Αναδημοσίευση από το omniatv.com
Την Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου ξεκινάει στο Α’ Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων η έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης εναντίον των κατηγορουμένων για την πολύκροτη “υπόθεση του Ρέντη” όπου
δυο αστυνομικοί της ομάδας Δίας κατέληξαν μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών με ομάδα ληστών. Μια υπόθεση που δε θα είχε ιδιαίτερο δικαστικό ενδιαφέρον αν οι δυο από τους τρεις κατηγορούμενους που πρωτόδικα καταδικάστηκαν για τη διπλή ανθρωποκτονία σε ποινές κάθειρξης δυο ισοβίων και 82 χρόνων ο καθένας, δε βρισκότανε καν στο συμβάν.
Το γεγονός ότι υπήρξαν θύματα και μάλιστα αστυνομικοί, επέτρεψε τον μιντιακό κανιβαλισμό που οδήγησε σε πολλές άδικες καταδίκες με πιο χαρακτηριστική του Ιωάννη (Βάνια) Σαββίδη, στο πρόσωπο του οποίου συμπυκνώθηκε όλη η αστυνομική βαρβαρότητα, η επιβολή των μιντιακών στερεοτύπων και η δικαστική αναλγησία.
Είναι το πρόσωπο του Σαββίδη στο οποίο επενδύθηκε όλη η ρητορική που αναπτύχθηκε στη συγκεκριμένη υπόθεση. Είναι ο ίδιος που από την πρώτη στιγμή και παρά τα φριχτά βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε στη ΓΑΔΑ, αρνείται τη συμμετοχή του στη συμπλοκή χωρίς να αρνείται τη συμμετοχή του στη ληστεία που προηγήθηκε. Είναι ένας από τους κατηγορούμενους που ενώ στην πρωτόδικη ακροαματική διαδικασία αποδείχθηκε - όπως θα φανεί και παρακάτω- η αθωότητά του σε σχέση με τις ανθρωποκτονίες, το συμπέρασμα αυτό δε μετουσιώθηκε σε δικαστική απόφαση με αποτέλεσμα να καταλήξει με ποινή 2 ισοβίων και 82 χρόνων κάθειρξης.
Τα γεγονότα με βάση την ανάκριση και την ακροαματική διαδικασία.
Το απόγευμα της 1/3/2011 περίπου στις 18:00 ο προμηθευτής ενός περιπτέρου στο Μενίδι πέφτει θύμα ληστείας όπου με την απειλή όπλων του αποσπάται το ποσό των 11.000€. Οι ληστές επιβιβάζονται σε ένα κλεμμένο ασημί Volvo και διαφεύγουνε. Αμέσως σημάνει συναγερμός στην ΓΑΔΑ και δίνεται εντολή προς τις ομάδες ΔΙΑΣ και τα περιπολικά της Άμεσης Δράσης για τον εντοπισμό του οχήματος. Μέσα στην επόμενη περίπου 1 ώρα έχουν ανταποκριθεί 7 ομάδες ΔΙΑΣ αποτελούμενες από 13 μηχανές και πλήρωμα 25 ατόμων όπου εντοπίζουν και ακολουθούν το ύποπτο όχημα κατευθυνόμενες από διαφορετικά σημεία της ευρύτερης περιοχής. Για περισσότερο από μισή ώρα το ακολουθούν σε απόσταση 100-150 μέτρων με την οδηγία να έχουν κλειστούς τους φάρους για να μη γίνουν αντιληπτοί.
Σε κάποιο σημείο της διαδρομής ο οδηγός ακινητοποιεί το όχημα και αρχίζει ανταλλαγή πυροβολισμών. Από τα πυρά του οδηγού ο οποίος βάλει 23 φορές με καλάσνικοφ, πέφτουν νεκροί δυο αστυνομικοί, ο Γεώργιος Σκυλογιάννης και ο Ιωάννης Ευαγγελινέλης ενώ τραυματίζονται άλλοι 6. Από τις 17 σφαίρες που ρίχνουν οι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ τραυματίζεται ο επιβάτης του πίσω καθίσματος ο οποίος έως τώρα διαφεύγει της σύλληψης. Λίγη ώρα μετά η αστυνομία εντοπίζει το ασημί Volvo εγκαταλελειμμένο με το καλάσνικοφ παραιτημένο μέσα.
Οι “έρευνες” μετά το περιστατικό.
Η επένδυση των ανωτέρων κλιμακίων της ΓΑΔΑ στο πρόσωπο του Ιωάννη (Βάνια) Σαββίδη ξεκινάει από την επόμενη μέρα. Όπως ο τμηματάρχης της αντιτρομοκρατικής Ελευθέριος Χαρδαλιάς δηλώνει στην κατάθεσή του, η παρακολούθηση του “Βάνια” ξεκίνησε την επόμενη ακριβώς μέρα μετά από τηλεφώνημα “αγνώστου” στην υπηρεσία του.
Στις 5/5/2011 συλλαμβάνονται στο Μενίδι πάνω από 15 άτομα κάποιοι εκ των οποίων υποβάλλονται σε φριχτά βασανιστήρια προκειμένου να καταθέσουν ότι εξυπηρετεί τα σενάρια των ανωτέρων κλιμακίων της ΓΑΔΑ. Δε διστάζουν να περιφέρουν τους κατηγορούμενους κακοποιημένους στις κάμερες αφού πρώτα η κοινή γνώμη έχει εμπεδώσει ότι πρόκειται για τέρατα και αγνοεί φυσικά ότι κανένας - πλην ενός - δεν έχουνε σχέση με τη συμπλοκή. Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει την τραγικότητα του γεγονότος ότι δυο νέοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους χωρίς κανένα λόγο. Αυτό που οφείλει όμως να αμφισβητήσει είναι το να ζυγίζονται οι ζωές των αστυνομικών και οι ζωές των κατηγορουμένων με δυο μέτρα και δυο σταθμά.
Ο Σαββίδης είναι πρωτόδικα καταδικασμένος σε ποινή δυο φορές ισοβίων και 82 χρόνων κάθειρξης, ως ένας από τους τρεις φυσικούς αυτουργούς της διπλής ανθρωποκτονίας, την στιγμή που ο Α.Π. - οδηγός του οχήματος - σε όλα τα στάδια της διαδικασίας επιμένει:
α) Ότι ο Σαββίδης μετά τη ληστεία πράγματι επιβιβάστηκε στο κλεμμένο Volvo όμως λίγα λεπτά αργότερα και πολύ πριν ξεκινήσει η παρακολούθηση του οχήματος, είχε αποβιβαστεί προκειμένου να επιβιβαστεί εκ νέου στο ιδιόκτητο όχημά του μάρκας BMW.
β) Ότι οι συνεπιβάτες του την ώρα της συμπλοκής ήτανε δυο (και όχι τρία) άτομα τα οποία κατονομάζει και τα οποία έως τώρα διαφεύγουν της σύλληψης.
γ) Στην απολογία του παραδέχεται ότι μόνο αυτός πυροβόλησε.
Τους παραπάνω ισχυρισμούς επιβεβαιώνουν και τα τεχνικά δεδομένα αφού:
α) Ο Σαββίδης συνομιλεί στο κινητό του με τον Α.Π. και από τις 18:52:02 έως τις 19:21:30 έχουν ανταλλάξει 10 κλήσεις, γεγονός που αποδεικνύει ότι βρισκόταν σε διαφορετικό όχημα και σε διαφορετικό σημείο της πόλης - συγκεκριμένα στα ΚΤΕΛ Κηφισού - όταν έγινε η συμπλοκή στις 19:00.
β) Οι μόνοι κάλυκες που βρέθηκαν στη σκηνή της συμπλοκής είναι 23 που ταυτοποιήθηκαν ότι ανήκουν στο καλάσνικοφ που χρησιμοποίησε ο Α.Π. και 17 που ταυτοποιήθηκαν ότι ανήκουνε στα υπηρεσιακά πιστόλια των αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ, γεγονός που αποδεικνύει ότι από την πλευρά των ληστών χρησιμοποιήθηκε μόνο ένα όπλο.
γ) Όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες - κυρίως αστυνομικοί - στον ανακριτή καταθέτουν ότι είδαν έναν δράστη να πυροβολεί. Όσοι από αυτούς άλλαξαν την κατάθεσή τους στην ακροαματική διαδικασία αναφέρουν ότι απλώς “άκουσαν” για τρεις δράστες, χωρίς να διευκρινίζουν από που “το άκουσαν”.
δ) Ο Σαββίδης είναι αριστερόχειρας ενώ από την πραγματογνωμοσύνη προκύπτει ότι ο δράστης είναι δεξιόχειρας.
Να σημειωθεί ότι τα συμπεράσματα του ιδιώτη πραγματογνώμονα δεν αμφισβητήθηκαν κατά την ακροαματική διαδικασία από τους μάρτυρες κατηγορίας, ούτε κατά την παράσταση εξέτασης.
Τα στοιχεία βάση των οποίων καταδικάστηκε ο Σαββίδης είναι μια “ομολογία” συγκατηγορούμενού του - ο οποίος την ανακάλεσε αμέσως μετά καταγγέλλοντας ότι είναι προϊόν βασανιστηρίων - και μια “αναγνώριση” από αστυνομικό αυτόπτη μάρτυρα - η οποία έγινε χωρίς να τηρηθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες - και είναι παντελώς αναξιόπιστη καθώς όπως καταγγέλει ο Σαββίδης το πρόσωπό του είχε τόσο παραμορφωθεί από τα βασανιστήρια που όταν βρισκότανε στον εισαγγελέα η γυναίκα του η οποία των αναζητούσε τον προσπέρασε χωρίς να τον αναγνωρίσει.
Το σκεπτικό της απόφασης που τελικά καταδικάζει το Σαββίδη έρχεται σε αντίφαση με τους απλούς κανόνες της λογικής που τον θέλει να στέκεται ακριβώς μπροστά από ένα καλάσνικοφ που πυροβολεί - πυροβολώντας συγχρόνως και ο ίδιος - χωρίς να τραυματιστεί από τα πυρά του υποτιθέμενου συνεργού του και θεωρώντας ότι στοιχεία δεν υπάρχουνε γιατί πολύ απλά τα ευρήματα εξαφανίστηκαν μέσα στον πανικό!
Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει το σκεπτικό βάση του οποίου η εμπλεκόμενοι καταδικάστηκαν με βάση το άρθρο 187 περί εγκληματικής οργάνωσης που συμπηκνώνεται στην κατάθεση Χαρδαλιά αλλά και στο τελικό σκεπτικό της απόφασης όπου αποδίδεται στο γεγονός ότι οι κατηγορούμενοι είχαν στα σπίτια τους μεταξύ άλλων σιδερογροθιές, γκλοπ και τέιζερ.
Το ζήτημα του Σαββίδη και της “υπόθεσης Ρέντη” καθόλου δεν αφορά μια βεντέτα μεταξύ παρανόμων και αστυνομίας, αλλά περισσότερο το πως κατασκευάζονται μιντιακά οι ένοχοι και πως οι δικαστικές ποινές έρχονται απλώς να επικυρώσουν τα αστυνομικά σενάρια και τις αποφάσεις των τηλεδικών. Είναι για άλλη μια φορά που οι μιντιακοί θιασώτες του δόγματος νόμος και τάξη εκμεταλλεύονται ένα τραγικό γεγονός προκειμένου να μονοπωλήσουν τον δημόσιο διάλογο σε σχέση με το ζήτημα της παραβατικότητας. Ένας μονόλογος που δημιουργεί εκτρώματα όπως το άρθρο 187 περί εγκληματικών ή τρομοκρατικών οργανώσεων και φυλακές τύπου Γ’. Ένας μονόλογος που γεμίζει τις φυλακές με αθώους, ένας μονόλογος που επιτρέπει κατηγορούμενοι να διαπομπεύονται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες - ακόμα και κακοποιημένοι - και να μένουν χρόνια στη φυλακή χωρίς στοιχεία, ένας μονόλογος που απενοχοποιεί τον μιντιακό κανιβαλισμό, ένας μονόλογος που θεωρεί ότι το κοινό περί δικαίου αίσθημα ικανοποιείται όταν ο πέλεκυς της δικαστικής εξουσίας πέφτει βαρύς κατά δικαίων και αδίκων. Ένας μονόλογος που πρέπει κάποια στιγμή να σπάσει.
