Police-Voice blog ➤
KANENA ΣΧΟΛΙΟ .... Ηγουμενίτσα 31.07.2013
Προς: Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων
«Αναλώσιμα Υλικά προς χρήση…….»
Έπειτα από τεσσερις (4) περίπου εβδομάδες αδιάκοπης ταλαιπωρίας τόσο για τους συναδέλφους που συνέδραμαν την επιχείρηση, όσο και για τους οικείους αστυνομικούς της Α.Δ Θεσπρωτίας, η υπομονή και οι αντοχές μας έφτασαν στο αποκορύφωμά τους.
Η σωματική εξάντληση κατάντησε τους συναδέλφους να εύχονται να μην πέσουν σε κάποια συμπλοκή, φοβούμενοι μήπως δεν μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της στιγμής.
Και σαν να μην έφταναν τα ατελείωτα 12-14-16-ωρα που έχουμε διανύσει σε μπλόκα και ενέδρες ,τα οποία μας εξόντωσαν ηθικά και σωματικά προκειμένου να προβούμε στη σύλληψη των κακοποιών της απόδρασης από τις φυλακές Τρικάλων, ανακαλύπτουμε από τις συνεχόμενες δημοσιεύσεις ότι καταλήγουμε «Νεροκουβαλητές» σ’ έναν απίστευτο αγώνα δρόμου διαδοχής για το ποιος θα επικρατήσει στις επερχόμενες κρίσεις.
Μετά απ’ όλα αυτά, λοιπόν, ήταν «Ευχής έργον» η όλη επιχείρηση να λήξει «μόνον» με τον τραυματισμό του συναδέλφου στην Βροσύνα και λέω «Ευχής ΄Εργον » γιατί ενώ καλούμαστε με εξοπλισμό που δεν ανταποκρίνεται στην κρισιμότητα της επιχείρησης, προκειμένου ν’ αντιμετωπίσουμε κακοποιούς οι οποίοι είναι αποφασισμένοι για όλα , απ’ ότι τουλάχιστον φάνηκε, εμείς δεν εφοδιαζόμαστε ούτε με τα απαραίτητα (πλην του ατομικού μας οπλισμού).
Μέσα στην δίνη των εξελίξεων αποδείχτηκε ότι είμαστε ανέτοιμοι για τέτοιου είδους επιχειρήσεις διότι για απλά πράγματα και αυτονόητα, όπως είναι η χρέωση αλεξίσφαιρου και οπλισμού ,τέτοιου , που θα μας καταστήσει ικανούς να αντιμετωπίσουμε μια επερχόμενη συμπλοκή, χρειάζεται και η κατάλληλη οργάνωση από τους υπεύθυνους.
Αισθάνομαι, λοιπόν, την υποχρέωση απέναντι στους συναδέλφους μου ως μέλος του Δ.Σ της Ε.Α.Υ.Ν Θεσπρωτίας και μέλος του Δ.Σ της «Γραμματείας Γυναικών», να ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΩ:
Το γεγονός ότι ενώ βρέθηκα επικεφαλής ενέδρας σε ομάδα συναδέλφων μου σε ένα από τα πιο πιθανά σημεία διέλευσης των δυο κακοποιών, διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε μέριμνα εξοπλισμού μας τόσο σε αλεξίσφαιρα για όλους ,όσο και για βαρύ οπλισμό, ο οποίος θα μας καθιστούσε ικανούς να ανταποκριθούμε σε μια πιθανή συμπλοκή .
Και ποιο ήταν τελικά το αποτέλεσμα που επήλθε μετά από τη διαμαρτυρία μου για την έλλειψη εξοπλισμού;
Να αντικατασταθώ από το σημείο, χωρίς καν να φροντίσουν οι υπεύθυνοι, έστω και για την ετεροχρονισμένη αποστολή των αναγκαίων υλικών, σαν να επρόκειτο η αποχώρησή μου να διορθώσει μια επικίνδυνη κατάσταση .
Κύριε Πρόεδρε
Παρακαλώ όπως ενημερώσετε τους υπευθύνους τόσο της Φυσικής όσο και της Πολιτικής μας Ηγεσίας ότι:
Δεν αποτελούμε «αναλώσιμο υλικό», ούτε «αριθμητικές μονάδες» κάποιας υπηρεσιακής κατάστασης.
Διεκδικούμε τα αυτονόητα για την ασφάλειά μας.
Είμαστε «Άνθρωποι» με «Αξιοπρέπεια» και «Ήθος» και είμαστε σημαντικοί για τις οικογένειές μας και για τους ανθρώπους που νοιάζονται πραγματικά για εμάς και περιμένουν εναγωνίως να γυρίσουμε ασφαλής μετά από κάθε βάρδια.
Μας θέλουν πίσω υγιείς και αρτιμελείς, ικανούς να σταθούμε δίπλα τους σε κάθε σημαντική τους στιγμή.
Θέλουμε να είμαστε και να μας αντιμετωπίζουν ως επαγγελματίες αστυνομικούς, υπηρετώντας τον ρόλο μας αξιόπιστα ,με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα και όχι να οδηγούμαστε «ως πρόβατα επί σφαγής» στο βωμό του καθήκοντος.
Αυτή η αγωνία διακατέχει το σύνολο των συναδέλφων μας και όσων ενδιαφέρονται πραγματικά για την αναβάθμιση της ΕΛ.ΑΣ ως οργανισμού που θα σέβεται πρώτα και κύρια το ανθρώπινο δυναμικό του.
Βρύση Ελένη
Μέλος Δ.Σ Ε.Α.Υ.Ν Θεσπρωτίας
Υπευθ. Διεθ. Σχέσεων Γραμ. Γυναικών
Επιστολή της Ελένης Βρύση , Μέλους Δ.Σ Ε.Α.Υ.Ν Θεσπρωτίας & Υπευθ. Διεθ. Σχέσεων Γραμ. Γυναικών. Ηγουμενίτσα 31.07.2013 Προς: Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων «Αναλώσιμα Υλικά προς χρήση…….» Έπειτα από τεσσερις (4) περίπου εβδομάδες αδιάκοπης ταλαιπωρίας τόσο για τους συναδέλφους που συνέδραμαν την επιχείρηση, όσο και για τους οικείους αστυνομικούς της Α.Δ Θεσπρωτίας, η υπομονή και οι αντοχές μας έφτασαν στο αποκορύφωμά τους. Η σωματική εξάντληση κατάντησε τους συναδέλφους να εύχονται να μην πέσουν σε κάποια συμπλοκή, φοβούμενοι μήπως δεν μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της στιγμής. Και σαν να μην έφταναν τα ατελείωτα 12-14-16-ωρα που έχουμε διανύσει σε μπλόκα και ενέδρες ,τα οποία μας εξόντωσαν ηθικά και σωματικά προκειμένου να προβούμε στη σύλληψη των κακοποιών της απόδρασης από τις φυλακές Τρικάλων, ανακαλύπτουμε από τις συνεχόμενες δημοσιεύσεις ότι καταλήγουμε «Νεροκουβαλητές» σ’ έναν απίστευτο αγώνα δρόμου διαδοχής για το ποιος θα επικρατήσει στις επερχόμενες κρίσεις. Μετά απ’ όλα αυτά, λοιπόν, ήταν «Ευχής έργον» η όλη επιχείρηση να λήξει «μόνον» με τον τραυματισμό του συναδέλφου στην Βροσύνα και λέω «Ευχής ΄Εργον » γιατί ενώ καλούμαστε με εξοπλισμό που δεν ανταποκρίνεται στην κρισιμότητα της επιχείρησης, προκειμένου ν’ αντιμετωπίσουμε κακοποιούς οι οποίοι είναι αποφασισμένοι για όλα , απ’ ότι τουλάχιστον φάνηκε, εμείς δεν εφοδιαζόμαστε ούτε με τα απαραίτητα (πλην του ατομικού μας οπλισμού). Μέσα στην δίνη των εξελίξεων αποδείχτηκε ότι είμαστε ανέτοιμοι για τέτοιου είδους επιχειρήσεις διότι για απλά πράγματα και αυτονόητα, όπως είναι η χρέωση αλεξίσφαιρου και οπλισμού ,τέτοιου , που θα μας καταστήσει ικανούς να αντιμετωπίσουμε μια επερχόμενη συμπλοκή, χρειάζεται και η κατάλληλη οργάνωση από τους υπεύθυνους. Αισθάνομαι, λοιπόν, την υποχρέωση απέναντι στους συναδέλφους μου ως μέλος του Δ.Σ της Ε.Α.Υ.Ν Θεσπρωτίας και μέλος του Δ.Σ της «Γραμματείας Γυναικών», να ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΩ: Το γεγονός ότι ενώ βρέθηκα επικεφαλής ενέδρας σε ομάδα συναδέλφων μου σε ένα από τα πιο πιθανά σημεία διέλευσης των δυο κακοποιών, διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε μέριμνα εξοπλισμού μας τόσο σε αλεξίσφαιρα για όλους ,όσο και για βαρύ οπλισμό, ο οποίος θα μας καθιστούσε ικανούς να ανταποκριθούμε σε μια πιθανή συμπλοκή . Και ποιο ήταν τελικά το αποτέλεσμα που επήλθε μετά από τη διαμαρτυρία μου για την έλλειψη εξοπλισμού; Να αντικατασταθώ από το σημείο, χωρίς καν να φροντίσουν οι υπεύθυνοι, έστω και για την ετεροχρονισμένη αποστολή των αναγκαίων υλικών, σαν να επρόκειτο η αποχώρησή μου να διορθώσει μια επικίνδυνη κατάσταση . Κύριε Πρόεδρε Παρακαλώ όπως ενημερώσετε τους υπευθύνους τόσο της Φυσικής όσο και της Πολιτικής μας Ηγεσίας ότι: Δεν αποτελούμε «αναλώσιμο υλικό», ούτε «αριθμητικές μονάδες» κάποιας υπηρεσιακής κατάστασης. Διεκδικούμε τα αυτονόητα για την ασφάλειά μας. Είμαστε «Άνθρωποι» με «Αξιοπρέπεια» και «Ήθος» και είμαστε σημαντικοί για τις οικογένειές μας και για τους ανθρώπους που νοιάζονται πραγματικά για εμάς και περιμένουν εναγωνίως να γυρίσουμε ασφαλής μετά από κάθε βάρδια. Μας θέλουν πίσω υγιείς και αρτιμελείς, ικανούς να σταθούμε δίπλα τους σε κάθε σημαντική τους στιγμή. Θέλουμε να είμαστε και να μας αντιμετωπίζουν ως επαγγελματίες αστυνομικούς, υπηρετώντας τον ρόλο μας αξιόπιστα ,με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα και όχι να οδηγούμαστε «ως πρόβατα επί σφαγής» στο βωμό του καθήκοντος. Αυτή η αγωνία διακατέχει το σύνολο των συναδέλφων μας και όσων ενδιαφέρονται πραγματικά για την αναβάθμιση της ΕΛ.ΑΣ ως οργανισμού που θα σέβεται πρώτα και κύρια το ανθρώπινο δυναμικό του. Βρύση Ελένη Μέλος Δ.Σ Ε.Α.Υ.Ν Θεσπρωτίας Υπευθ. Διεθ. Σχέσεων Γραμ. Γυναικών
Πηγή ➤
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου