Με λένε Γ…και είμαι…παπάς! ...

Police-Voice blog ➤
Όγδοη μέρα στο νοσοκομείο και τις τελευταίες δυο τρεις με ψήγματα υπομονής μέχρι να έρθει το πολυπόθητο εξιτήριο.
Χτυπάει η πόρτα του δωματίου και μπαίνουν μέσα δυο παπάδες. Ο γείτονας (ο ασθενής του διπλανού δωματίου) έριξε άκυρο οπότε ο δικός του έφυγε γρήγορα. Εντωμεταξύ έρχεται ο γιατρός για να κάνει αλλαγή στους επιδέσμους του γείτονα και μένω αναγκαστικά πίσω απο το παραβάν με τον παπά.
Σε καμία περίπτωση δεν θα τον αντιμετώπιζα άσχημα και άλλωστε είχα μια πρώτης τάξης ευκαιρία να κάνω αυτό που μου αρέσει περισσότερο απο όλα. Να τον κάνω να μιλήσει, να ακούσω.
- Πώς είσαι ;
- Καλά παπά μου, εδώ περιμένω απο μέρα σε μέρα το εξιτήριο και κάθε μέρα μου λένε για την επόμενη.
- Δεν πειράζει υπομονή να έχεις και να είσαι ήρεμος.
- (χαμογελώντας) Να έρθεις να το πεις και στον εργοδότη μου.
- (χαμογελώντας) Θα έρθω, άλλωστε τί προτιμά, έναν εργαζόμενο που λείπει μια φορά ή έναν νεκρό εργαζόμενο. Στην εκκλησία έχουμε μια κοπέλα πολύ όμορφη, πολύ καλή και πολύ έξυπνη, σπάνιος συνδυασμός να είναι και όμορφη και έξυπνη και καλή. Δούλευε πρώτα σε ενα λογιστικό γραφείο. Την πλήρωσε τον πρώτο μήνα 460€ και μετά για έξι μήνες δεν την πλήρωνε. Και αυτός τί δικαιολογίες είχε; Λογιστής είναι, αυτήν την εποχή είχε δουλειά, κανείς πια δεν μπορεί να κάνει την δήλωσή του χωρίς λογιστή. Αντί να σκεφτεί ότι αν ήταν και αυτή ικανοποιημένη θα του έφερνε και κανέναν πελάτη και με τα λεφτά που θα έπαιρνε όλο και κάτι θα ψώνιζε και όλο και κάποιο μαγαζί που είναι πελάτης του λογιστή δεν θα έκλεινε και θα είχε και αυτός περισσότερη δουλειά. Αυτό ήταν άλλωστε και το μοντέλο που έφερε το οικονομικό θαύμα στην Γερμανία. Εσύ που είσαι επιχειρηματίας και δουλεύεις απο το πρωί μέχρι το βράδυ πρέπει να βγάζεις λεφτά, αλλα πρέπει να βγάζουν και οι συνεργάτες σου. Και όχι μόνο το μισθό, έπαιρναν και μπόνους όταν ήταν παραγωγικοί. Και αγόραζαν και αυτοί το καινούργιο Volkswagen που είχε λίγο μεγαλύτερο παρμπρίζ πίσω.
Την λέξη Volkswagen την προέφερε με ξενική προφορά οπότε,
- Από πού είστε πάτερ;
- Από την Γερμανία. Και εκεί δούλευα στους Γερμανικούς σιδηροδρόμους την εποχή που από δημόσιους τους έκαναν ιδιωτικούς, οπότε τα έχω περάσει πολύ πριν αυτά που γίνονται εδώ. Ποτέ δεν με τραβούσαν τα οικονομικά αλλα επειδή έπρεπε να αντεπεξέλθουμε στην διαδικασία της ιδιωτικοποίησης τα είδα από μέσα.
- Τι εννοείτε;
- Εννοώ ότι έχει πια επικρατήσει το αμερικανικό μοντέλο, όπου η τιμή της μετοχής μιας επιχείρησης δεν βασίζεται στην παραγωγή της αλλά σε άλλα πράγματα. Να σου πω ένα απλό παράδειγμα. Έστω τώρα που έχουμε την κρίση μια επιχείρηση παράγει δέκα προϊόντα. Αλλά λόγω της κρίσης πουλάει μονο τα οχτώ. Εμείς ο λαός λέμε μείωσε την τιμή να πουλήσεις και τα υπόλοιπα δυο. Με αυτόν τον τρόπο όμως η εταιρεία θα δείξει ότι πουλάει με μικρότερο κέρδος και η τιμή της μετοχής της θα πέσει. Οπότε τι κάνει ;
Ρίχνει την παραγωγή στα οχτώ κομμάτια, διώχνει και μερικούς απο τους συνεργάτες του και δείχνει ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Οπότε η τιμή της μετοχής ανεβαίνει αντί να πέσει. Αλλά έτσι μειώνεται η κατανάλωση μεσοπρόθεσμα.
- Πώς και ήρθατε στη Ελλάδα πάτερ ; Ηταν τυχαίο ή προϋπήρχαν δεσμοί;
- Τίποτα δεν ειναι τυχαίο αλλά όπως το εννοείς εσύ ναι, από μικρός ένιωθα Έλληνας. Πήγα σε κλασσικό σχολείο και έμαθα αρχαία Ελληνικά, όταν μεγάλωσα και ήρθα στην Ελλάδα κατάλαβα ότι αυτός ο τόπος είναι ο τόπος μου. Και τελικά το 2000 τα κατάφερα και ήρθα μόνιμα.
- Και με την ιερωσύνη; Αμέσως ;
- Όχι λιγότερο. Πέντε χρόνια.
- Είστε παντρεμένος;
- Είμαι αλλά ο θεός δεν μου έδωσε παιδάκια.
- Δεν πειράζει, άλλωστε με τον τρόπο που μιλάτε έχετε πολλά παιδάκια.
- Έτσι είναι, εμένα δεν με πειράζει, η πρεσβυτέρα λίγο στεναχωριέται αλλά έχει και αυτή πολλά παιδάκια, τετράποδα παιδάκια. Πολύ υπάκουα παιδάκια και δείχνουν και ευγνωμοσύνη.
- Λειτουργούν με το ένστικτο πάτερ για αυτό.
- Σωστά, με το ένστικτο.
- Εχετε ιδιαίτερη διαδρομή πάντως.
- Ναι, αλλά έτσι πρέπει, πώς να παρηγορήσεις κάποιον αν δεν έχεις νιώσει εσύ ο ίδιος πόνο. Πώς να καταλάβεις τις αγωνίες αυτού που προσπαθεί να ζήσει με 700€. Αλλά έτσι πρέπει, να έχεις υπομονή και να αγωνίζεσαι. Να επιμένεις και να μην υποχωρείς, να μην φεύγεις.
- Δεν συμφωνείτε δηλαδή με αυτούς που φεύγουν για άλλες χώρες.
- Όχι δεν συμφωνώ. Να μείνεις εδώ και να παλέψεις. Αλλά και αυτοί που φεύγουν πρέπει να μαζεύουν εμπειρίες και να γυρίσουν για να τις αξιοποιήσουν εδώ. Μα θα μου πεις εσύ δεν έφυγες από την χώρα σου, την Γερμανία; Δεν ήταν το ίδιο, εγώ ένιωθα πάντα ότι η χώρα μου είναι η Ελλάδα. Στην Γερμανία είχα ελάχιστες παρέες. Πολύ λίγους και εκλεκτούς. Πάντα ένιωθα ότι οι σχέσεις είναι επικοινωνία και όχι έννοια. Αυτή είναι η διαφορά και μεταξύ του Έλληνα και του Γερμανού.

Είπαμε και άλλα με τον παπά αλλά θα είναι επόμενο θέμα.
Προς το παρόν όμως μου έκαναν δυο τρία πράγματα εντύπωση.
Καταρχήν ένας παπας μπορεί να καταλάβει την έννοια της αγοράς και της κατανάλωσης και τα άεργα παιδάκια των πλούσιων γόνων που πήραν το χρήσμα και έγιναν υπουργοί οικονομικών κλπ αδυνατούν να το καταλάβουν.
Επίσης τεράστια εντύπωση μου έκανε η άποψη του παπά. “Πολέμησε για να αλλάξουν πράγματα, κάτσε εδώ μην φεύγεις και αγωνίσου”. Με την σημερινή οκνηρία, όχι μόνο της εκκλησίας αλλά όλων μας, μια τέτοια παρότρυνση φαντάζει εξωφρενική, σαν να την λέει ένας νέος Παπαφλέσσας.
Τέλος μου έκανε εντύπωση η αγάπη του παπά για την Ελλάδα και η θέρμη με την οποία μιλούσε για αυτήν. Την πατήσατε φιλαράκια, δεν μπορείτε να βγάλετε τις κορώνες της εποχής σχετικά με εθνικιστές και άλλες ταμπέλες που με την φασίζουσα νοοτροπία σας κρεμάτε σε όποιον διαφωνεί. Ένας Γερμανός, άρα ένας ξένος, ένας παπάς Γερμανός, άρα ένας εκ θέσεως ήρεμος ομιλητής, μιλούσε για Ελλάδα και τα μάτια του έλαμπαν. Σχεδόν δάκρυζαν.
Και χαιρέκακα σας λέω ότι δεν μπορείτε να τον πείτε ούτε εθνικιστή ούτε φασίστα.
Απλά αγαπάει την Ελλάδα, εσείς τί αγαπάτε; Ή μόνο για το τί μισείτε μπορείτε να πείτε;
Τσανούσης Στάμος
Πηγή ➤ http://freepen.gr