Κύριοι/ες συντάκτες καλησπέρα. Θα ήθελα να διατηρήσω την ανωνυμία μου. Υπηρετώ στην ΕΛ.ΑΣ από το 2007 με το βαθμό του Ειδικού Φρουρού. Έκτοτε παρακολουθώ συστηματικά το site σας θεωρώντας το ίσως το πιο έγκυρο και αμερόληπτο πάνω στα θέματα που αφορούν τα σώματα ασφαλείας. Με
αφορμή την έκδοση των τακτικών μεταθέσεων των αστυφυλάκων του έτους 2015 και λόγω της τεράστιας κοροϊδίας που συντελείτε τα τελευταία χρόνια όσον αφορά τις μεταθέσεις συνέταξα την παρακάτω επιστολή απευθυνόμενος κυρίως στους συναδέλφους μου αστυφύλακες και ειδικούς φρουρούς. Θα σας παρακαλούσα αν φυσικά επιθυμείτε να την δημοσιεύσετε. Πιστεύω ότι εκφράζει πολλούς αστυνομικούς. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Αγαπητοί συνάδελφοι. Επιτρέψτε μου να εκφράσω και εγώ την άποψή μου περί των μεταθέσεων του 2015 παρόλο που είμαι ειδικός φρουρός και όχι βαθμοφόρος. Ειλικρινά βλέποντας τον αριθμό των φετινών μεταθέσεων ένα και μοναδικό είναι το συναίσθημα που με διακατέχει. ΘΛΙΨΗ και μόνο ΘΛΙΨΗ. Θλίψη γιατί ουσιαστικά αυτές οι μεταθέσεις εκφράζουν την πλήρη αδιαφορία των ανωτέρων μας. Οι εκκλήσεις μας για άνοιγμα μεταθέσεων στην επαρχία προκειμένου να ενωθούμε επιτέλους με τις γυναίκες, τα παιδιά μας και τους γονείς μας πέφτουν συνεχώς στο κενό
. Ουδείς ενδιαφέρεται για το ότι οι λίστες μεταθέσεων έχουν γεμίσει απελπιστικά, ουδείς ενδιαφέρεται για το γεγονός ότι έχουμε χαλάσει την ψυχολογία μας και την υγεία μας αναμένοντας την επανένωση με τους ανθρώπους μας στους οποίους έχουμε καταστεί πλήρως ασυνεπείς και αναξιόπιστοι ζητώντας τους υπομονή. Η υπομονή όμως έχει εξαντληθεί από εμάς τους ίδιους πόσο μάλλον από αυτούς που όχι μόνο βλέπουν σοριδών να εισέρχονται στους κόλπους της αστυνομίας άτομα άσχετα εδώ και καιρό με το σώμα, άτομα που ουδέποτε έμαθαν τι θα πει νυχτερινή εργασία ή εργασία το σαββατοκύριακο ή εργασία την αργία αλλά να τα βλέπουν να τοποθετούνται και στις πόλεις τους ενώ όλοι εμείς τρώμε τα σωθικά μας και φυτοζωούμε στην Αθήνα
Δυστυχώς για αυτή την κατάσταση ουδείς αστυνομικός είναι άμοιρος ευθυνών. Επέρχονται αλλαγές στο σώμα της αστυνομίας εντούτοις όλοι τις αντιμετωπίζουμε αδιάφορα και παθητικά. Μόνο ξέρουμε να κατηγορούμε τους συνδικαλιστές. Ο συνδικαλισμός αυτός ήταν αυτός είναι και αυτός θα είναι. Ένας συνδικαλισμός αδιάφορος και διχαστικός μια ζωή.
Ο φρουρός ενάντια στον αστυφύλακα και το αντίστροφο. Πριν από 10 ημέρες είχαμε εκλογές. Ενδιαφέρθηκε κανείς από εμάς να προσεγγίσει όλους αυτούς που ζητούσαν την ψήφο μας; Να τους ρωτήσει για τη θέση τους για την αστυνομία, για το πώς θα καταπολεμήσουν την εγκληματικότητα και την υποστελέχωση των Α.Τ των περιοχών τους; Για το αν θα απαιτήσουν ενίσχυση του προσωπικού; Για το πώς θα καλύψουν τα χιλιάδες οφειλόμενα ρεπώ της επαρχίας; ΟΥΔΕΙΣ ενδιαφέρθηκε. Και αν ενδιαφέρθηκα εγώ ξέρετε τι διαπίστωσα; Ότι πολλοί τάχα υπεύθυνοι για τα σώματα ασφαλείας δεν είχαν γνώση ούτε τι είναι ο αστυφύλακας και τι ο ειδικός φρουρός. Και πολύ περισσότερο ούτε πότε έχουμε μεταθέσεις.
Για να συνοψίσω. Το είχα καταλάβει αλλά αρνιόμουν να το δεχτώ. Πλέον όμως οι απανωτές σφαλιάρες που έχω φάει ειδικά στο θέμα των μεταθέσεων δεν αφήνουν αμφιβολία.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ. Κανένας δε συμμερίζεται τον καημό μας για επανένωση με τις οικογένειές μας. Αυτό δείχνουν τόσο οι φετινές μεταθέσεις των βαθμοφόρων όπως αυτό θα δείξουν και οι επερχόμενες μεταθέσεις των ειδικών φρουρών στις 15/02/2015. Αυτό έδειξαν άλλωστε και οι μεταθέσεις 3 χρόνια τώρα. Και επειδή δεν αντέχω πλέον να ζω μακριά από τη σύζυγο μου και τους άρρωστους γονείς μου και επειδή επίσης αρνουμαι να μπω σε μια διαδικασία συναδελφοφαγίας μέσω υποχθόνιων και εξυπνακίστικων τρόπων για την κατάληψη μίας εκ των ελαχίστων θέσεων μετάθεσης για την πόλη μου νομίζω ότι ήρθε η ώρα των μεγάλων αποφάσεων. Εύχομαι σε όλους τους συναδέλφους καλή δύναμη και κουράγιο. Το δικό μου και της οικογένειάς μου στέρεψε. Αλλά δε θα αφήσω να στερέψει η αξιοπρέπειά μου."