Police-Voice blog ➤
Ο σπουδαίος δημοσιογράφος έχασε τη μάχη με τον καρκίνο το βράδυ της Τρίτης, αφήνοντας παρακαταθήκη εκπομπές και ρεπορτάζ, έχοντας χαράξει μία δημοσιογραφική πορεία με πολλούς και σημαντικούς σταθμούς
Όταν η τηλεόραση είχε ακόμη έντονες δόσεις ρομαντισμού, την δεκαετία του ’80, θυμάμαι ως παιδί να βλέπω έναν κύριο στην οθόνη που αν και ένιωθα πως με κάποιο τρόπο κοιτούσε εμάς που τον παρακολουθούσαμε από το σαλόνι του σπιτιού μας, κατά βάθος πίστευα ότι περισσότερο ήθελε να τον ακούμε και λιγότερο να τον βλέπουμε. Ηταν ήρεμος και ζωηρός συνάμα, μιλούσε πολύ αλλά έδινε ευγενικά τον λόγο στους άλλους κυρίους και πάντα έλεγε πολλές πληροφορίες. Κάπως έτσι ήταν τα πρώτα μηνύματα της δημοσιογραφίας από τηλεοπτικού άμβωνος. Με πρωταγωνιστή έναν σπουδαίο δημοσιογράφο, τον Κώστα Χαρδαβέλλα, ο οποίος τότε ήταν ένας εκ των τριών παρουσιαστών της θρυλικής εκπομπής «Ρεπόρτερς».
Η τραγική ειρωνεία θέλει αυτή την φωνή που καλούσε εμάς να ακούσουμε τα ρεπορτάζ, τις αφηγήσεις, τις συνεντεύξεις και να ανακαλύψουμε τον κόσμο της δημοσιογραφίας, να είναι αυτή που ο Κώστας Χαρδαβέλλας δυστυχώς έχασε πριν λίγο καιρό λόγω της μάχης με τον καρκίνο…
Ταυτισμένος με το ρεπορτάζ και την καλή ζωή, ένας κύριος σε όλα του, τις τελευταίες ώρες περιγράφεται από τους πρώην συναδέλφους του και φίλους του ως ένα γοητευτικό κράμα ανθρώπου που ζούσε την ζωή και την ερευνούσε στο βάθος κοιτάζοντας την κάμερα και έχοντας μοιραστεί την πληροφορία με τον κόσμο.
Ο θάνατός του βύθισε στο πένθος την οικογένεια του, την σύζυγό του Μαρία και τον γιο του Κωνσταντίνο, που όλα αυτά τα χρόνια στάθηκαν δίπλα του και του έδωσαν όλα όσα στερήθηκε ως παιδί από την οικογένεια. Δεν είναι τυχαίος ο αποχαιρετισμός της Μαρίας του: «Έφυγες όπως έζησες: Νικητής! Ξεκουράσου τώρα, κοντά στους ανθρώπους που η ζωή σού στέρησε όταν ήσουν μωρό και πάντα αποζητούσες, τη μαμά Καλυψώ και τον μπαμπά Κωνσταντίνο. Εις το επανιδείν, Γίγαντά μου...»
Μαζί 32 χρόνια, διένυσαν χιλιόμετρα αγάπης και συντροφικότητας σπάζοντας την παράδοση που ήθελε τον Χαρδαβέλλα να μην μένει για πάνω από 1,5 χρόνο στους γάμους του. Προηγήθηκαν δύο γάμοι αλλά η Μαρία έμελλε να είναι η γυναίκα της ζωής του. Την ημέρα που κράτησαν ο ένας το χέρι του άλλου ήξεραν…
«Το ημερολόγιο έγραφε 26 Σεπτεμβρίου του (δίσεκτου) έτους 1992. Φτάσαμε μαζί στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών, ο γαμπρός στο τιμόνι, η νύφη συνοδηγός και στο πίσω κάθισμα οι κολλητές μου παρανυφάκια. Στο ραδιόφωνο έπαιζε δυνατά Βασίλης Τερλέγκας.
Η τραγική ειρωνεία θέλει αυτή την φωνή που καλούσε εμάς να ακούσουμε τα ρεπορτάζ, τις αφηγήσεις, τις συνεντεύξεις και να ανακαλύψουμε τον κόσμο της δημοσιογραφίας, να είναι αυτή που ο Κώστας Χαρδαβέλλας δυστυχώς έχασε πριν λίγο καιρό λόγω της μάχης με τον καρκίνο…
Ταυτισμένος με το ρεπορτάζ και την καλή ζωή, ένας κύριος σε όλα του, τις τελευταίες ώρες περιγράφεται από τους πρώην συναδέλφους του και φίλους του ως ένα γοητευτικό κράμα ανθρώπου που ζούσε την ζωή και την ερευνούσε στο βάθος κοιτάζοντας την κάμερα και έχοντας μοιραστεί την πληροφορία με τον κόσμο.
Ο θάνατός του βύθισε στο πένθος την οικογένεια του, την σύζυγό του Μαρία και τον γιο του Κωνσταντίνο, που όλα αυτά τα χρόνια στάθηκαν δίπλα του και του έδωσαν όλα όσα στερήθηκε ως παιδί από την οικογένεια. Δεν είναι τυχαίος ο αποχαιρετισμός της Μαρίας του: «Έφυγες όπως έζησες: Νικητής! Ξεκουράσου τώρα, κοντά στους ανθρώπους που η ζωή σού στέρησε όταν ήσουν μωρό και πάντα αποζητούσες, τη μαμά Καλυψώ και τον μπαμπά Κωνσταντίνο. Εις το επανιδείν, Γίγαντά μου...»
Μαζί 32 χρόνια, διένυσαν χιλιόμετρα αγάπης και συντροφικότητας σπάζοντας την παράδοση που ήθελε τον Χαρδαβέλλα να μην μένει για πάνω από 1,5 χρόνο στους γάμους του. Προηγήθηκαν δύο γάμοι αλλά η Μαρία έμελλε να είναι η γυναίκα της ζωής του. Την ημέρα που κράτησαν ο ένας το χέρι του άλλου ήξεραν…
«Το ημερολόγιο έγραφε 26 Σεπτεμβρίου του (δίσεκτου) έτους 1992. Φτάσαμε μαζί στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών, ο γαμπρός στο τιμόνι, η νύφη συνοδηγός και στο πίσω κάθισμα οι κολλητές μου παρανυφάκια. Στο ραδιόφωνο έπαιζε δυνατά Βασίλης Τερλέγκας.
Η γαμήλια τελετή ήταν προγραμματισμένη για τις 19.30 αλλά ο Κώστας είχε κάνει λάθος στην ώρα και είχαμε εκτυπώσει προσκλητήρια που έγραφαν 19.00. Στην άφιξη μας στην εκκλησία, συναντηθήκαμε με την προηγούμενη νύφη και κάποιοι το θεώρησαν γρουσουζιά. Εκατοντάδες οι καλεσμένοι, μετά βίας χωρούσαν στον ναό. Ευδιάθετοι οι περισσότεροι, δεν σταμάτησαν να κάνουν φασαρία κατά τη διάρκεια του μυστηρίου αλλά ο ιερέας δεν τους έκανε ούτε για μια στιγμή παρατήρηση. Συμμετείχε κι εκείνος στη χαρά, χαμογελώντας διαρκώς στους κουμπάρους, τους αείμνηστους και μοναδικούς Κάκια και Γιώργο Γεννηματά. Πέντε μηνών έγκυος εγώ, φορούσα στενό και κοντό νυφικό και όταν έφτασε η ώρα της (πολύωρης!) "χαιρετούρας", έμεινα ξυπόλητη για να αντέξω την ορθοστασία. Κοντεύαμε πια να τελειώσουμε όταν είδαμε να καταφτάνει ένα γκρουπ Γιαπωνέζων τουριστών. Γοητευμένοι από τον τρόπο τέλεσης του μυστηρίου, στήθηκαν κι εκείνοι στην μακριά ουρά για να μας χαιρετήσουν, με τα σακίδια στους ώμους. Μας ευχήθηκαν (στα γιαπωνέζικα!) και μας δώρισαν ένα σετ φλιτζανάκια του καφέ με τσολιαδάκια, αγορασμένο από κάποιο τουριστικό κατάστημα για να τιμήσουν το έθιμο. Στο πάρτι που ακολούθησε επιλέξαμε το τραγούδι "I did it my way", αλλάζοντας τους στίχους σε "We did it our way" και αυτό ακριβώς εφαρμόσαμε στα χρόνια που ακολούθησαν. Γιορτάζουμε την 32η επέτειο του γάμου μας συνεχίζοντας να καταρρίπτουμε τους νόμους των πιθανοτήτων, στα εύκολα και τα δύσκολα. Ίσως, γιατί όπως λέει ο Κωνσταντίνος μας "μεγαλώνοντας κατάλαβα πως οι άλλοι άνθρωποι είναι κανονικοί, εμείς δεν είμαστε”».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου