| Ο μαθηματικός. |
|
Ένας μαθηματικός πήγαινε κάθε βράδυ σε ένα μπαρ και έπινε.
Ένα βράδυ καθώς βγαίνει από το μπαρ πέφτει πάνω σε ένα τζιπάκι 4Χ4.
Το βλέπει βγάζει τα κλειδιά του και πάει δίπλα στο 4Χ4 και γράφει =16.
Το πρωί το βλέπει ο ιδιοκτήτης του αμαξιού, τρελαίνεται και το τρέχει στον φαναρτζή.
- Γειά σας, τί θα θέλατε;
- Ε, να ένας βλάκας μου χάραξε αυτό. Πόσο θα κοστίσει;
- Γύρω στα 100 ευρώ.
Τα σκάει τα λεφτά και του επισκευάζουν το αμάξι.
Το επόμενο βράδυ το ξαναβλέπει ο μαθηματικός, και ξαναγράφει: 4Χ4=16.
Το ξαναπάει ο ιδιοκτήτης στον φαναρτζή, άλλα 100 ευρώ.
Το ξαναχαράζει ο μαθηματικός.
Πάει ο ιδιοκτήτης στο φαναρτζή και του λέει:
- Για να μην το χαράζει ο τρελός, γράψε και εσύ =16, αλλά ανάγλυφα, να μοιάζει με το 4Χ4.
Το βράδυ ο μαθηματικός πέφτει πάλι πάνω στο τζιπάκι και βλέπει 4Χ4=16.
Βγάζει τα κλειδιά του και χαράζει: ΣΩΣΤΟ! |
|
| Το ρολόι του Παραδείσου |
|
Μια γυναίκα πεθαίνει και πηγαίνει στον παράδεισο. Εκεί την υποδέχεται ο άγιος Πέτρος και την ξεναγεί.
- Εδώ λοιπόν, τέκνων μου, βλέπεις το δωμάτιο των ρολογιών. Εδώ μέσα υπάρχουν εκατομμύρια ρολόγια τοίχου για τους ζωντανούς που λένε ψέματα. Κάθε φορά που κάποιος λέει ψέματα, ο λεπτοδείκτης του ρολογιού του μετακινείται μια φορά και αλλάζει λεπτό.
Έτσι μετριούνται τα ψέματα που λέει ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του.
- Πω πώ! Εντυπωσιακό. άγιε Πέτρο μου, μπορώ να σου ζητήσω μια χάρη;
- Πες μου, τέκνων μου.
- Θέλω, αν γίνεται, να μου δείξεις το ρολόι του άντρα μου.
- Χμμ... αυτό που μου ζητάς είναι λιγάκι δύσκολο... Τέλος πάντων, έλα μαζί μου.
- Μα... άγιε μου, πού πάμε; Δε βρίσκεται κάπου εδώ μέσα;
Λεωφορείο
Ήταν 2 ξανθιές και περίμεναν σε μία στάση λεωφορείου.
Λέει η μία ξανθιά στην άλλη:
- Ποιό λεωφορείο περιμένεις;
- Περιμένω το νούμερο 1, εσύ;
- Ααα, εγώ περιμένω το νούμερο 2.
- Α, ωραία. Τότε να πάρουμε και οι δύο μαζί το νούμερο 12.
- Όχι. Το έχει πάρει για ανεμιστήρα ο Θεός. |
| |
|
|
|
|
|
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου