγή ➤