Police-Voice blog ➤
Διαβάστε την ανοιχτή επιστολή προς τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη του Νικολάου Αθ. Μπλάνη με τίτλο εισαγωγής, "Πολυνομία και κακονομία: Γιατί ο όρος "ένστολο προσωπικό" για τους αστυνομικούς. Είναι αδόκιμος και περιττός, προκαλεί σύγχυση και πρέπει να καταργηθεί.
Ως γνωστόν, στο άρθρο 9 παρ. 1 του ν. 2800/2000 με τίτλο «Χαρακτήρας Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας» αναφέρεται ο
Ως γνωστόν, στο άρθρο 9 παρ. 1 του ν. 2800/2000 με τίτλο «Χαρακτήρας Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας» αναφέρεται ο
όρος «αστυνομικό προσωπικό» και ορίζεται ότι για το προσωπικό αυτό δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις που αφορούν τους «δημόσιους πολιτικούς υπαλλήλους» (εκτός αν ορίζεται διαφορετικά με ειδική διάταξη).΄Εχουμε δηλαδή τη βασική διάκριση μεταξύ του «αστυνομικού» και του «πολιτικού» προσωπικού. Στην παρ. 2 του ιδίου άρθρου ορίζεται ότι «το αστυνομικό προσωπικό, οι συνοριακοί φύλακες και οι ειδικοί φρουροί θεωρούνται ότι βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, σε κάθε περίπτωση που καθίσταται αναγκαία η παρέμβασή τους». Αναφέρονται δηλαδή χωριστά οι κατηγορίες προσωπικού και θεσπίζεται για το προσωπικό αυτό η αρχή της διαρκούς διατεταγμένης υπηρεσίας (η οποία επαναδιατυπώνεται στις διατάξεις του άρθρου 2 περ. α’ του π.δ. 254/2004 «Κώδικας Δεοντολογίας του αστυνομικού»).
Οι συνοριακοί φύλακες και οι ειδικοί φρουροί αποτελούν ιδιαίτερη κατηγορία προσωπικού, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 2 του ν. 2622/1998 και άρθρου 9 παρ. 2 του ν. 2734/1999, (όπως τροποποιήθηκαν μεταγενέστερα με τις διατάξεις των ν.2838/2000-ν.2910/2001 και ν.3181/2003), αντίστοιχα.
Οι διατάξεις του άρθρου 9 του ν. 2800/2000 επαναλαμβάνονται στην ουσία με το άρθρο 13 του ν. 4249/2014. O τελευταίος, που δημιούργησε τεράστια προβλήματα, αφού ουσιαστικά «διέλυε» την αστυνομία, ευτυχώς με νέα νομοθετική παρέμβαση διορθώθηκε (άρθρο 231 του ν.4281/2014). Δυστυχώς στη χώρα μας η πολυνομία και η κακονομία ανθεί. Πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι δημοσίευσης, στο Εθνικό Τυπογραφείο, μιας ρύθμισης, και προτού αυτή εφαρμοστεί, έρχεται νέα τροποποίηση. ΄Ετσι ευστόχως παρατηρεί και η υπ΄αριθ.274/1995 έκθεση επεξεργασίας του Σ.τ.Ε «…δεν είναι ενδεδειγμένη εξ απόψεως αρτίας λειτουργίας της διοικήσεως η συχνή και εντός βραχυτάτου χρονικού διαστήματος μεταβολή αντιλήψεων αυτής επί θεμάτων οργανώσεως των υπηρεσιών και η συνακόλουθη τροποποίηση των περί αρμοδιοτήτων κανόνων κ.λ.π…..».
Όμως στην παράγραφο 1 του άρθρου 13 αυτού προστίθεται ένας νέος όρος. Καθιερώνεται για πρώτη φορά ο όρος «ένστολο προσωπικό». Στην αιτιολογική έκθεση, εφόσον θεωρείται ότι εισάγεται μια «καινοτομία»(sic), έπρεπε να αναφέρεται γιατί καθιερώνεται ο νέος όρος. Αντ΄αυτού γίνεται απλή επανάληψη των διατάξεων, πράγμα που αποτελεί νομοτεχνική πλημμέλεια. Νομοτεχνικά ελαττώματα υπάρχουν και στις διατάξεις του νόμου (τεράστιες προτάσεις και έκθεση ιδεών που δεν αποτελούν ρύθμιση-κανόνα δικαίου, καθώς και λεπτομέρειες που είναι αντικείμενο άλλων πράξεων ή πράξεων υποδεέστερων οργάνων). Επίσης καθιερώνεται και μια νέα ειδική κατηγορία προσωπικού οι δημοτικοί αστυνομικοί.
Κατά την υπ΄αριθ. 2649/1987 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας «…η Ελληνική Αστυνομία … συνιστά στρατιωτική υπηρεσία, οι δε ανήκοντες σ΄αυτήν είναι όχι πολιτικοί, αλλά στρατιωτικοί υπάλληλοι, μη απολαύοντες της κατά το άρθρο 103 του Συντάγματος προστασίας».
Σύμφωνα με το Ελληνικό Λεξικό (εκδ. Τεγόπουλος-Φυτράκης 1992) ένστολος είναι «αυτός που φορά την επιβεβλημένη από το επάγγελμα ή την ιδιότητά του στολή (ιδ. για στρατιωτικούς): οι στρατιώτες είναι ένστολοι πολίτες». Συνεπώς μπορεί να αναφέρεται σε πλήθος επαγγελματιών ή και δημοσίων (στρατιωτικών ή μη) υπαλλήλων, που μπορεί να φέρουν στολή κατά την εκτέλεση της εργασίας ή της υπηρεσίας ή των καθηκόντων τους. Σημειώνεται ότι μεγάλη μερίδα «στρατιωτικών», τόσο των Ενόπλων Δυνάμεων, όσο και των Σωμάτων Ασφαλείας, θεωρεί τον εν λόγω όρο υποτιμητικό-προσβλητικό (η άποψη αυτή διατυπώνεται και επίσημα στο από 31-10-2014 δελτίο τύπου της Ε.Α.Α.Σ.).
Ευλόγως τίθενται τα ερωτήματα: Με το νέο όρο επιχειρείται να διακριθούν οι αστυνομικοί, ειδικοί φρουροί και συνοριακοί φρουροί από το «πολιτικό προσωπικό»; Και αυτό γιατί; Οι προαναφερόμενες ειδικές διατάξεις που χαρακτηρίζουν ως ιδιαίτερη κατηγορία προσωπικού τους συνοριακούς φύλακες και ειδικούς φρουρούς αγνοούνται; Ποιές νομικές συνέπειες αυτό συνεπάγεται; Αναφέρεται με σκοπό την οικονομία του λόγου και της έκφρασης;
Μήπως θέλει ο νομοθέτης να προσδιορίσει ότι, το αστυνομικό προσωπικό, οι συνοριακοί φύλακες και οι ειδικοί φρουροί, φέρουν στολή; Θέλει απλώς να διακρίνει δηλαδή αυτούς που φέρουν στολή από αυτούς που δεν φέρουν; Αυτό είναι περιττό, γιατί το ορίζουν ρητώς οι ειδικότερες διατάξεις του άρθρου 34 παρ.1 ν. 1481/1984, του άρθρου 4 παρ. 3 του ν. 2622/1998 και του άρθρου 9 παρ.10 του ν. 2734/1999, αντίστοιχα. Γιατί αγνοείται, ότι και η νέα ειδική κατηγορία προσωπικού των δημοτικών αστυνομικών είναι ένστολοι (φέρουν στολή);
Επιπλέον ο όρος "ένστολος" για να χαρακτηρίσει ένα δημόσιο υπάλληλο είναι άστοχος και αδόκιμος. Δεν απαντάται πουθενά στη "νομολογία". Η τελευταία αναγνωρίζει δημοσίους υπαλλήλους "πολιτικούς" (με τις διάφορες κατηγορίες τακτικοί, έκτακτοι, μετακλητοί κ.λ.π.) και "στρατιωτικούς".
Ο όρος «ένστολος» μπορεί να ταυτιστεί με τον όρο «στρατιωτικός»; Προφανώς όχι. Για παράδειγμα ο πυροσβεστικός υπάλληλος είναι ένστολος αλλά δεν είναι στρατιωτικός, αλλά πολιτικός υπάλληλος.
Εν κατακλείδι ο νέος όρος δεν προσθέτει τίποτα. Αντιθέτως δημιουργεί σύγχυση.
Κατά συνέπεια ο νόμος θα πρέπει να τροποποιηθεί ως προς το σημείο αυτό και να απαλειφθεί ο όρος «ένστολο προσωπικό», ως αδόκιμος και περιττός.
Νοέμβριος 2014
(Ο Νικόλαος Αθ. Μπλάνης είναι Αντιστράτηγος Αστυνομίας ε.α. Επίτιμος Προϊστάμενος του Κλάδου Οργάνωσης και Ανθρώπινου Δυναμικού/Α.Ε.Α./Υ.Δ.Τ. και Πτυχιούχος Νομικής Σχολής Αθηνών).
Οι συνοριακοί φύλακες και οι ειδικοί φρουροί αποτελούν ιδιαίτερη κατηγορία προσωπικού, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 2 του ν. 2622/1998 και άρθρου 9 παρ. 2 του ν. 2734/1999, (όπως τροποποιήθηκαν μεταγενέστερα με τις διατάξεις των ν.2838/2000-ν.2910/2001 και ν.3181/2003), αντίστοιχα.
Οι διατάξεις του άρθρου 9 του ν. 2800/2000 επαναλαμβάνονται στην ουσία με το άρθρο 13 του ν. 4249/2014. O τελευταίος, που δημιούργησε τεράστια προβλήματα, αφού ουσιαστικά «διέλυε» την αστυνομία, ευτυχώς με νέα νομοθετική παρέμβαση διορθώθηκε (άρθρο 231 του ν.4281/2014). Δυστυχώς στη χώρα μας η πολυνομία και η κακονομία ανθεί. Πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι δημοσίευσης, στο Εθνικό Τυπογραφείο, μιας ρύθμισης, και προτού αυτή εφαρμοστεί, έρχεται νέα τροποποίηση. ΄Ετσι ευστόχως παρατηρεί και η υπ΄αριθ.274/1995 έκθεση επεξεργασίας του Σ.τ.Ε «…δεν είναι ενδεδειγμένη εξ απόψεως αρτίας λειτουργίας της διοικήσεως η συχνή και εντός βραχυτάτου χρονικού διαστήματος μεταβολή αντιλήψεων αυτής επί θεμάτων οργανώσεως των υπηρεσιών και η συνακόλουθη τροποποίηση των περί αρμοδιοτήτων κανόνων κ.λ.π…..».
Όμως στην παράγραφο 1 του άρθρου 13 αυτού προστίθεται ένας νέος όρος. Καθιερώνεται για πρώτη φορά ο όρος «ένστολο προσωπικό». Στην αιτιολογική έκθεση, εφόσον θεωρείται ότι εισάγεται μια «καινοτομία»(sic), έπρεπε να αναφέρεται γιατί καθιερώνεται ο νέος όρος. Αντ΄αυτού γίνεται απλή επανάληψη των διατάξεων, πράγμα που αποτελεί νομοτεχνική πλημμέλεια. Νομοτεχνικά ελαττώματα υπάρχουν και στις διατάξεις του νόμου (τεράστιες προτάσεις και έκθεση ιδεών που δεν αποτελούν ρύθμιση-κανόνα δικαίου, καθώς και λεπτομέρειες που είναι αντικείμενο άλλων πράξεων ή πράξεων υποδεέστερων οργάνων). Επίσης καθιερώνεται και μια νέα ειδική κατηγορία προσωπικού οι δημοτικοί αστυνομικοί.
Κατά την υπ΄αριθ. 2649/1987 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας «…η Ελληνική Αστυνομία … συνιστά στρατιωτική υπηρεσία, οι δε ανήκοντες σ΄αυτήν είναι όχι πολιτικοί, αλλά στρατιωτικοί υπάλληλοι, μη απολαύοντες της κατά το άρθρο 103 του Συντάγματος προστασίας».
Σύμφωνα με το Ελληνικό Λεξικό (εκδ. Τεγόπουλος-Φυτράκης 1992) ένστολος είναι «αυτός που φορά την επιβεβλημένη από το επάγγελμα ή την ιδιότητά του στολή (ιδ. για στρατιωτικούς): οι στρατιώτες είναι ένστολοι πολίτες». Συνεπώς μπορεί να αναφέρεται σε πλήθος επαγγελματιών ή και δημοσίων (στρατιωτικών ή μη) υπαλλήλων, που μπορεί να φέρουν στολή κατά την εκτέλεση της εργασίας ή της υπηρεσίας ή των καθηκόντων τους. Σημειώνεται ότι μεγάλη μερίδα «στρατιωτικών», τόσο των Ενόπλων Δυνάμεων, όσο και των Σωμάτων Ασφαλείας, θεωρεί τον εν λόγω όρο υποτιμητικό-προσβλητικό (η άποψη αυτή διατυπώνεται και επίσημα στο από 31-10-2014 δελτίο τύπου της Ε.Α.Α.Σ.).
Ευλόγως τίθενται τα ερωτήματα: Με το νέο όρο επιχειρείται να διακριθούν οι αστυνομικοί, ειδικοί φρουροί και συνοριακοί φρουροί από το «πολιτικό προσωπικό»; Και αυτό γιατί; Οι προαναφερόμενες ειδικές διατάξεις που χαρακτηρίζουν ως ιδιαίτερη κατηγορία προσωπικού τους συνοριακούς φύλακες και ειδικούς φρουρούς αγνοούνται; Ποιές νομικές συνέπειες αυτό συνεπάγεται; Αναφέρεται με σκοπό την οικονομία του λόγου και της έκφρασης;
Μήπως θέλει ο νομοθέτης να προσδιορίσει ότι, το αστυνομικό προσωπικό, οι συνοριακοί φύλακες και οι ειδικοί φρουροί, φέρουν στολή; Θέλει απλώς να διακρίνει δηλαδή αυτούς που φέρουν στολή από αυτούς που δεν φέρουν; Αυτό είναι περιττό, γιατί το ορίζουν ρητώς οι ειδικότερες διατάξεις του άρθρου 34 παρ.1 ν. 1481/1984, του άρθρου 4 παρ. 3 του ν. 2622/1998 και του άρθρου 9 παρ.10 του ν. 2734/1999, αντίστοιχα. Γιατί αγνοείται, ότι και η νέα ειδική κατηγορία προσωπικού των δημοτικών αστυνομικών είναι ένστολοι (φέρουν στολή);
Επιπλέον ο όρος "ένστολος" για να χαρακτηρίσει ένα δημόσιο υπάλληλο είναι άστοχος και αδόκιμος. Δεν απαντάται πουθενά στη "νομολογία". Η τελευταία αναγνωρίζει δημοσίους υπαλλήλους "πολιτικούς" (με τις διάφορες κατηγορίες τακτικοί, έκτακτοι, μετακλητοί κ.λ.π.) και "στρατιωτικούς".
Ο όρος «ένστολος» μπορεί να ταυτιστεί με τον όρο «στρατιωτικός»; Προφανώς όχι. Για παράδειγμα ο πυροσβεστικός υπάλληλος είναι ένστολος αλλά δεν είναι στρατιωτικός, αλλά πολιτικός υπάλληλος.
Εν κατακλείδι ο νέος όρος δεν προσθέτει τίποτα. Αντιθέτως δημιουργεί σύγχυση.
Κατά συνέπεια ο νόμος θα πρέπει να τροποποιηθεί ως προς το σημείο αυτό και να απαλειφθεί ο όρος «ένστολο προσωπικό», ως αδόκιμος και περιττός.
Νοέμβριος 2014
Διαβάστε ΕΔΩ τον αντίλογο σε άρθρο του προέδρου της ΕΑΠΣ Γιάννη Σταμούλη με τίτλο: " " Ένστολοι", οι "εν στολή" εργαζόμενοι στα Σώματα Ασφαλείας και Ένοπλες Δυνάμεις ".
.
.
" Ένστολοι", οι "εν στολή" εργαζόμενοι στα Σώματα Ασφαλείας και Ένοπλες Δυνάμεις
Βα
"Σ αυτόν τον ορυμαγδό της σύγχρονης νεοελληνικής πραγματικότητας, σαφώς και λίγος χώρος απομένει για θεωρητικές συζητήσεις και εμβαθύνσεις φιλοσοφικού και εννοιολογικού περιεχομένου.
Η σκληρή καθημερινότητα που ισοπέδωσε και φτωχοποίησε τη ζωή μας, ανέδειξε τα ζητήματα επιβίωσης στην κορυφή της ατζέντας μας.
Ειδικά
στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, η πρωτόγνωρη κρίση εισήλθε με την ίδια σφοδρότητα στον εργασιακό βίο του προσωπικού, περιέκοψε τις ήδη πενιχρές αποδοχές μας και οδήγησε σε μαρασμό και τους ίδιους τους επαγγελματικούς φορείς μας με την συνολική πολιτική των περικοπών.
Του Γ.Σταμούλη
Προέδρου της
Ένωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος
Οι εργαζόμενοι στον κρίσιμο αυτό χώρο βιώσαμε την συγκεκριμένη κρίση διπλά, μιας και αυτή η επίθεση στο εισόδημά μας, ήρθε και συνόδευσε την προ υπάρχουσα υστέρηση σε επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα.
Όλο αυτό το πλαίσιο που συγκροτεί την δύσκολη και ιδιαίτερη πραγματικότητα που συγκροτεί την καθημερινότητα των ενστόλων εργαζομένων, όπως καθιερώσαμε να χαρακτηρίζουμε με μια λέξη το προσωπικό των Ε.Δ. και Σ.Α.
Έκφραση που βρήκε ουσιαστική αποδοχή, τόσο στο χώρο μας, όσο και στην κοινωνία και την πολιτική.
Γι αυτή την έκφραση γράφτηκαν και ακούστηκαν απόψεις, ότι ο όρος «δεν προσδιορίζει την επαγγελματική μας ιδιότητα» αλλά περιγράφει μια κατάσταση που θα μπορούσε να περικλείει και άλλους εργαζομένους ιδιωτικού ή δημοσίου τομέα που φέρουν στολή κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους. Κάποιοι είπαν ότι η λέξη ένστολος στην ουσία θίγει την αξιοπρέπεια του αξιωματικού ή στελέχους, το ορθότερο κατ αυτούς.
Σε σχετικό κείμενο μάλιστα συναδέλφου ε.α. ο οποίος διαφωνεί περί της εκφράσεως του «Ενστόλου» με αφορμή την έκδοση ενθέτου σε σχετική εφημερίδα με το συγκεκριμένο τίτλο γράφει: «Θα πρότεινα στους υπεύθυνους της εφημερίδας, προκειμένου να είναι πληρέστερη η ενημέρωση, να περιλάβουν και... τους τελωνειακούς, τις νοσοκόμες, τους σεκιουριτάδες, τους σιδηροδρομικούς... Γιατί όχι και τους οδοκαθαριστές, μια και αυτοί φορούν κάποια στολή. Ακόμα και τους... γκρουμ των μεγάλων ξενοδοχείων! Όλους αυτούς, και πολλούς άλλους, τους καλύπτει ο τίτλος του ενθέτου.»
Επειδή θεωρώ ότι είμαι εις εξ αυτών που συνείσφερα στην καθιέρωση της φράσης «ένστολος εργαζόμενος» πρέπει να σημειώσω τα ακόλουθα.
Σαφώς και στην ιστορική αναζήτηση, προκύπτει ξεκάθαρα ότι η στολή ήταν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των δυνάμεων ασφάλειας και άμυνας και παραδοσιακά συνδέθηκε και ταυτίστηκε με την άσκηση πολιτειακής εξουσίας. Ο εν στολή κρατικός λειτουργός, άοπλος ή ένοπλος δείκνυε ότι ήταν φορέας κρατικής δύναμης και είχε αρμοδιότητες άσκησης εξουσίας.
Γεγονός που γεννά σοβαρές υποχρεώσεις σε αυτόν που την φέρει, σε χρόνο μάλιστα που δεν σταματά στα όρια της υποχρεωτικής εργασίας του, αλλά τον ακολουθεί καθόλο τον βίο του.
Η στολή για τους εργαζόμενους στα Σ.Α. και τις Ε.Δ. δεν είναι ένα απλό ένδυμα εργασίας, όπως των υπολοίπων εργαζόμενων. Ενέχει την έννοια του ιδιαίτερου καθεστώτος δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που διατρέχουν το σύνολο του 24ωρου τους, σε όλες τις εκφράσεις και εκφάνσεις της ζωής του. Γι αυτό και ο νομοθέτης προέβλεψε για τους συγκεκριμένους κρατικούς λειτουργούς, να φέρουν στολή όχι μόνο κατά την εργασία τους.
Τα παραπάνω είναι αυτά που ξεχωρίζουν τον «ένστολο εργαζόμενο» των Σ.Α. και Ε.Δ. από τους υπόλοιπους εργαζόμενους που φέρουν στολή εργασίας.
Προφανώς και για κανένα άλλο κλάδο εργαζομένων που φέρει στολή δεν έχει προβλεφθεί ότι μπορεί να παντρεύεται με τη στολή του, να τιμωρείται για το αντικανονικό ή απρεπές που την φέρει και το σημαντικότερο να οδεύει «εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως» με αυτή.
Άλλωστε επειδή είναι τόσο σαφή και τόσο αναγνωρίσιμο στην ελληνική κοινωνία το ποιος είναι ο «ένστολος εργαζόμενος» η πολιτεία προσπάθησε αγωνιωδώς να αποτρέψει με απαγορεύσεις, απειλές, τιμωρίες, την εν στολή συμμετοχή σε συνδικαλιστικές εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις.
Ο «ένστολος εργαζόμενος» που διαμαρτύρεται έχει «δυνατούς - ηχηρούς συμβολισμούς».
Ο «ένστολος εργαζόμενος» που ενώνεται με τους άλλους εργαζόμενους χωρίς στολή ή με στολή, στην κοινή διεκδίκηση για αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη, εργασιακά δικαιώματα, διατηρεί αναλλοίωτα τα επαγγελματικά του χαρακτηριστικά, την αφοσίωση στο καθήκον, την αυτοθυσία, την αίσθηση της ευθύνης, αλλά ταυτόχρονα κοινωνεί με τον κόσμο του μόχθου και της εργασίας, κομμάτι αναπόσπαστο του.
Η προσδιορισμός του «ένστολος» στο εργαζόμενο ως στρατιωτικό, πυροσβέστη, αστυνομικό, λιμενικό, δεν αποτελεί καμίας μορφή απαξίωση.
Η απαξίωση συντελείται από την σκληρή επίθεση στο φτωχοκάματό του, από την επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά του δικαιώματα.
Η απαξίωση συντελείται όταν η κρίση του στερεί μέσα, υλικά και εξοπλισμό για να είναι αποτελεσματικός στο καθήκον του.
Τον καλύτερο επίλογο στα παραπάνω, θα τον δανειστώ από έναν απόστρατο ένστολο, τον Υποναύαρχο Κ. Βουλγαράκη, ο οποίος μεταξύ των άλλων σημειώνει:
«Αυτό που εμένα πρωτίστως με ενδιαφέρει είναι, αυτός που αναφέρεται σε μένα ως «ένστολο», τι νόημα δίνει στην αναφορά του και με τι σεβασμό μιλά για την προσωπικότητα, την ιδιότητα και την προσφορά μου !!
Εξάλλου και το «στέλεχος …» -που προτείνουν οι θιγόμενοι- είναι ένας …. ακόμα πιο κοινός όρος (από το στέλεχος σε επιχείρηση και σε βενζινάδικο, μέχρι το στέλεχος ομάδας ή και …. συμμορίας) !!"Ας διασφαλίσουμε λοιπόν το κύρος και την αξιοπρέπεια μας, σ’ αυτούς όλους που μας εμπαίζουν συστηματικά και μας υποτιμούν γενικώς και αδιαλείπτως και μετά ….. ξανα-συστηνόμαστε !!»
stamoylis.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου