Αννα Κουφολιά: Από την τραγωδία του σεισμού στη θηλιά του μνημονίου..ΥΠΟΜΟΝΗ...ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ...

Police-Voice blog ➤

Το όνομά της ήρθε με τραγικό τρόπο στην επικαιρότητα όταν το 2009 ο καταστροφικός σεισμός στην ιταλική πόλη Λ’ Ακουιλα της στέρησε τον 28χρονο γιο της Βασίλη, πρόλαβε όμως και βγήκε ζωντανή από τα συντρίμμια  η κόρη της Διονυσία. Η τραγική μητέρα μιλά σήμερα στο «ΘΕΜΑ» για τον Γολγοθά της, καθώς τα χρέη την πνίγουν και δίνει μάχη για να μη χάσει το σπίτι της

«Εχασα ένα παλικάρι δυο μέτρα και καθημερινά δίνω μάχη για να μη βρεθεί στον δρόμο και η κόρη μου. Η κατάστασή της είναι επιβαρημένη και έχω παρατήσει τα πάντα για να είμαι δίπλα της. Ο σύζυγός μου σταμάτησε να πληρώνεται και δυστυχώς τα χρέη μάς έχουν πνίξει».

Τέσσερα χρόνια μετά τον καταστροφικό σεισμό στην ιταλική πόλη Λ’ Ακουιλα το 2009, όπου έχασε τη ζωή του ο Ελληνας φοιτητής Βασίλης Κουφολιάς, η μητέρα του Αννα μιλάει στο «ΘΕΜΑ» για την καθημερινή μάχη που δίνουν η ίδια και ο σύζυγός της για να σώσουν τα υπάρχοντά τους.

2009: H Αννα Κουφολιά χάνει τον γιο της στον σεισμό της Λ’ Ακουιλα

Ξημερώματα 6ης Απριλίου 2009 και ένας σεισμός 6,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στην ιταλική πόλη θα προκαλέσει τον θάνατο 309 ανθρώπων και τεράστιες υλικές καταστροφές. Μεταξύ των νεκρών βρίσκεται και ο 28χρονος Ελληνας φοιτητής Βασίλης Κουφολιάς. Από τα συντρίμμια ευτυχώς θα βγει ζωντανή η αδελφή του Διονυσία, η οποία μέχρι σήμερα προσπαθεί να ξεπεράσει το ψυχολογικό σοκ, αλλά και τα σοβαρά κινητικά προβλήματα που της άφησε ο τραυματισμός της. Τα τελευταία τρία χρόνια όμως, τα χρόνια του μνημονίου, η τύχη έχει γυρίσει την πλάτη στην οικογένεια Κουφολιά καθώς κινδυνεύει να βρεθεί στον δρόμο. Η κυρία Αννα Κουφολιά είχε ένα μαγαζί 180 τ.μ. στην Αθήνα όπου σχεδίαζε και έραβε ρούχα, το οποίο αναγκάστηκε να κλείσει μετά τον θάνατο του γιου της. Δυστυχώς, όμως, ακόμα και μετά το λουκέτο τα χρέη έτρεχαν. «Οπως καταλαβαίνετε, από τη στιγμή που πάθαμε το κακό αποφάσισα να κλείσω το μαγαζί. Είχα άλλο ένα παιδί που έκανε 23 μήνες να περπατήσει, ήταν σε πολύ άσχημη ψυχική κατάσταση, με κατάγματα στη σπονδυλική στήλη, καθίζηση η οποία δεν θεραπεύεται πλέον, και κατεστραμμένο χέρι. Το μαγαζί είχε 1.000 ευρώ ενοίκιο. Είχα και χρέη στο ΤΕΒΕ αφού το διατηρούσα για μήνες και δεν μπορούσα να δουλέψω. Το είχα κλειδωμένο. Πώς να δούλευα; Με τι ψυχολογία; Προσπάθησα να τους εξηγήσω τι συνέβη και μου είπαν να κάνω μια ρύθμιση. Ούτε προκαταβολή δεν είχα να δώσω», λέει η κυρία Κουφολιά στο «ΘΕΜΑ».

Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο όταν σταμάτησε να πληρώνεται και ο σύζυγός της από τα Ναυπηγεία όπου εργαζόταν λόγω των επαναλαμβανόμενων απεργιών. Η οικογένεια είχε ήδη πάρει και ένα στεγαστικό δάνειο από τον ΟΕΚ ύψους 85.000 ευρώ και αναγκάστηκαν να «παγώσουν» τις δόσεις. Ωστόσο, η υγεία της κόρης τους Διονυσίας επιβαρύνθηκε. Εκανε επεμβάσεις, νοσηλεύτηκε σε νοσοκομεία και παρακολουθείται διαρκώς από γιατρούς. Τα ποσά που έπρεπε να καλύψει η οικογένεια για το παιδί ήταν υπέρογκα. «Τη στιγμή εκείνη βρεθήκαμε σε απόγνωση. Μόνο το παιδί μάς ένοιαζε. Πήραμε ένα δάνειο 20.000 ευρώ για τα ιατρικά έξοδα, τα φάρμακα και όλα όσα χρειάζονταν. Ακόμα και από το ΚΑΤ μού ζητάνε 3.000 ευρώ για τη νοσηλεία της Διονυσίας από το 2009. Από την ώρα που τη φέρανε από την Ιταλία. Δυστυχώς δεν κατάφερα να μου κάνουν ρύθμιση από την τράπεζα και καλούμαι να πληρώσω 24.000 ευρώ, αλλιώς κινδυνεύω να χάσω το σπίτι μου», λέει η κυρία Κουφολιά.

ΜΕ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΣΤΗ ΡΑΠΤΟΜΗΧΑΝΗ
Σήμερα, η κυρία Κουφολιά έχει ανοίξει ένα μαγαζί στην Ελευσίνα όπου διαμένει με την οικογένειά της. Διορθώνει και ράβει ρούχα. Πλάι της έχει μια μεγάλη φωτογραφία του γιου της Βασίλη μαζί με ένα μπουκέτο λουλούδια. Η κόρη της απασχολείται στον Δήμο Ελευσίνας, ενώ ο σύζυγός της δεν έχει σταθερό μισθό. Το μεροκάματο δεν φτάνει ούτε για τα απαραίτητα, αλλά, όπως λέει, «πρέπει να δουλέψω. Δεν με βοήθησε κανείς. Μόνο μια γιατρός, η κυρία Μουζάκα, ερχόταν κάθε βράδυ και έπιανε το χέρι της κόρης μου. Αυτό μας έδινε δύναμη. Ούτε επίδομα ως πολυτραυματίας δεν πήρε όπως τα άλλα παιδιά που έζησαν τον σεισμό. Ετρεξα στο υπουργείο Εξωτερικών για να το διεκδικήσω και απάντηση δεν έχω πάρει εδώ και τέσσερα χρόνια. Μου είπαν ότι η ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη δεν έστειλε το όνομα της Διονυσίας. Το δικαιούνται μόνο όσα παιδιά συνέχισαν να μένουν στη Λ’ Ακουιλα. Μα το δικό μου παιδί δεν μπορούσε να μείνει. Ηταν κατάκοιτο. Το μόνο που με νοιάζει όμως αυτή τη στιγμή είναι να μην κάνει το παιδί μου Χριστούγεννα στον δρόμο».

Πηγή ➤ http://www.protothema