Police-Voice blog ➤
Ρίχτηκε στην κόλαση στο Μάτι, πάλεψε να βρει αγνοούμενους και όταν επέστρεψε περιέγραψε τις στιγμές αποκάλυψης που έζησε…
Μέσα σε λίγες γραμμές ο Νίκος Ρουκούδης κατάφερε να πει όλα όσα βίωσαν οι εκατοντάδες πυροσβέστες που έπεσαν στη μάχη της φωτιάς, αλλά και οι πολίτες που έβλεπαν σε ζωντανή μετάδοση την ανείπωτη εθνική τραγωδία. Η ανάρτηση στο Facebook και η εικόνα του ίδιου με τη μαυρισμένη στολή και τα δακρυσμένα μάτια συγκίνησαν το Πανελλήνιο. Και η υπηρεσία του όχι μόνο δεν του συμπαραστάθηκε, όχι μόνο δεν τον βοήθησε να σταθεί στα πόδια του, αλλά τον τιμώρησε αρπάζοντας το 1/10 του μισθού του γιατί τόλμησε να εκφραστεί και να συγκινηθεί.
«Εκατό ευρώ πρόστιμο για τον πυροσβέστη που δάκρυσε μπροστά στην τραγωδία», ήταν η απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου. Κίνηση που εξόργισε όλους τους συναδέλφους του και δείχνει ότι στην Ελλάδα του 2018 κάποιοι δεν θέλουν να αντιληφθούν την πραγματικότητα και λειτουργούν με μοναδικό γνώμονα το πολιτικό συμφέρον.
«Ήταν σύνηθες στην απελθούσα ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να γίνονται αυτές οι κινήσεις. Συνεργάτες προφανώς παρακολουθούσαν τα κοινωνικά δίκτυα, αντί να ασχολούνται με τα προβλήματα του Πυροσβεστικού Σώματος και επέτασσαν τη φυσική ηγεσία να διατάζει ΕΔΕ για να τιμωρούν τα μεγάλα “εγκλήματα” των συναδέλφων που άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε πιο σοβαρά εξέφραζαν μεταξύ των φίλων τους στα κοινωνικά δίκτυα το παράπονό τους ή την πικρία τους για τα τεκταινόμενα. Δυστυχώς, αυτή ήταν η κατάσταση που βιώσαμε και, δυστυχώς, μετά τη συγκεκριμένη περίπτωση, όπως φαίνεται, τη βιώνουμε ακόμα», εξηγεί ο πρόεδρος της Ένωσης Αξιωματικών του Πυροσβεστικού Σώματος, Γιάννης Σταμούλης.
Την ημέρα των γενεθλίων του
Για τα όσα ανθρώπινα δημοσιοποίησε ο Νίκος Ρουκούδης, τη συγκίνηση και τα δάκρυά του, κάποιοι αποφάσισαν ότι έπρεπε να τιμωρηθεί για να μάθει να μη μιλάει
Ο Νίκος Ρουκούδης ανήκει στη νέα γενιά των πυροσβεστών. Με πανεπιστημιακές σπουδές και όντας κοινωνικά ευαίσθητος, μπήκε το 2012 στο Σώμα μαζί με εκατοντάδες συναδέλφους του πιστεύοντας ότι έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους χωρίς λογοκρισία και χωρίς τιμωρία.
Έκανε όμως λάθος… Κάποιοι με σκοταδιστικές τακτικές από τον Μεσαίωνα τιμωρούν και αποδοκιμάζουν οτιδήποτε δεν ταιριάζει με τα κομματικά τους συμφέροντα και την πολιτική τους ταυτότητα. Εκείνη την αποφράδα ημέρα της 23ης Ιουλίου ο Νίκος Ρουκούδης ήταν σε επιφυλακή στην υπηρεσία του στο Κιλκίς.
Γιόρταζε τα γενέθλιά του όταν χτύπησε το τηλέφωνο και οι αξιωματικοί τον ενημέρωσαν ότι πρέπει να μεταβεί αμέσως με τους συναδέλφους του στην Αττική για να συνδράμουν τις δυνάμεις που επιχειρούσαν στο Μάτι. Ο νεαρός πυροσβέστης δέχτηκε χωρίς να σκεφτεί τη σύζυγό του και το δίχρονο παιδί τους, ούτε τα γενέθλιά του και μέσα σε λίγη ώρα βρέθηκε πνιγμένος ανάμεσα σε πυκνούς καπνούς και φλόγες να αναζητά καμένους και αγνοούμενους.
Οι στιγμές ήταν δύσκολες και συγκλονιστικές. Ο ίδιος αφοσιωμένος στο καθήκον του λειτουργούσε με πειθαρχία έχοντας αποσυνδεθεί από όλη αυτή τη φρίκη γύρω του. Ήθελε μόνο να παλέψει με τη φωτιά και να την τιθασεύσει. Να εντοπίσει σημάδια ζωής μέσα από αυτή την κόλαση του Δάντη που μύριζε θάνατο. Και όταν μετά από δύο 24ωρα όλα είχαν τελειώσει, ο Νίκος κατέρρευσε και άφησε τον εαυτό του ελεύθερο να ξεσπάσει και να αποφορτιστεί. Δεν προσπάθησε καν να συγκρατήσει τα δάκρυά του, όπως αποτυπώνεται και στη φωτογραφία που ανέβασε στο Facebook.
Η ανάρτηση που συγκίνησε
Η εκ βαθέων εξομολόγηση του Νίκου Ρουκούδη δεν άγγιξε μόνο τους συναδέλφους του, αλλά και όλους τους πολίτες που με κομμένη την ανάσα έβλεπαν το σκηνικό της φρίκης να ξεδιπλώνεται σε ζωντανή μετάδοση. Κάποιους όμως τους ενόχλησε γιατί δεν ήταν στη λογική και το πνεύμα του «όλα τα κάναμε καλά και δεν φταίμε εμείς, αλλά ο άνεμος, τα αυθαίρετα, οι ίδιοι οι πολίτες…».
«Μάτι Αττικής, 23-25 Ιουλίου 2018. Αυτήν την ώρα είμαι στο υπηρεσιακό λεωφορείο και επιστρέφω στην οικογένεια και το σπίτι μου. Θα δω ξανά την κόρη και τη γυναίκα μου. Θα τους αγκαλιάσω όπως ποτέ ξανά», έτσι ξεκινά το κείμενο που ανέβασε στην προσωπική του σελίδα ο νεαρός πυροσβέστης. Στη συνέχεια αναφέρει: «Θα κάνω ένα μπάνιο και θα προσποιηθώ πως επιστρέφω σιγά-σιγά στη ρουτίνα μου. Δεν είναι τίποτα ίδιο όμως. Δεν το εξηγείς ούτε με λόγια, ούτε με φωτογραφίες… Άλλωστε πώς να εξηγήσεις κάτι που ούτε εσύ το έχεις χωνέψει; Πόση λύπη και τραγωδία να χωρέσει σε λίγα στρέμματα; Πόσες ψυχούλες χαμένες! Άδικα και γρήγορα. Πόσες περιουσίες στάχτη!».
Ο Νίκος Ρουκούδης συνεχίζει και αναφέρεται σε κάποιες συγκλονιστικές στιγμές που έζησε μέσα στην καμένη γη: «‘‘Είστε όλοι καλά;’’ ρωτούσα ανθρώπους που έβρισκα στον δρόμο να μαζεύουν ό,τι τους έχει απομείνει. ‘‘Πώς να είμαστε καλά, αγόρι μου;’’ η πιο συνηθισμένη απάντηση… Πώς να είναι οι άνθρωποι καλά, ρε μαλάκα, όταν έχασαν συγγενείς, φίλους, γείτονες, περιουσία και ελπίδα; Τουλάχιστον είστε ζωντανοί… Προσπαθούσα να τους ηρεμήσω. Μάταια πολλές φορές… Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω όλο αυτό, δεν μπορώ να το περιγράψω και δεν ξέρω εάν χρειάζεται…».
Φυσικά, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στους πολίτες που έτρεξαν στο Μάτι για να προσφέρουν βοήθεια στους πυρόπληκτους:
«Να μην ξεχάσω. Δεν γίνεται να μετρήσεις πόσοι άνθρωποι ήρθαν για βοήθεια. Πόσοι μας ρώτησαν αν θέλουμε νερό και φαγητό. Αν χρειαζόμαστε το οτιδήποτε. Και ακόμα πηγαίνουν. Και θα συνεχίσουν. Υπέροχοι, απλοί άνθρωποι, χωρίς όνομα, χωρίς αντάλλαγμα δίνουν ελπίδα και βοήθεια, απλόχερα. Μια ομορφιά μέσα στη φρίκη και τη μαυρίλα. Σεβασμός και συγκίνηση. Κανένας πυροσβέστης δεν θεωρεί τον εαυτό του ήρωα. Δεν θέλει να γίνει ήρωας. Θέλει να βοηθήσει, να σώσει, δηλαδή να κάνει τη δουλειά του σωστά και με το παραπάνω, και να επιστρέψει σπίτι του… Κι αν είναι ήρωες οι πυροσβέστες, σούπερ ήρωες είναι οι εθελοντές, οι πολίτες που έδωσαν το ‘‘παρών’’, τα σπίτια, τα ρούχα, τα χρήματα και τον χρόνο τους να βοηθήσουν. Οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι διασώστες, οι αστυνομικοί. Υπέροχοι και υπεράνθρωποι συνεργάτες».
Κλείνοντας, ο πυροσβέστης από το Κιλκίς, αναφέρεται και στον δικό του «Γολγοθά». Πώς βίωσε τις στιγμές της Αποκάλυψης στο Μάτι της Αττικής:
«Την πρώτη μέρα, μετά το πρώτο σοκ και την κούραση της διαδρομής, αφού ξεκινήσαμε να δουλεύουμε, κάθισα να βγάλω μερικές φωτογραφίες. Δεν άφηνα μέχρι τότε τον εαυτό μου να επηρεαστεί, ήθελα να κάνω τη δουλειά μου με καθαρό μυαλό. Ανοίγοντάς την, η κάμερα ήταν γυρισμένη και με αντίκρισα. Όχι μόνο είχα επηρεαστεί, είχε αλλάξει το βλέμμα μου μια για πάντα… Καλό παράδεισο, ψυχούλες μου! Μακάρι η απώλειά σας να διδάξει και να αποτρέψει μελλοντικές καταστροφές. Μακάρι…».
Πηγή ➤
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου